Η δημοσιογράφος Μαρίνα Βήχου συνεχίζει για 10η συνεχόμενη ημέρα την απεργία πείνας έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ για τη βίαιη κατάλυση της ελευθερίας της ενημέρωσης. Όπως η ίδια αναφέρει, έχει υποστεί μέχρι τώρα ένα απίστευτο «πολιτικό bullying» από την ως τώρα πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Και ενώ αναμένει από την Τρίτη την απόφαση του ΔΣ με τα αιτήματά της, ακόμα περιμένει…
Η ίδια γράφει:
10η μέρα απεργίας πείνας
Χθες είχα την χαρά να έρθει να μου εκφράσει την υποστήριξη της εκ μέρους του ΜΕΡΑ25 η βουλευτής του Μαρία Αμπατζιδη. Η κυρία Αμπατζιδη μου δήλωσε ότι διάβασε τα 5 αιτήματα μου και απορεί πως μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να δηλώνει «δημοκράτης» και να μην συμφωνεί μαζί μου. Τις εξήγησα ότι βρίσκομαι εν αναμονή μιας εγγραφής απάντησης του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και στο μεταξύ έχω υποστεί ένα απίστευτο «πολιτικό bullying» από την ως τώρα πλειοψηφία του ΔΣ. Γιατί πώς αλλιώς μπορώ να το χαρακτηρίσω παρά ως «πολιτικό bullying» τον χαρακτηρισμό ως «εκβιασμού» μιας πράξης απελπισίας και έκφρασης παθητικής αντίστασης να προχωρήσω σε απεργία πείνας για την «χαμένη τιμή» της ελληνικής δημοσιογραφίας. Πώς αλλιώς παρά ως «πολιτικό bullying» μπορώ να χαρακτηρίσω την αρχική άρνηση να μου παρέχουν τις νύχτες τη δυνατότητα να είναι ανοικτό το κτήριο με φύλακα για την ασφάλεια μου, καθώς το να είμαι μόνη στην Ακαδημίας μέσα στη νύχτα συνιστούσε κίνδυνο για μένα, που εδώ και χρόνια είμαι στοχοποιημενη από τους φασίστες, από τα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονα.
Πώς αλλιώς παρά ως «πολιτικό bullying» μπορώ να χαρακτηρίσω το γεγονός ότι ενώ την Τρίτη το απόγευμα η Α Αντιπρόεδρος του ΔΣ Αγγελική Γυπακη μου δήλωνε ότι σε λίγες ώρες θα ήταν έτοιμο το κείμενο απόφαση του ΔΣ στα αιτήματα μου σήμερα μιάμιση μέρα μετά δεν μου έχει ακόμη επιδωθεί. Με τι έρχεται άραγε με ταχυδρομικό περιστέρι που διασχίζει τον Ατλαντικό; Στο μεταξύ αν έχουν ρωτήσει την παθολόγο κυρία Γρηγορίου θα γνωρίζουν ότι την Τετάρτη παρουσίασα ένα πρόβλημα υγείας, για το οποίο αρχικά η κυρία Γρηγορίου ανησύχησε και μου ζήτησε να προσέλθω στα ιατρεία. Στη συνέχεια με αγωγή ηλεκτρολυτών μέχρι ώρας ξεπεράστηκε.
Η κυρία Αμπατζιδη με ρώτησε, όπως θα ρώταγε κάθε σκεπτόμενος δημοκράτης «Μα γιατί όλα αυτά; Συμβαίνει κάτι στην ΕΣΗΕΑ;» Δεσμεύτηκα να μπορέσω να της απαντήσω την Δευτέρα, ελπίζοντας ότι ως τότε θα έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο και το ταχυδρομικό περιστέρι θα έχει βρει τον δρόμο του…