Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί μία μελέτη που έδειξε ότι η ευρεία χρήση μετάλλων εκτιμάται πως προκάλεσε πτώση του IQ από 2 έως 3 μονάδες για σχεδόν 180 χρόνια της Pax Romana.
Πέραν της εντυπωσιακής διαπίστωσης, το πιο σπουδαίο είναι πώς η σύγχρονη επιστήμη κατάφερε να μετρήσει την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ευρώπη σχεδόν 2.000 χρόνια πριν.
Όταν το ανακάλυψαν βέβαια ήταν ήδη αργά…
Οποιοσδήποτε συνειρμός με σύγχρονες καταστάσεις είναι απολύτως εύλογος και κατανοητός. Αν όχι ευπρόσδεκτος.
«Υγρασία» υπερ-κερδών
Και τούτο διότι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην ινδική υποήπειρο συντελείται ένα πραγματικό περιβαλλοντικό φιάσκο, με απροσδιόριστες προεκτάσεις. Μία κατάσταση που, επειδή ακριβώς τυλίγεται σε ένα περιτύλιγμα δήθεν «κανονικότητας», περνάει απόλυτα στα ψιλά, χωρίς να βρίσκει επαρκώς την προβολή που του αναλογεί ούτε στα εθνικά ΜΜΕ της χώρας.
Και φέτος, ένα πρωτοφανές τοξικό νέφος έχει εγκατασταθεί πάνω από το Νέο Δελχί, απειλώντας την υγεία εκατομμύρια ανθρώπων. Οι (πρώτες) οδυνηρές επιπτώσεις του γίνονται αντιληπτές αμέσως μόλις προσγειωθεί το αεροσκάφος στο «Ίντιρα Γκάντι», της ινδικής πρωτεύουσας: Ενόχληση και κάψιμο στον λαιμό. Μετά από λίγες ώρες ή ημέρες, μετατρέπεται σε βήχα ο οποίος παρουσιάζει ομοιότητες με την αντίδραση του αναπνευστικού όταν έλθει σε επαφή με περιβάλλον μετά από δασική πυρκαγιά.
Τα ΜΜΕ της χώρας, έχοντας προφανώς αποδεχτεί πλήρως τις συνθήκες ακραίας μόλυνσης που τοποθετούν το Δελχί στο πάνθεον με τις πλέον μολυσμένες χώρες του πλανήτη, αποδίδουν το «φαινόμενο» στην υγρασία (που όντως υπάρχει) και περιορίζονται στο κατά πόσο επηρεάζει τις πτήσεις στο διεθνές αεροδρόμιο. Και όχι με κριτήριο τις επιπτώσεις και το αποτύπωμα στην υγεία πρωτίστως των εκατομμύρια Ινδών, σε μία από τις πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου.
Αλλά, ναι, αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε χειμώνα, και φταίνε… οι αγρότες που καίνε υπολείμματα καλλιεργειών. Όχι, οι βιομηχανίες και η καύση άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που διαμοιράζεται από κάτι καλώδια τύπου… σπαγγέτι στα ινδικά νοικοκυριά. Πιθανότατα ένα νέφος… ανάπτυξης είναι λιγότερο επιβλαβές από τις φωτιές που ανάβουν στα πεζοδρόμια οι πάμφτωχοι Ινδοί για να ζεσταθούν. Λογικό ακούγεται…
Και την ώρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ακραία ρύπανση, από 60 έως και 15 φορές πάνω από το όριο, εθνικές εφημερίδες έχουν στην πρώτη τους σελίδα (όχι το νέφος φυσικά) αλλά… ολοσέλιδες διαφημίσεις γνωστών αυτοκινητοβιομηχανιών(!)
Μπρος στα κέρδη τι’ ναι τα… νέφη.
Ο νόμος του Μέρφι, θα σκεφτόταν συνειρμικά κανείς…
Νέο-τραμπικός ιμπεριαλισμός
Σαφώς, ο τελευταίος άνθρωπος που θα κάτσει να σκάσει για το κλίμα και το βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα, είναι φυσικά ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο οποίος έρχεται με φόρα, ως αναμενόταν βάζει τον πλανήτη σε νέους μπελάδες. Καίγεται το L.A. και δεν του καίγεται καρφί.
Ωστόσο, θεμελιώδες ζήτημα προκύπτει πλέον για όλους όσοι έσπευσαν, όχι απλά να… χαιρετίσουν αμήχανα, αλλά να εκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους για την (επαν)εκλογή Τραμπ του 45ου και 47ου προέδρου, ξορκίζοντας την «παρένθεση» του «υπερήλικα» Μπάιντεν που τόσα δεινά επέφερε στον δύσμοιρο πλανήτη μας. Ουδεμία αμφιβολία επ’ αυτού φυσικά…
Με ατράνταχτο επιχείρημα ότι θα «τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία», αρκετές πολιτικές φυσιογνωμίες -δημοσιολογούντες επιχείρησαν να πείσουν πόσο «υπέροχα» θα κυλήσουν όλα στη δεύτερη θητεία Τραμπ. Λες και ξέχασαν τι συνέβη πριν από μερικά χρόνια. Όλα αυτά ενώ ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο πλανήτης ετοιμάζεται για έναν δεύτερο γύρο Τραμπ, έναν νέο κύκλο αβεβαιότητας.
Και, ως αποδεικνύεται, η περασμένη Δευτέρα, δεν φρέσκαρε τη μνήμη ορισμένων. Θα έπρεπε μολαταύτα.
Υπενθυμίζεται πως τη Δευτέρα 6 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από την εισβολή των υποστηρικτών του Τραμπ στο Καπιτώλιο. Οι εικόνες με τους ακραίους και… ακροκεντρώους φανατικούς με περικεφαλαίες και προβιές, εκτός από το παγκόσμιο σοκ που προκάλεσαν, έσεισαν συθέμελα την αμερικανική δημοκρατία. Τότε, που το εμβληματικό Άγαλμα της Ελευθερίας αν μπορούσε θα έκρυβε τα μάτια του από ντροπή για την γκροτέσκα όψη της παρωδίας…
Με… δύναμη από την 4η επέτειο, λοιπόν, ο Ντόναλντ Τραμπ, επιδίδεται σε ένα ιμπεριαλιστικό κρεσέντο… προσαρτήσεων. Ονειρεύεται τον Καναδά ως πιθανή 51η Πολιτεία των ΗΠΑ, γλυκοκοιτάζει τη Γροιλανδία αλλά και τη Διώρυγα του Παναμά. Και ό,τι άλλο προκύψει στη συνέχεια. Και δεν νιώθει καμία ανάγκη να το κρύψει.
Αν η ρητορική του είναι τέτοια για μία χώρα της G7, όπως ο Καναδάς, ας αναλογιστεί κανείς πώς αντιλαμβάνεται την ψωροκώσταινα Ελλαδίτσα, που (εκτός από το ότι πέφτουν τα ασανσέρ στα νοσοκομεία) τυχαίνει να συνορεύει με τον (όψιμο) «φίλο» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον οποίο μοιράζονται κοινές βλέψεις (για την ώρα) στη Μέση Ανατολή με «μενού» τη Συρία…
Αν κρίνει κανείς την επιλογή της πρέσβη, η οποία υπήρξε μέλος του ευρύτερου κύκλου της οικογένειας Τραμπ, τότε το καλό σενάριο είναι ότι μας βλέπει σαν… οικογενειακή επιχείρηση…
Αλλά ό,τι και αν συμβεί, αργά ή γρήγορα οι μάσκες πέφτουν. Για όσους τις χρειάζονται. Ο Τραμπ και η παρέα του δεν τις χρειάζονται καν.
Διαβάστε επίσης
ΗΠΑ: Ο Τραμπ ετοιμάζει πυρετωδώς τη συνάντηση με τον Πούτιν
«Πεθαίνω, ο πολεμιστής έχει δικαίωμα στην ξεκούραση» – Συγκλονίζει ο εμβληματικός Χοσέ Μουχίκα
