Ο σκηνοθέτης του νέου φιλμ του νυχτεριδάνθρωπου μιλάει για τη νέα εποχή του σκοτεινού ήρωα.
Ας ξεκινήσουµε µε µια κοινή διαπίστωση: οι ήρωες των κλασικών αµερικανικών κόµικ µεταφέρουν στάσεις και συµπεριφορές από τον περασµένο αιώνα που µοιάζουν αταίριαστες στα 00s. Η αγωνία των δηµιουργών που καταπιάνονται µε την κινηµατογραφική µεταφορά των περιπετειών τους έγκειται ακριβώς σε αυτό: πώς µεταµορφώνεις µια περσόνα κόµικ του εξπρεσιονιστικού µεσοπολέµου ή των pop sixties σε millennial;
Πώς ας πούµε ο Batman, ο χαρακτήρας που εµπνεύστηκαν ο Μποµπ Κέιν και ο Μπιλ Φίνγκερ και έκανε την πρώτη του εµφάνιση στο χαρτί το 1939, µπορεί να συναισθανθεί την αγωνία των σηµερινών παιδιών που νοµίζουν ότι ο Χίτλερ είναι ένας ιδιόρρυθµος κλόουν µε κακόγουστο µουστάκι, ανίκανος να γίνει έστω τριταγωνιστής σε αποτυχηµένο βιντεοπαιχνίδι που κανένας YouTuber που σέβεται τη φήµη του δεν θα ασχολούνταν µαζί του; Αυτό είναι ένα στοίχηµα, το κρίσιµο στοίχηµα για την DC. Με τέτοιες σκέψεις κατά νου µιλήσαµε µε τον Ματ Ριβς. Ο νέος Batman ετοιµάζεται για καινούργιες νυχτερινές πτήσεις και ο σκηνοθέτης του µας δείχνει τα σχέδια πτήσης.
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα του Batman σας ενέπνευσε στη δηµιουργία του νέου φιλµ και επιλέξατε οπωσδήποτε να το συµπεριλάβετε στο σενάριο;
Οταν ήµουν µικρός διάβαζα φανατικά τις περιπέτειες του Batman, ενώ λάτρευα και τις τηλεοπτικές ιστορίες των 60s µε πρωταγωνιστή τον Ανταµ Γουέστ. Αυτό που µου άρεσε περισσότερο στον χαρακτήρα του, αυτό που µε επηρέασε ως παιδί, ήταν η cool συµπεριφορά του. Υπάρχει κάτι στον χαρακτήρα του µέσα σε όλο αυτό τον κόσµο διαφθοράς που ξεχωρίζει. Είτε φοράει το επιβλητικό κοστούµι του είτε χρησιµοποιεί τα καταπληκτικά γκάτζετ του και κατατροπώνει τους αντιπάλους του, ο Batman είναι πάντα cool.
Το στοιχείο όµως που βρίσκω ακόµη πιο συναρπαστικό, όχι µόνο ως ενήλικας αλλά κυρίως ως σκηνοθέτης, είναι πως παρότι χαρακτήρας βγαλµένος από την κόµικ µυθολογία, στην πραγµατικότητα δεν είναι ο τυπικός υπερήρωας. Κυρίως είναι ένας χαρακτήρας που προσπαθεί να δώσει νόηµα στη ζωή του. Και καθώς δεν έχει ξεπεράσει ποτέ αυτό που του συνέβη όταν ήταν παιδί, ακόµη ψάχνει να βρει τον δρόµο του. Αυτό είναι που µε συγκινεί περισσότερο στην περίπτωσή του.
Στην ταινία σας βλέπουµε συχνά τον Batman να µην έχει τον έλεγχο της κατάστασης και τον δολοφόνο να βρίσκεται πάντα ένα βήµα µπροστά από εκείνον.
Προσπαθώντας να βγάλει νόηµα στη ζωή του συχνά µπλέκει µε τον κίνδυνο. Πολλές φορές δεν ελέγχει όχι µόνο όσα συµβαίνουν γύρω του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Το όραµά µου είναι εστιασµένο στη συγκεκριµένη συνθήκη. Παρότι έχουν δηµιουργηθεί πολλές ιστορίες γύρω από το σκοτεινό παρελθόν του ήρωα, ήθελα να δώσω µια νέα, πιο ιδιαίτερη προοπτική σε αυτό. Προτεραιότητα για µένα έχει ο εσωτερικός αγώνας που δίνει o Μπρους Γουέιν στην προσπάθειά του όχι τόσο να ξεφύγει από το παρελθόν του, αλλά να χρησιµοποιήσει όσα τον πλήγωσαν στο παρελθόν προς όφελός του. Επιδιώκει να σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα του, να τον τελειοποιήσει αν είναι δυνατόν. Και να τον κάνει άγρυπνο φρουρό που βρίσκεται διαρκώς σε ετοιµότητα για να αντιµετωπίσει το κακό που υψώνεται γύρω του. Οµως έχει ακόµη πολύ δρόµο να διαβεί και πολλές µάχες να δώσει αν θέλει πραγµατικά να γίνει καλύτερος.
Πώς θα περιγράφατε λοιπόν τον Batman που συναντάµε στο νέο φιλµ;
Είναι ένα πρόσωπο που µόλις φαίνεται αµυδρά. Είναι κάτι σαν πνεύµα, σαν όραµα, που κινείται στις σκιές και στο σκοτάδι. Σκοπός του είναι να εκφοβίσει τους εγκληµατίες, αλλά ελάχιστοι το αντιλαµβάνονται µε τον συγκεκριµένο τρόπο. Αρκετοί είναι εκείνοι που τον βλέπουν σαν τέρας ή φρικιό. Οµως το κρίσιµο ερώτηµα είναι το εξής: τι συµβαίνει σε κάποιον που φορά µια µάσκα; Τι του συµβαίνει µέσω αυτής της ανωνυµίας; Κάπως χάνει τον εαυτό του µέσω της ανωνυµίας. Ο Batman είναι ένας τύπος που δεν πολεµά µόνο το εγκληµατικό στοιχείο αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Το χειρότερο για εκείνον είναι ότι δεν αντιλαµβάνεται καν πως παλεύει τον εαυτό του. Ολα όσα του συµβαίνουν οδηγούνται από το γεγονός ότι δεν έχει ξεπεράσει ποτέ το τραύµα από την παιδική του ηλικία. Νοµίζω ότι αυτό που µε ενθουσίασε ήταν η ιδέα πως πρόκειται για έναν περίπλοκο χαρακτήρα µε αρκετά επίπεδα. Είναι ένας υπερήρωας του οποίου η µόνη πραγµατική υπερδύναµη είναι η θέλησή του να πιέσει τον εαυτό του σε ακραίο σηµείο προκειµένου να προσπαθήσει να νοηµατοδοτήσει τη ζωή του. Και αυτό το βρίσκει –ή έτσι τουλάχιστον θεωρεί– στην απόφασή του να υπηρετήσει το καλό βοηθώντας τους ανυπεράσπιστους στην πόλη. Προσέξτε όµως: δεν το κάνει από καλοσύνη αλλά επειδή βλέπει πως είναι ο µόνος τρόπος για να βρει νόηµα στη ζωή του. Και µάλιστα σε έναν τόσο δύσκολο κόσµο γεµάτο διαφθορά και εγκληµατικότητα όπου δεν µπορεί να βρει άλλη θέση.
Και µάλιστα καλείται να λύσει και έναν δύσκολο αστυνοµικό γρίφο. Υπάρχουν στιγµές που η ταινία µετατρέπεται σε πραγµατικό νουάρ.
Μα νοµίζω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ταινίας µας. Ο δικός µας Batman διαφέρει από τους προηγούµενους κυρίως ως προς αυτό. Είναι ένας ντετέκτιβ· ίσως ο µεγαλύτερος ντετέκτιβ του κόσµου. Ολα ξεκίνησαν µε τον Μποµπ Κέιν και τον Μπιλ Φίνγκερ, τους δηµιουργούς του πρώτου κόµικ, που αρχικά τον σχεδίασαν ως έναν διαφορετικό νουάρ χαρακτήρα. Ηταν ένας ήρωας που γεννήθηκε από την ανάγκη αντίδρασης στον Superman και έτσι εξηγείται και ο διαχρονικός ανταγωνισµός τους. Η ιδέα να επιστρέψουµε στα πρώτα εδάφη της ιστορίας του µας προκάλεσε µεγάλο ενθουσιασµό αλλά και αισιοδοξία. Είναι η κεντρική ιδέα του σεναρίου και πραγµατικά µας έκανε εντύπωση που κανείς δεν το είχε κάνει αυτό στο παρελθόν. Ποτέ το εν λόγω στοιχείο δεν έγινε βασικό θέµα σε κάποιες από τις προηγούµενες κινηµατογραφικές περιπέτειές του.
Υπάρχει όµως και πολιτική διάσταση στο φιλµ.
Ναι, φυσικά. Ενα από τα βασικά ερωτήµατα είναι γιατί το Γκόθαµ Σίτι βουλιάζει στη διαφθορά. Γιατί όλα τα κέντρα εξουσίας της πόλης βρίσκονται σε εναγκαλισµό µε το οργανωµένο έγκληµα; Στην προσωπική του διαδροµή ο ήρωας παίρνει όλες τις απαντήσεις που χρειάζεται. Και ταυτόχρονα αποκτά όλα τα εµβληµατικά στοιχεία που διαµορφώνουν τον χαρακτήρα του. Καθώς υπήρξαν υπέροχες ταινίες µε τον Batman στο παρελθόν, αυτός ήταν ίσως ο µόνος τρόπος για να προσπαθήσουµε να κάνουµε κάτι διαφορετικό.
Η ερµηνεία του Ρόµπερτ Πάτινσον είναι επίσης από τα δυνατά στοιχεία του φιλµ.
Καθώς έγραφα την ιστορία άρχισα να σκέφτοµαι ηθοποιούς που θα ταίριαζαν σε έναν νεότερο Batman. Και ήθελα αυτός ο Batman να είναι κάποιος που θα βρισκόταν σε σύγκρουση µε τον εαυτό του και να είχε την αίσθηση του κινδύνου. Κάποιος µε ιδιαίτερη σεξουαλικότητα που να έµοιαζε απελπισµένος και ευάλωτος. Ο δικός µας Batman είναι όλα αυτά – ήθελα λοιπόν έναν ηθοποιό µε τον οποίο θα µπορούσες να αισθανθείς ότι όλα αυτά τα στοιχεία αρµόζουν πάνω του. Σχεδόν σαν ένας νεαρός Μπράντο ή Μοντγκόµερι Κλιφτ που µπορούσες να νιώσεις την προσωπική τους ενέργεια. Αλλά και να είναι καλός ηθοποιός. Ε, όλα αυτά τα έχει ο Ροµπ. Και όταν άρχισα να παρακολουθώ τις ταινίες του και τον είδα στο «Good time» ήµουν βέβαιος πως βρήκαµε τον ιδανικό Batman.
Για τον χαρακτήρα της Catwoman τι µπορείτε να µας πείτε;
Η Σελίνα ήταν πάντα ένας πολύ συναρπαστικός χαρακτήρας επειδή δεν είχε τους πόρους που είχε ο Μπρους Γουέιν. Επρεπε να µεγαλώσει σε ένα πολύ δύσκολο µέρος και να βρει τρόπο να επιβιώσει. Και φυσικά δεν µπορεί να την επικρίνει κανείς για τις πράξεις της. Ειδικά κάποιος που είχε τις ανέσεις µιας πλούσιας ζωής, όπως ο Μπρους Γουέιν. Χρειαζόµουν πραγµατικά να βρω κάποια που θα µπορούσε να ενσαρκώσει αυτό τον χαρακτήρα όχι τόσο σε ένα είδος θεατρικού στιλ, γιατί προφανώς η Μισέλ Φάιφερ είναι το καλύτερο παράδειγµα αυτού – ήταν απίστευτη ως Catwoman στην αριστουργηµατική ταινία του Μπάρτον. Αλλά ήθελα αυτή η εκδοχή να έχει τις ρίζες της στην πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα της Σελίνα επειδή δεν είναι ακόµη ακριβώς Catwoman. Χρειαζόµουν λοιπόν κάποια να της δώσει ένα είδος ιδιοσυγκρασίας. Η Ζόι Κράβιτζ είχε τόσο στοχαστική κατανόηση του χαρακτήρα και ήθελε πραγµατικά να βρει έναν τρόπο να κάνει σάρκα και αίµα της τη γεµάτη αµφισηµία Σελίνα. Την εµπότισε µε µια αγωνία και εσωτερική πάλη που µαρτυρά πως όντως προέρχεται από ζόρικα µέρη. Την κοιτάς και λες: «Από εκεί ήρθε η Σελίνα κι έπρεπε να παλέψει µε νύχια και µε δόντια για να επιβιώσει».
Είναι ο δικός σας Batman ο πιο ανθρώπινος που έχουµε δει µέχρι τώρα στον κινηµατογράφο;
Νοµίζω ότι αυτός είναι ο πιο απαιτητικός και σίγουρα ο περισσότερο συναισθηµατικός.
