«Αν θες να ασχοληθείς με την πολιτική και δεν μπορέσεις να βάλεις στο επίκεντρο τον άνθρωπο, πραγματικά κάνε κάτι άλλο» λέει ο Μάριος Αθανασίου στο documentonews.gr , αποκαλύπτοντας τι τον ώθησε να εμπλακεί με τα κοινά.
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, σχολιάζει το σλόγκαν «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» που χρησιμοποιούν υποψήφιοι της ΝΔ, κάνει λόγο για «φοβική» αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη τετραετία και αποκαλύπτει τον στόχο του κόμματος για τις ευρωεκλογές.
Στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου δεν μίλησες για τον εαυτό σου, αλλά αποκάλυψες μια συγκινητική ιστορία…
Αυτό που ήθελα αρχικά να πω, είναι ότι το διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι η άνοδος της ακροδεξιάς. Είμαι πρώτα αντιφασίστας και μετά όλα τα υπόλοιπα… Είμαστε υπεύθυνοι για την άνοδο του φασισμού. Ο φασισμός και η άκρα δεξιά ανεβαίνει όταν υπάρχει απελπισία, απόγνωση, ανεργία, φτώχεια. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και έρχονται κάποιοι άνθρωποι, που προτείνουν κάποιες λύσεις, τις οποίες κανονικά δεν θα τις άκουγες ούτε για 5 λεπτά, αλλά επειδή είσαι απελπισμένος τις ακούς…
Αν δώσεις τη δυνατότητα στον κόσμο να έχει την αξιοπρέπεια που του αξίζει, να μπορεί να τελειώνει ο μήνας και να μεγαλώνει τα παιδιά του χωρίς άγχος, τότε ξαφνικά ξεθωριάζει η ακροδεξιά και γίνεται περίγελος η ιδεολογία της. Αυτά ήθελα να αναφέρω.
Αλλά…;
Τρία δευτερόλεπτα πριν πάρω το μικρόφωνο σκέφτηκα ότι ίσως ήταν η μοναδική στιγμή να μοιραστώ κάτι προσωπικό με τον κόσμο. Και αυτή η ιστορία ήταν για μένα ο λόγος που βρήκα την ουσία της πολιτικής…
Ήταν ένα ταξίδι που είχα κάνει στην Πελοπόννησο, και στο ταξί, στο πίσω κάθισμα, ήταν μια κυρία που είχε ένα υπέροχο κορίτσι ΑμεΑ και αισθανόταν πολύ ενοχικά μην ενοχλήσει στη διαδρομή. Σε κάποια στιγμή της είπα να μην αισθάνεται καθόλου άσχημα, και έτσι ξεκινήσαμε μια κουβέντα, όπου μου περιέγραψε την καθημερινότητά της.
Εκεί κατάλαβα και το έλλειμμα μου, διότι θεωρούσα ότι έχω ασχοληθεί με αυτές τις περιπτώσεις. Έχω βοηθήσει ανθρώπους όσο μπορούσα. Με μια εθελοντική ομάδα που είχαμε, κάναμε τέτοιες δράσεις. Νόμιζα ότι ήμουν κοντά. Τελικά δεν ήξερα τίποτα. Όταν έκατσα με έναν άνθρωπο τρεις ώρες και μου εξήγησε την καθημερινότητά του, τρόμαξα.
Μου εξηγούσε ότι ήταν μια μάνα μόνη της με ένα παιδί ΑμεΑ, η οποία είχε ανάγκη την πολιτεία. Το μέγιστο των επιδομάτων που έπαιρνε ήταν 400 ευρώ. Όλοι στο κράτος την αντιμετώπιζαν σαν παρία. Και πουλούσε περιουσία για να μπορέσει να ζήσει. Πήγαινε η ίδια και βοηθούσε το παιδί της στο σχολείο. Δεν έφταναν τα χρήματα για τις θεραπείες. Δεν είχε χρόνο να εργαστεί, ενώ ούτε λόγος για προσωπική ζωή.
Και σου είπε κάτι συγκλονιστικό…
Όταν φτάσαμε στο τέλος, μου λέει πολύ ήσυχα: «αγόρι μου, μακάρι όταν έρθει η ώρα να φύγω, να πάρω και το παιδί μαζί μου…». Σοκάρομαι και τη ρωτώ «γιατί το λέτε αυτό;». Μου απαντά: «Έχω κάνει τόσο αγώνα να μεγαλώσω το παιδί μου μέχρι εδώ και όταν φύγω από τη ζωή δεν θα υπάρχει κάποιος να το φροντίσει. Και καταλαβαίνω περίπου που θα καταλήξει. Οπότε δεν θα ήθελα να μην είμαι εκεί να το προστατεύω. Οπότε θα ήθελα να το πάρω μαζί μου για να είναι εντάξει…».
Και εκείνη τη στιγμή είπα ότι αν θες να ασχοληθείς με την πολιτική και δεν μπορέσεις να λύσεις αυτό το πρόβλημα, να βάλεις δηλαδή στο επίκεντρο τον άνθρωπο, πραγματικά κάνε κάτι άλλο…
Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Ένα κλικ στο μυαλό είναι.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει αυτό το κλικ;
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα κεντροαριστερά κόμματα μπορούν. Ακόμα και το δεξιό κόμμα θα μπορούσε, αν δεν ήταν τόσο αγκυλωμένο στην αντίληψη για το πως η εφαρμοσμένη οικονομία θα βοηθήσει την κοινωνία. Αν και το πρόβλημα της συγκεκριμένης δεξιάς που έχουμε είναι το που τελειώνει το καρτέλ και που αρχίζει το κράτος…
Τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να ξεπεράσουν τις δικές τους αγκυλώσεις. Εμείς βάζουμε τη φόρμα του κόμματος, πάνω από την ουσία. Η φόρμα είναι το έξω μας. Η ουσία είναι αυτό που θέλουμε να πούμε. Νομίζω ότι περισσότερο προσπαθούμε να κρατήσουμε τις ρίζες μας, να μην μας πουν λιγότερο αριστερούς…
Δεν είναι όμως οι ρίζες και η ιδεολογία ενός κόμματος η βάση του;
Είναι, αλλά η ουσία είναι ο άνθρωπος! Πρέπει η πολιτική σου να είναι πραγματικά προοδευτική και σύγχρονη. Για παράδειγμα, την εποχή του κορωνοϊού κανένα κεντροαριστερό κόμμα στην Ευρώπη δεν μίλησε για το αν καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα με την καταγραφή όλων των προσωπικών μας δεδομένων. Δεν το λέω συνωμοσιολογικά. Ήμασταν συνεχώς αναγκασμένοι να λογοδοτούμε για ό,τι κάναμε. Και ανησυχούσαμε μην συνηθίσουμε σε αυτή την κατάσταση και εξελιχθεί σε καθεστώς…
Μιλάς για κεντροαριστερά… Θεωρείς ότι στον ΣΥΡΙΖΑ χωράνε άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι ή κεντροδεξιοί; Ή ακόμα και δυσαρεστημένοι νεοδημοκράτες;
Είμαστε 100% σίγουροι ότι οι Έλληνες πολίτες ξέρουν ακριβώς τι ψηφίζουν; Ξέρουν ακριβώς τι πρεσβεύει το κόμμα τους και τις διαφορές με τα υπόλοιπα κόμματα; Αν πραγματικά ένας που ξέρει και είναι κατασταλαγμένος νεοδημοκράτης, τότε δεν μπορεί να έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ.
Εγώ πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να είναι ρυθμιστής της ελεύθερης αγοράς για να μην ξεφεύγουν τα πράγματα. Να λέμε «παιδιά κερδίστε, αλλά θα φτάνετε μέχρι ένα σημείο να μην πεθαίνουν οι υπόλοιποι». Η διαφορά λιγότερου ή περισσότερου κράτους χωρίζει τη δεξιά από την αριστερά. Αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για ποιον λόγο ακολουθούμε κάποιο κόμμα, μπορούμε να πηδάμε από εδώ και από εκεί. Αν το έχουμε κατανοήσει, δεν μπορούμε…
Υπάρχουν και άλλες διαφορές όμως, όπως ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας. Η δεξιά δεν τολμάει να το πει…
100%. Εγώ το θεωρώ δεδομένο. Πρέπει να γίνει διαχωρισμός. Δεν νομίζω ότι ποτέ η αριστερά θα είχε την εκκλησία αρωγό της σε προεκλογική περίοδο, όπως κάνει τώρα η δεξιά. Και όπως το κάνει πάντα.
Επίσης, υπάρχουν υποψήφιοι της ΝΔ που κάνουν καμπάνια με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Κάποιους ανθρώπους, τους ελκύει αυτή η ρητορική…
Βγήκε ο κ. Αυτιάς και είπε ότι το πατρίς-θρησκεία-οικογένεια είναι δικό τους. Είπε ο Στέφανος Κασσελάκης να μην καπηλεύεται η ΝΔ αυτές τις έννοιες. Όλοι είμαστε πατριώτες και έχουμε πίστη και μίλησε και για την οικογένεια, την οποία ο καθένας την αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο. Και ακόμα και η αριστερά επιτέθηκε στον Κασσελάκη ότι δήθεν πήρε το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».
Αυτό το σλόγκαν δεν μας κάνει καλύτερους Έλληνες. Αυτό ξεκίνησε από μία χριστιανική αδελφότητα και το πήραν σαν σημαία οι δύο δικτατορίες του Μεταξά και του Παπαδόπουλου. Είναι ντροπή να λέει ο κ. Αυτιάς ότι αυτό το σλόγκαν είναι δικό τους. Και αυτό που επικαλείται, σημαίνει ότι το κράτος ορίζεται από τη μητέρα-πατρίδα μαζί με την εκκλησία σε μια πατριαρχική οικογένεια. Δηλαδή είναι όλο αυτό κάπως αραχνιασμένο.
Εννοείται ότι όλοι πατριώτες είμαστε, ο καθένας έχει την προσωπική του πίστη και την οικογένεια του… Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε όλους. Οτιδήποτε κάνει διαχωρισμούς είναι απολυταρχία, είναι ακροδεξιά. Όταν θέλουμε να μιλάμε για αριστερά, πρέπει να μιλάμε για συνθέσεις.
Γιατί να σε ψηφίσει κάποιος;
Δεν θέλω να μιλήσω για τον εαυτό μου. Το βασικό που θέλω να κάνει ο κόσμος, είναι να ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να μιλήσω για συνυποψήφιούς μου. Έχουμε πολύ καλή ομάδα στο ευρωψηφοδέλτιο. Τώρα για τον εαυτό μου, πρέπει να βρεις εσύ γιατί θα με ψηφίσεις…
Με ποιο ποσοστό θα είστε ικανοποιημένοι;
Το μεγαλύτερο δυνατό!
Ένα ποσοστό μεγαλύτερο από το περυσινό, της τάξης του 18% για παράδειγμα, θα είναι καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Νομίζω ναι. Ο πρόεδρος έχει πει ότι θέλει μεγάλες ανατροπές. Μακάρι να συμβούν και τώρα. Αλλά αν σκεφτείς τι κοσμογονικές αλλαγές έχει περάσει το κόμμα σε 7 μήνες, αν βρεθούμε έστω και μία μονάδα παραπάνω από τις περυσινές εκλογές θα είναι μεγάλη νίκη για μένα.
Σε συνάρτηση πάντα με το ποσοστό της ΝΔ…
Εκεί θα είναι το δεύτερο ημίχρονο! Ο αντίπαλος κάποια στιγμή θα πρέπει να έχει μεγάλη φθορά, διότι ο κόσμος δεν είναι χαζός. Λέμε ότι έχει καλό επικοινωνιολόγο, ότι δουλεύει με τα media, αλλά κάποια στιγμή έρχεται ένα τουβλάκι και διαλύει το ντόμινο… Πχ αυτό που συμβαίνει τώρα με τα Τέμπη, υπήρχε και πριν τις εκλογές. Το 80% όσων γνωρίζουμε τώρα το ξέραμε ένα μήνα μετά τα Τέμπη.
Και πώς δικαιολογείς το 41%;
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνηση ήταν να καλυφθούν τα πάντα.
Συσπειρώθηκε θεωρείς ο κόσμος της ΝΔ;
Ναι, όλοι. Έλεγαν ότι “έγινε κάτι φοβερό για το οποίο δεν ευθυνόμαστε”. Αυτοί βγήκαν και είπαν ότι δεν έχουν καμία ευθύνη. Μουδιασμένοι όλοι βλέπαμε αυτό που συνέβαινε, αλλά δεν υπήρχαν οι απαντήσεις. Δεν ξέραμε τότε τι είχε το βαγόνι και αν ήταν λαθραίο ή παράνομο… Γιατί δεν υπήρχε η τηλεδιοίκηση; Ποιος έχει πάρει τα εκατομμύρια των Ιταλών;
Δεν έκανε λάθη και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εκ των υστέρων και με λίγη ασφάλεια θα σου πω ότι ίσως λειτουργήσαμε λίγο φοβισμένα… Η αντιπολίτευση που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν κάπως φοβική. Ούτε να γαβγίζουμε έπρεπε, ούτε να φοβόμαστε. Ήμασταν κάπως φοβικοί, και στον κορωνοϊό και στα Τέμπη και στην ακρίβεια και στην ενέργεια. Είχαμε πολλά εσωτερικά προβλήματα. Ό,τι είδε ο κόσμος μετά την παραίτηση Τσίπρα, εμείς το ζούσαμε κάθε μέρα. Οπότε καταλαβαίνεις γιατί υπήρχε αυτός ο φόβος. Όποιος είχε το θάρρος να μιλήσει, το έκανε μαζεμένα γιατί κάποιοι δεν τον υποστήριζαν. Αλλά ξαφνικά χρεώθηκε η μεγαλύτερη ζημιά για την κατάσταση της τετραετίας στην αντιπολίτευση, όταν ο κύριος υπεύθυνος της κατάστασης ήταν εκεί. Και πήρε 41%. Μιλάμε για σουρεαλισμό.
Και αν δεν είχαμε και την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, δεν θα είχαμε αυτό το ποσοστό. Θα ήμασταν παραπάνω…
Διαβάστε επίσης: Στη Νίσυρο ο Κασσελάκης: Συνομίλησε με κάτοικους, άκουσε τα προβλήματα τους – «Για να κάνω εξετάσεις θέλω 1000 ευρώ» (Video)
Μπλόκο από τον Άρειο Πάγο στους «Σπαρτιάτες» για τις Ευρωεκλογές
