Τι κοινό έχει το τελεσίδικο πλέον κλείσιμο του Ιντεάλ, του παλιότερου κινηματογράφου της Αθήνας, με την εξαγγελία για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων; Φέρουν την κυβερνητική υπογραφή και εκφράζουν την ίδια νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Μια αίθουσα τέχνης είναι οικονομικά ασύμφορη συγκριτικά με ένα ξενοδοχείο και η μόρφωση μετατρέπεται από συλλογικό δικαίωμα σε ατομική επιλογή. Σε απόλυτη συγχορδία οι δύο Κυριάκοι μιλούν για ιστορική μεταρρύθμιση, εφαρμόζοντας τη δοκιμασμένη συνταγή με μισές αλήθειες και πολλά ψέματα.
Το σημαντικότερο φυσικά είναι η παράκαμψη για άλλη μια φορά του συντάγματος και συγκεκριμένα του άρθρου 16, όπου ορίζεται ρητά ότι «η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση».
Τη δυνατότητα επομένως λειτουργίας ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος την έχουν θεωρητικά η εκκλησία, η τοπική αυτοδιοίκηση κ.λπ. Ενα από τα ερωτήματα που προκύπτουν: τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα έχουν σαν «μπροστινό» ιδιοκτήτη ένα φορέα δημόσιου συμφέροντος ή κάποιον επιχειρηματία που απροκάλυπτα θα παραβιάζει το σύνταγμα; Εμπαιγμός και η ονομασία «μη κερδοσκοπικά». Αυτός λοιπόν ο αφιλοκερδής επιχειρηματίας που θα προσφέρει δωρεάν γνώσεις θα αποτελεί ή παγκόσμια πατέντα ή μυθικό πρόσωπο. Η άλλη φανταχτερή εκδοχή, προς τέρψη των οπαδών του μανταμσουσουδισμού, είναι ότι θα ιδρύσουν παραρτήματα στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας καταξιωμένα ξένα πανεπιστήμια. Ο νέος/α δηλαδή που πέρασε με 5.000 μόρια στο ΤΕΙ Ανθοκομίας Ηπείρου θα μπορεί να εγγραφεί στην Ιατρική Σχολή της Οξφόρδης στην κάτω Αγουλινίτσα και να εξελιχθεί σε λαμπρό επιστήμονα. Συνεπώς απατηλό το σύνθημα «σπούδασε αυτό που θέλεις», αφού κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο δεν θα ιδρύσει παράρτημα στην επαρχία αλλά μόνο στην Αθήνα και το πολύ στη Θεσσαλονίκη. Ετσι, το οικονομικό κόστος θα συνεχίσει να επιβαρύνει τις ελληνικές οικογένειες.
Θολό το τοπίο και ως προς τα κριτήρια αποδοχής ενός υποψήφιου φοιτητή. Θα ισχύει η ελάχιστη βάση εισαγωγής ή το ελάχιστο ποσό διδάκτρων; Ψευδεπίγραφο επίσης το επιχείρημα ότι θα μειωθεί η εκροή χρήματος στο εξωτερικό, φέρνοντας ως παράδειγμα την Κύπρο. Γιατί αποκρύπτεται το γεγονός ότι χιλιάδες Κύπριοι προτιμούν να σπουδάσουν στα δημόσια ΑΕΙ της Ελλάδας και όχι στα πολυδιαφημιζόμενα ιδιωτικά του νησιού τους;
Η κυβερνητική υποκρισία αποδεικνύεται και με την κατάργηση της Νομικής Σχολής Πάτρας από την Κεραμέως με το πρόσχημα του επαγγελματικού «πληθωρισμού». Κι όμως το πιθανότερο είναι τα μη κρατικά πανεπιστήμια να προτιμήσουν τις νομικές σχολές, φτηνές σε κόστος λειτουργίας, γιατί δεν απαιτούνται εργαστήρια. Η Κεραμέως εξάλλου ήταν αυτή που εξίσωσε τα πτυχία των κολεγίων με εκείνα του δημοσίου.
Το «έγκλημα» της ταξικής παιδείας ήταν προμελετημένο με την υποχρηματοδότηση –το μικρότερο ποσοστό στην ΕΕ– και την απαξίωση της εικόνας τους σαν άντρα παρανομίας. Τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα έχουν υποτυπώδεις υποδομές και ταχύρρυθμες σπουδές, αλλά εντυπωσιακούς τίτλους σαν καλοστημένη διαφήμιση.
Σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στα αραβικά εμιράτα, υπάρχει ενιαίο νομικό πλαίσιο για τα δημόσια και ιδιωτικά. Οι ξεχωριστοί κανόνες που προβλέπονται στο νομοσχέδιο θα ανταποκριθούν στην επιθυμία κυρίως των γονιών να δουν τα βλαστάρια τους να προκόβουν στο επάγγελμα που ονειρεύτηκαν. «Μάθε παιδί μου γράμματα, εγώ πληρώνω τα πτυχία που αγαπώ».
