Ο Γιάννης Ιωαννίδης, προληπτικός όσο κανένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη Γη, με είχε για γούρι του. Το σχοινί που έγινε κορδόνι ξεκίνησε μάλλον από ένα διπλό του Ολυμπιακού επί της Ορτέζ στο Πο, όπου δεν κέρδιζε ποτέ κανείς. Ο Ουόλτερ Μπέρι πέτυχε το νικητήριο καλάθι στην εκπνοή, οι «κόκκινοι» του Πειραιά νίκησαν και ο Ιωαννίδης ξέχασε μεμιάς ότι εγώ είχα περιγράψει και τους αγώνες με τη Λιμόζ που μπλόκαραν τον δρόμο του Ολυμπιακού προς το φάιναλ φορ του 1993 στην ίδια Γαλλία ένα χρόνο νωρίτερα.
«Το μυστικό ήταν ο σπίκερ που έκανε τη μετάδοση, ο Παπαδογιάννης» είπε ο Ιωαννίδης στις κάμερες. Νωρίτερα το είχε ξεφουρνίσει και σε μεταμεσονύκτια εκπομπή του Mega, όπου –πρωτοφανές– ανέβηκε στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο για να κάνει δηλώσεις. Και επειδή ο Ιωαννίδης δεν άφηνε καμία από τις προλήψεις του έρμαιο τρίτων, ο Ολυμπιακός κατέθεσε (αν)επίσημο αίτημα στο Mega να περιγράφω εγώ τους ευρωπαϊκούς του αγώνες.
Ηθελε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών
Βεβαίως, το κανάλι δεν είχε σκοπό να παίξει το παιχνιδάκι κανενός. Οταν λοιπόν ο Ιωαννίδης είδε τον συγχωρεμένο Κώστα Μπατή να εμφανίζεται ευθυτενής στο αεροδρόμιο πριν από έναν αγώνα με τη Μάες Πιλς, λίγες μέρες αργότερα, κίνησε γη και ουρανό για να προσκαλέσει ο Ολυμπιακός και εμένα στην Αμβέρσα, έστω για ταξίδι αυθημερόν, αφού την προηγούμενη μέρα μετέδιδα αγώνα του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Μόνο και μόνο για να μη χαλάσει το γούρι!
Είχα βρει κακό μπελά εκείνη τη χρονιά, όχι τόσο επειδή ταξίδευα ασταμάτητα όσο επειδή στοχοποιήθηκα από τους οπαδούς των άλλων ομάδων και έτρεμε η ψυχή μου σε όλα ανεξαιρέτως τα γήπεδα. Ναι, ακόμη και στο ΣΕΦ: «Τι είναι αυτά που λες στην τηλεόραση, πουστράκι; Αφού ο Γιάνναρος λέει ότι είσαι δικός μας!».
Ο Ολυμπιακός έφτασε στο φάιναλ φορ τόσο το 1994 όσο και το 1995. Επαιξε δύο τελικούς και τους έχασε, αλλά κατατρόπωσε τον άσπονδο Παναθηναϊκό στα ημιτελικά και ως εκ τούτου επέστρεψε στον Πειραιά θριαμβευτής. Τον Ιωαννίδη, βέβαια, οι ήττες από την Μπανταλόνα και τη Ρεάλ τον έτρωγαν σαν σαράκι. «Θα έδινα τα πάντα για να κατακτήσω ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών» μου εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα, όταν οδήγησε την ΑΕΚ στο φάιναλ φορ του 1998. Εμελλε να τελειώσει την καριέρα του με 0 στα 6: τρία με τον Αρη, δύο με τον Ολυμπιακό, ένα με την ΑΕΚ. «Πράκτορα 006» τον αποκαλούσαν περιπαικτικά οι ουκ ολίγοι εχθροί του.
Το 1996 ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε πια στο ελληνικό στερέωμα, αλλά έμεινε εκτός ευρωπαϊκού νυμφώνος. «Φταίει το σέρβικο λόμπι» ξεσπάθωσε ο Ιωαννίδης μετά τον αποκλεισμό από το φάιναλ φορ του Παρισιού από τη Ρεάλ του Ομπράντοβιτς. Ο μέγας μάγιστρος τού περί ου ο λόγος σέρβικου λόμπι Μπόζινταρ Μάλκοβιτς κατέφτασε καμαρωτός και ατσαλάκωτος στον Πύργο του Αϊφελ, έτοιμος να δείξει στον αστεφή εντός των ελληνικών τειχών Παναθηναϊκό τον δρόμο προς τον τίτλο (τον οποίο ο ίδιος είχε κατακτήσει δις με τη Γιουγκοπλάστικα).
Πίσω στον Πειραιά ο Ιωαννίδης έβλεπε τον Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς να κατακτά την Ευρώπη και σκύλιαζε. Την ώρα του ημιτελικού αλλά και του τελικού (Μεγάλη Τρίτη και Μεγάλη Πέμπτη σημειωτέον) ο Ολυμπιακός όρισε προπόνηση, ώστε να μη δει κανένας από τους «ερυθρόλευκους» τον αγώνα από την τηλεόραση. Προς έκπληξη απολύτως κανενός.
Ωστόσο ο Ιωαννίδης είχε από χρόνια λανσάρει ένα προφίλ εθνικού μπασκετάρχη, το οποίο δεν συμβάδιζε με αυτήν τη στάση. «Υποθέτω ότι ως περήφανος Ελληνας και ως αυτόκλητος εξέχων πρεσβευτής του ελληνικού μπάσκετ, ο Ιωαννίδης πανηγύριζε μέσα του τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα» έγραψα προβοκατόρικα στο «Φως» την επόμενη μέρα του τελικού.
Φουρκισμένος κατά δημοσιογράφων
Στο επόμενο ματς του Ολυμπιακού, για το ελληνικό πρωτάθλημα πλέον, ο Ιωαννίδης έπιασε θέση φουρκισμένος μπροστά στα μικρόφωνα για να επιτεθεί στους… θρασύτατους δημοσιογράφους που του ζητούσαν να χαρεί για λογαριασμό του ορκισμένου εχθρού: «Εγώ μαθήματα πατριδογνωσίας και εθνικοφροσύνης δεν δέχομαι από κανέναν» ξιφούλκησε.
Δύο μήνες αργότερα απολύθηκε από τον Σωκράτη Κόκκαλη, μολονότι πρωταθλητής και φυσικός αυτουργός εκείνου του εκκωφαντικού 73-38. «Να τον πάρουμε στον Παναθηναϊκό» ψιθύρισε κάποιος πίσω από τις κλειστές πόρτες της Βιανέξ.
Ηταν καλοκαίρι του 1999 όταν ο ανενεργός Ιωαννίδης πολιορκήθηκε αγρίως από τον Παναθηναϊκό. Το κοινό στο ΟΑΚΑ δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό, αφού τον θεωρούσε άρρηκτα συνδεδεμένο με τον προαιώνιο αντίπαλο και συνεπώς θανάσιμο εχθρό.
Αλλά ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν πεπεισμένος ότι μόνο με τον Ιωαννίδη μπορούσε το «τριφύλλι» να εξελιχθεί σε αυτοκρατορία. Ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ Τάκης Μπαλτάκος ανέλαβε να γεφυρώσει το χάσμα. «Ο Γιάννης δεν πρόκειται να πάει σε ομάδα όπου δεν τον θέλουν» έλεγαν άνθρωποι που τον γνώριζαν καλύτερα από εμένα. «Ξέχασέ το, ο Ιωαννίδης δεν θα υπογράψει ποτέ στον Παναθηναϊκό ούτε στον ΠΑΟΚ» μου είπε μια μέρα ο Μπαλτάκος.
Ο Ιωαννίδης είπε όχι στον Παύλ. Γιαννακόπουλο μόλις αντίκρισε την πόρτα του Κόκκαλη μισάνοιχτη για επιστροφή στον Ολυμπιακό. Ο «κόκκινος» και «σεισμόπληκτος» γάμος του 1999 αποδείχθηκε θνησιγενής, ωστόσο είναι εκτός πραγματικότητας και ανιστόρητο το λαϊκής κατανάλωσης αφήγημα που θέλει τον επίσημο Παναθηναϊκό να λέει όχι στον Ιωαννίδη εκείνο το καλοκαίρι. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης ήταν που αρνήθηκε. Το συζήτησε, το σκέφτηκε, το ζύγισε, θυμήθηκε τα άθλια συνθήματα της πράσινης κερκίδας ενάντια στη σύζυγό του, ώσπου το ματαίωσε οριστικά και αμετάκλητα. Στη θέση του προσλήφθηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Διαβάστε επίσης: Γιάννης Ιωαννίδης: Συγκίνηση στο Αλεξάνδρειο – Το σακάκι και η φωτογραφία του «Ξανθού» σε καρέκλα (Photos)
Γιάννης Ιωαννίδης: Τελευταίο αντίο στον «ξανθό» (Video)
