Πλάι στη σοβαρή πολιτική, υπάρχει και η παραπολιτική. Αυτές οι ειδήσεις που αφορούν καταστάσεις και άτομα που δεν δίνουν αναγκαστικά το «πικάντικο» στην επικαιρότητα αλλά και μικρές ουσιαστικές λεπτομέρειες που συχνά εξηγούν πρόσωπα και καταστάσεις.
Υπάρχει και το κουτσομπολιό αλλά και η παραπληροφόρηση.
Και τα δύο τελευταία βρίσκονται συχνά στο ίδιο μήκος κύματος, την παραπλάνηση του κοινού, των ψηφοφόρων για να το πούμε πιο ωμά, προβάλλοντας λάθος ερωτήματα, αξιοποιώντας «αδυναμίες» του κοινού με ένα και μόνο στόχο: Να το παραπλανήσει, να «πατήσει» πάνω σε προκαταλήψεις και ψεύτικα ερωτήματα, αφήνοντας την πολιτική εξουσία στο έργο της, συχνά υπόγεια και επίσης συχνά αντιλαϊκά.
Αν και το «λαϊκά» έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και συχνά αρνητικά, ας πούμε σε μια παρένθεση εδώ πως αφορά όλο το εκλογικό σώμα, το «λαό» που ως τέτοιος καλείται να αποφασίσει αλλά ωστόσο οι αναφορές στις σύνθετες λέξεις έχει αρνητικά φορτισμένη σημασία.
Τι είναι «λαϊκισμός»;
Το λεξικό Cambridge ορίζει το λαϊκισμό ως «πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού».
Διαβάζοντας κάτι παραπάνω βρίσκουμε:
«Κατά την ακραία αρνητική του εκδοχή, ο λαϊκισμός στηρίζεται στην εσκεμμένη ανειλικρίνεια (π.χ. στη διάδοση κάποιου θέματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα). Επίσης, ο λαϊκιστής πολιτευτής θέτει σκοπίμως ψευτοδιλήμματα, όπως εχθροί ή φίλοι, ταραξίες ή φιλήσυχοι, “αλλογενείς ή γηγενείς“, με απώτερο σκοπό την καλλιέργεια ανασφάλειας στο λαό, και την αυτοπροβολή του ίδιου σαν προστάτη και σωτήρα».
Η αλήθεια είναι πως δεκαετίες τώρα και ιδιαίτερα κατά την περίοδο των μνημονίων και μετά οι έννοιες και η ουσία της πολιτικής έχουν εκτροχιαστεί τόσο, ώστε η χώρα να έχει στην κυριολεξία αλλάξει «κάτοχο» ή «κατόχους» στο όνομα κάποιας πολιτικής ορθότητας που στην ουσία μεταφράζεται ως υπόκλιση στο κεφάλαιο και αλλαγή ιδιοκτητών.
Οτιδήποτε δεν υπηρετεί το κεφάλαιο, τις τράπεζες, τους μεγάλους επενδυτές και τις μεγάλες επιχειρήσεις χαρακτηρίζεται στη χώρα μας από τον συγχρονισμένο Τύπο ως «λαϊκισμός».
Θέλεις να δώσεις αυξήσεις σε μισθούς, είναι λαϊκισμός. Θέλεις να πλήξεις τις ασυδοσίες του κεφαλαίου, είναι «λαϊκισμός». Θέλεις να σεβαστείς τη διάκριση των εξουσιών, είναι «λαϊκισμός». Καταγγέλλεις υποκλοπές, είναι «λαϊκισμός».
Αν πεις κάτι υπέρ των λαϊκών στρωμάτων είναι «λαϊκισμός». Αντίθετα είναι «ορθότητα» αν δίνουν τα μέσα πλουτισμού στο μεγάλο κεφάλαιο, ενδεχομένως και με το αζημίωτο!
Επί ΣΥΡΙΖΑ η Ν.Δ. κατηγορούσε για τα επιδόματα χαρακτηρίζοντάς τα ως «λαϊκισμό». Η αύξηση του κατώτατου μισθού ήταν επίσης «λαϊκισμός».
Η δημόσια Υγεία, η δημόσια Παιδεία, ήταν λαϊκισμός…
Ο ευθύς και συχνά τραχύς δημόσιος λόγος, άσχετα αν είναι σε σωστή βάση, ήταν «λαϊκισμός». Γιατί το πρόβλημα είναι η αλήθεια.
Αλλά όλη αυτή η αντιλαϊκή πολιτική έπρεπε να πακεταριστεί. Μια επιφανειακή ωραιοποίηση της κλοπής του πλούτου του ελληνικού λαού έπρεπε να γίνεται στο όνομα ενός καθωσπρεπισμού, στο όνομα μιας υποτιθέμενης αριστείας και «επιστημονικότητας». Άσχετα να αποδείχθηκαν τσίγκος ξεγάνωτος!
Όλος αυτός ο συρφετός των αρπακτικών που δυστυχώς δεν ανήκαν μόνον σε ένα κόμμα αλλά συχνά σε ένα ευρύτερο φάσμα από την ακροδεξιά ως το κέντρο(τουλάχιστον) ενδύθηκε μανδύα σοβαρότητας.
Μαύρα αυτοκίνητα, προσωπικά αεροσκάφη, κουστούμια άψογα και βέβαια το σύμβολο της σοβαρότητας… η γραβάτα! Συχνά οι πολιτικοί μεταπηδούσαν κόμματα απαντώντας στο «κάλεσμα» της καρέκλας και όχι μόνον!
Σε μια χώρα που έχανε όλη την περιουσία της, σε έναν λαό που έχανε όλο το πλούτο του και όλο το μέλλον με υποθηκευμένα τα πάντα και ξεπουλημένα τα πάντα βρέθηκε ένας πρωθυπουργός που έκανε τη γραβάτα σημαία της πολιτικής του…
Το αμπαλάζ μιας ακραίας ταξικής πολιτικής!
Η «γραβάτα» από σύμβολο της αστικής τάξης έγινε σύμβολο μιας υποτιθέμενης σοβαρότητας άσχετα αν έκρυβε παρακολουθήσεις, κουκούλωμα σκανδάλων, ακροδεξιά ατζέντα, αστυνομοκρατία, θρησκοληψία, ξεπούλημα και κρυφή διεθνή ατζέντα.
Αντί να κοιτάζουν την ουσία της πολιτικής δήλωναν πως ποτέ δεν θα εμφανίζονταν… λόγω σεβασμού στη Βουλή ή στις επίσημες εμφανίσεις τους χωρίς…. γραβάτα!
Κατηγορούσαν μάλιστα τους πολιτικούς αντιπάλους για ένα κομμάτι πανί που στηρίζεται στο λαιμό!
Πόσο γελοίο μπορεί να είναι μπροστά στα έργα και τις ημέρες τους, στο ξεπούλημα όλου του πλούτου;
Όταν ο νυν πρωθυπουργός περπάτησε μπροστά στο επίσημο κινεζικό άγημα χωρίς γραβάτα και με αθλητικά παπούτσια σας έλεγε ακριβώς το ίδιο…
Σας έχω γραμμένους στα καινούργια μου παπούτσια… γιατί σας κάνω ό,τι θέλω!
Εσείς μπορείτε να εστιάζετε στη γραβάτα του πρωθυπουργού, των υπουργών και των συμβούλων, να εστιάζετε στο «στιλ» στο αγέρωχο, στην κομψότητα.
Την ίδια ώρα σας ξαφρίζουν τη χώρα, την τσέπη και σας κλέβουν τη ζωή σας…
Γελάνε πίσω από την πλάτη σας και συχνά ακριβώς μπροστά σας!
