Οργισμένοι οι κάτοικοι των χωριών από τον Ευβοϊκό έως το Αιγαίο για τους τραγικούς χειρισμούς του «επιτελικού κράτους» με άπνοια
«Mας έχουν ξεχάσει» λένε όλοι οι κάτοικοι των χωριών της βόρειας Εύβοιας που από την αρχή της εβδομάδας ζουν υπό την απειλή μιας ανεξέλεγκτης φωτιάς με μέτωπο πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων. Οι εκκλήσεις για εναέρια μέσα δεν εισακούστηκαν και όταν εμφανίστηκαν ακόμη και τα λιγοστά ήταν πια ανώφελο. Η φωτιά μαίνεται ανεξέλεγκτη εδώ και πολλά 24ωρα καίγοντας χιλιάδες στρέμματα δάσους στο πέρασμά της.
Κάτοικοι χωριών που τα τυλίγουν παρθένα δάση προσπαθούν από την Τρίτη να καταλάβουν γιατί δεν ήρθαν στην ώρα τους τα εναέρια μέσα για να χτυπήσουν τη φωτιά προτού πάρει αυτές τις τραγικές διαστάσεις. Πλέον είναι αργά και το γνωρίζουν όλοι.
Καταστράφηκαν ζωές που ζούσαν από το δάσος
«Τα εναέρια μέσα μάς κορόιδευαν. Εστελναν ένα ελικόπτερο, έριχνε δυο φορές, έφευγε. Ερχονταν τρία αεροπλάνα, έριχναν δυο φορές, έφευγαν. Με 45°C καύσωνα, παρόλο που δεν φύσαγε, εάν έρχονταν πολλά αεροπορικά μέσα και έριχναν στοχευμένα για κάποια συγκεκριμένη ώρα, θα μπορούσαν να είχαν θέσει τη φωτιά υπό έλεγχο. Με τη μάνικα δεν μπορεί να σταματήσεις μια πύρινη λαίλαπα που μπορεί να έχει 300 μέτρα ακτίνα και 45 μέτρα ύψος. Αυτό θέλει μόνο εναέρια μέσα. Ολες είναι δύσβατες περιοχές» εξηγεί ο Γιάννης Τριανταφύλλου, πρόεδρος της κοινότητας Λίμνης. Μέλος του Σωματείου Εθελοντών Δασοπυροσβεστών Διασωστών Ελύμνιων (ΣΕΔΔΕ), ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια έχει έρθει αντιμέτωπος με την απειλή της φωτιάς πολλές φορές.
Η οικολογική καταστροφή είναι ανυπολόγιστη και θα φανεί όταν πλέον η φωτιά σβήσει. Τα πευκόφυτα δάση που προσφέρουν ζωή στους κατοίκους έχουν μετατραπεί σε σκελετούς δέντρων και έχουν γίνει στάχτη. Κάηκαν περιουσίες, καταστράφηκαν ζωές ανθρώπων που ζούσαν από το δάσος. Και όσο γράφονταν αυτές οι γραμμές η φωτιά συνέχιζε να κατακαίει ό,τι έβρισκε μπροστά της.
«Από αύριο θα είμαστε όλοι μετανάστες» λέει στο Documento o Γιάννης Σεφέρης, ιερέας της ενορίας Δάφνης όπου ξέσπασε η φωτιά την Τρίτη. Εκείνος μαζί με τους κατοίκους όλων των χωριών πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Προσπάθησαν με υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν τις περιουσίες τους. Εγιναν όλοι μια γροθιά και μετακινούνταν από χωριό σε χωριό για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Είναι ξεκάθαρο ότι αν δεν διαχειρίζονταν την κρίση μόνοι τους, πολλές περιουσίες θα είχαν γίνει στάχτη.
«Ευτυχώς που μείναμε και σώσαμε σπίτια»
«Μείναμε τρία άτομα στη γειτονιά και σώσαμε τα σπίτια. Τα πυροσβεστικά ήταν παραταγμένα δεξιά και αριστερά και ήρθαν όταν πήραν φωτιά τα σπίτια. Αεροπλάνα δεν είχε καθόλου. Ευτυχώς που μείναμε. Ο πατέρας μου έσωσε γύρω στα 20 σπίτια με κλαριά, με τα πόδια και με τα χέρια. Ηταν μια κόλαση» περιγράφει στο Documento o Ανδρέας Καλλίτσης, κάτοικος Ροβιών.
Ο ίδιος μαζί με τον πατέρα του και άλλους κατοίκους των γύρω χωριών έμειναν για να σώσουν ό,τι μπορούσαν. «Συνάντησα έναν άνθρωπο το πρωί, έκλαιγε. Μου είπε ότι έμειναν πέντε άνθρωποι με τα λάστιχα και έσωσαν τα σπίτια τους. Κάηκαν όλα. Οι στάβλοι τους, τα ζώα τους, η ρετσίνη τους. Ρήμαξε ο τόπος» συμπληρώνει.
Από τις αρχές της εβδομάδας ζουν την απόγνωση. «Εδώ, να ξέρεις, τα κάναμε όλα μόνοι μας» λέει ο ίδιος στο Documento και συνεχίζει: «Ο πατέρας μου έκοψε 2.000 πεύκα με το αλυσοπρίονο για να φτιάξει ζώνη και κάθονταν και τον κοίταζαν. Αν δεν έπαιρνε το τρακτέρ μισή ώρα πριν έρθει η φωτιά να οργώσει ό,τι χωράφι υπήρχε γύρω από τα σπίτια μας, θα είχε γίνει καταστροφή. Εκατό μέτρα πιο πάνω κάηκαν δέκα σπίτια».
«Τι θέλετε; Φωτογραφίες; Ελικόπτερα θέλουμε!» φώναζαν σε απευθείας μετάδοση κάτοικοι των Κεχριών στον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Φάνη Σπανό όταν τον αντίκρισαν. Βλέποντας την έκρυθμη κατάσταση, εκείνος έστρεψε τα νώτα και απομακρύνθηκε. Είναι μια σκηνή που δεν θα την περίμενε όταν την 1η Ιουνίου δήλωνε για την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου έχοντας στο κάδρο πυροσβεστικά αεροσκάφη και ελικόπτερα: «Σε κάθε περιστατικό δεν περιμένουμε άπραγοι τους από μηχανής θεούς! Οι επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις και ο υποστηρικτικός μηχανισμός της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας είναι αξιόμαχος και προετοιμάζεται για να αντεπεξέλθει και στη φετινή αντιπυρική περίοδο. […] Συνεργαζόμαστε για ένα ήσυχο καλοκαίρι χωρίς κινδύνους για τον άνθρωπο και το δάσος»!
Ανυπολόγιστη η οικονομική καταστροφή
«Κλαίει όλη η βόρεια Εύβοια. Τα πεύκα που εκμεταλλεύονταν για τη ρητίνη αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν και για να δημιουργηθεί ξανά το δάσος θέλει 35 με 40 χρόνια. Αρα αυτοί οι άνθρωποι αυτομάτως δεν έχουν δουλειές. Παράλληλα άδειασαν όλα τα ξενοδοχεία. Δεν υπάρχει κόσμος στα εστιατόρια και στις καφετέριες. Γονατίσαμε. Εναν Αύγουστο περιμέναμε να δουλέψουμε» λέει στο Documento o Γ. Τριανταφύλλου και καταλήγει: «Πέρα από το κακό που έγινε στη φύση, έγινε και πολύ μεγάλη οικονομική ζημιά».
«Με αέρα κοπανιστό δεν ζει ο κόσμος, πρέπει κάτι να φάει» λέει ο ιερέας Γ. Σεφέρης. «Θα πάρει ο κάθε οικογενειάρχης αύριο την κουρελού του και θα ψάξει να βρει ένα κατάλυμα για να έχει εργασία και να ζήσει» σημειώνει, περιγράφοντας και την οικονομική καταστροφή που έχουν υποστεί οι κάτοικοι από τη φωτιά.
«Ο κόσμος δεν έχει πού να πάει» εξηγεί ο ιερέας, «γι’ αυτό ακούτε ότι δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Αυτά τα σπίτια φτιάχτηκαν με δάνεια».
«Τα εναέρια μέσα μάς κορόιδευαν. Εστελναν ένα ελικόπτερο, έριχνε δυο φορές, έφευγε. Ερχονταν τρία αεροπλάνα, έριχναν δυο φορές, έφευγαν. Με 45°C καύσωνα, παρόλο που δεν φύσαγε, εάν έρχονταν πολλά αεροπορικά μέσα και έριχναν στοχευμένα για κάποια συγκεκριμένη ώρα θα μπορούσαν να είχαν θέσει τη φωτιά υπό έλεγχο. Ολες είναι δύσβατες περιοχές»
Γιάννης Τριανταφύλλου
Πρόεδρος της κοινότητας Λίμνης, εθελοντής δασοπυροσβέστης
«Από αύριο θα είμαστε όλοι μετανάστες… Με αέρα κοπανιστό δεν ζει ο κόσμος, πρέπει κάτι να φάει… Θα πάρει ο κάθε οικογενειάρχης αύριο την κουρελού του και θα ψάξει να βρει ένα κατάλυμα για να έχει εργασία και να ζήσει… Αυτά τα σπίτια φτιάχτηκαν με δάνεια»
Γιάννης Σεφέρης
Ιερέας της ενορίας Δάφνης
«Μείναμε τρία άτομα στη γειτονιά και σώσαμε τα σπίτια. Τα πυροσβεστικά ήταν παραταγμένα δεξιά και αριστερά και ήρθαν όταν πήραν φωτιά τα σπίτια. Αεροπλάνα δεν είχε καθόλου. Ευτυχώς που μείναμε. Ο πατέρας μου έσωσε γύρω στα 20 σπίτια με κλαριά, με τα πόδια και με τα χέρια. Εκοψε 2.000 πεύκα με το αλυσοπρίονο για να φτιάξει ζώνη και κάθονταν και τον κοίταζαν. Αν δεν έπαιρνε το τρακτέρ μισή ώρα πριν έρθει η φωτιά να οργώσει ό,τι χωράφι υπήρχε γύρω από τα σπίτια μας, θα είχε γίνει καταστροφή. Εκατό μέτρα πιο πάνω κάηκαν δέκα σπίτια»
Ανδρέας Καλλίτσης
Κάτοικος Ροβιών
