Η Μαρίνα Βλαχάκη, παρτενέρ του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή στη χρυσή δεκαετία του θυμάται τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές του.
Η τραγουδίστρια Μαρίνα Βλαχάκη θεωρεί πως είναι καλό να γίνονται θεατρικές παραστάσεις με λαϊκά είδωλα στο επίκεντρο, αφού ο κόσμος ενδιαφέρεται να μάθει για τον βίο τους. Διατυπώνει ωστόσο μια ένσταση για το αν πρέπει να βγαίνουν στη δημοσιότητα πολύ προσωπικά τους πράγματα. «Οπως πολλά παιδιά γνώρισαν τώρα τον Καζαντζίδη με την ταινία, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την παράσταση για τον Διονυσίου» την ακούω να μου λέει για την μουσικοθεατρική παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Στράτος Διονυσίου» που ανεβαίνει σε λίγες μέρες στο Παλλάς. Η ίδια άλλωστε υπήρξε κομμάτι της ζωής του Στράτου καθ’ όλη τη δεκαετία του 1980 κατά την οποία έφτασε στο ζενίθ της καριέρας του.
Η καλλιτεχνική πορεία της ξεκίνησε προ Στράτου, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και με εξίσου ηχηρές συνεργασίες: Θυμάται τη Μαρινέλλα και τον Βοσκόπουλο, τον Ζαμπέτα, τη Μοσχολιού και τη Σακελλαρίου, την Αννα Βίσση και την Τάνια Τσανακλίδου, τον Μητροπάνο και τον Χάρρυ Κλυνν σε μαγαζιά όπως ο «Μικρός Διογένης» και τα παλιά «Δειλινά». Νιώθει τυχερή που είχε την προστασία αυτών των μεγάλων καλλιτεχνών, ούσα στην εφηβεία τότε: «Τους αγαπώ όλους. Ημουν άγνωστη και μου φέρονταν ισότιμα». Στη «Φαντασία» το 1980 πρωτοδούλεψε με τον Διονυσίου, τον Βοσκόπουλο, τη Δούκισσα, τη Λίτσα Διαμάντη κ.ά.
Μαζί στη χρυσή δεκαετία
Είναι γνωστό, το έχει ξαναπεί δημοσίως, ότι ο Στράτος την άκουσε σε μια οντισιόν και τη διάλεξε για παρτενέρ του στην πίστα. Τονίζει πως μαζί ξεκίνησαν τη χρυσή δεκαετία του, αυτή του ’80, αφού τα προηγούμενα χρόνια οι δισκογραφικές τον είχαν στο συρτάρι. «Εζησα στο έπακρο τη δόξα κι εγώ δίπλα του! Τραγουδήσαμε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στο Entertainment Center, χωρητικότητας 20.000 ατόμων. Πήγαμε τόσο καλά που πριν επιστρέψουμε στην Ελλάδα μάς ζήτησαν να δώσουμε ακόμη μία έκτακτη συναυλία στον ίδιο χώρο. Είχαν κάνει πίστα την πλατεία κι έβλεπες χιλιάδες ανθρώπους να χορεύουν ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλι. Δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές» λέει. Ανατρέχει ακόμη στους πέντε προσωπικούς δίσκους της, καθώς και σε δύο τραγούδια δικά της σε πρώτη εκτέλεση, που το ένα ακούστηκε στο σίριαλ «Τατουάζ» και το άλλο στην περίφημη ταινία «Ολα είναι δρόμος» του Βούλγαρη. «Λίγο καιρό πριν φύγει ο Στράτος από τη ζωή είχαμε κλείσει κοινές εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και την Τουρκία. Το τραγικό γεγονός συνέβη Παρασκευή και η κηδεία έγινε Δευτέρα. Ηρθα στην Αθήνα για την κηδεία και η κυρία Γεωργία, η μητέρα των παιδιών του Στράτου, με το που με είδε, με αγκάλιασε. “Φέρτε τη μου εδώ”, είπε, “γιατί εκείνη τον πρόσεχε και τον έτρεχε στους γιατρούς”».
Oπως εξηγεί η Μ. Βλαχάκη, ο Στράτος Διονυσίου είχε περάσει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα υγείας τρία χρόνια πριν, το 1987. «Τον άρπαξα και τον πήγα στο Λονδίνο. Ακολούθησε μία αγωγή για οκτώ μήνες κι έγινε καλά γρηγορότερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν οι γιατροί. Κάτι που δεν έχω ξαναπεί είναι πως θέλησε να ξανακάνουμε από την αρχή όλο τον δίσκο “Ο λαός τραγούδι θέλει”, αν και είχαν βγει οι πρώτες παρτίδες από την εταιρεία. Η αλήθεια είναι πως ο Στράτος, με τα ξενύχτια και την κούραση, δεν πρόσεχε καθόλου την υγεία του» λέει.
Ενα ντουέτο που δεν έγινε
Η Βλαχάκη θυμάται και ένα αστείο περιστατικό από μια περιοδεία με τον Στράτο και τους μουσικούς τους στην Αμερική: «Ημασταν στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και πέσαμε σ’ έναν κακό ελεγκτή. Επειδή ο Στράτος δεν μίλαγε αγγλικά, πήγα κοντά του για να βοηθήσω. Ο ελεγκτής με πρόγκηξε άγρια και μου ’πε να γυρίσω στη θέση μου. Ο Στράτος κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό του και του φώναξε: “Εγώ, ρε, μιλάω έτσι στη γυναίκα σου;”. Μετά γύρισε προς την ομάδα μας και ρώτησε: “Ρε παιδιά, πώς λέγεται το “άντε πνίξου” στα αγγλικά;”. Φαντάζεστε τι γέλιο έπεσε μέσα στο αεροδρόμιο. Τελικά, μας κράτησαν άλλες τέσσερις ώρες εκεί με μεγάλη ταλαιπωρία».
Κάτι ακόμη που η Βλαχάκη νιώθει την ανάγκη να πει είναι πως κάποια τραγούδια του Στράτου, σε δική του μουσική, σε εκείνη τα είχε εμπιστευτεί, ένα στον πρώτο και άλλα τρία στο δεύτερο προσωπικό της δίσκο. Λεπτομέρεια άγνωστη: μία εβδομάδα ακριβώς πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του είχαν περάσει με τη Βλαχάκη από τη Μinos για να ετοιμάσουν τον τρίτο δίσκο της, στη μία πλευρά του οποίου όλα τα τραγούδια θα ήταν σε δική του μουσική και μάλιστα θα συμπεριλαμβανόταν κι ένα καινούργιο ντουέτο τους. Το σχέδιο, όπως ήταν φυσικό, ναυάγησε.
Οταν ρωτάω τη Μαρίνα Βλαχάκη αν θα περάσει από το Παλλάς για να δει την παράσταση, απαντάει λακωνικά: «Θα πάω να τη δω κάποια στιγμή». Η συζήτησή μας τελειώνει με την ίδια εμφανώς συγκινημένη να λέει τα παρακάτω λόγια: «Ο Στράτος και οι μνήμες μου μαζί του είναι κομμάτι της ψυχής μου και της καρδιάς μου. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ψυχές και τις καρδιές όλων όσοι μας αγάπησαν και μας αγαπούν ακόμη. Κι εγώ παραμένω ενεργή, βγάζω καινούργια τραγούδια περιστασιακά και εξακολουθώ να τραγουδάω σε μουσικές σκηνές και σε συναυλίες».