Συγκλόνισε η Μαρίνα Σάττι η οποία σε συνέντευξή της, μεταξύ άλλων, μοιράστηκε το γεγονός πως ο τάφος του πατέρα της είναι στην Κομοτηνή, διότι στην Αθήνα δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο, και δίπλα του υπάρχουν τάφοι χωρίς όνομα από πνιγμένους πρόσφυγες.
Η ερμηνεύτρια μιλώντας στη LIFO περιέγραψε μια δυστοπική εικόνα που δυστυχώς είναι η σκληρή πραγματικότητα που αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν πολλοί συνάνθρωποί μας.
Ο πατέρας της, που έφυγε από τη ζωή κατά την περίοδο που η τραγουδίστρια προετοιμαζόταν για τον διαγωνισμό της Eurovision, είναι θαμμένος στην Κομοτηνή με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τον επισκέπτεται όσο συχνά θα ήθελε. Ο λόγος είναι πως στην πρωτεύουσα μια ευρωπαϊκής χώρας, με χιλιάδες μουσουλμάνους πολίτες να ζουν και να εργάζονται η πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει για την κατασκευή νεκροταφείου.
Το πιο σοκαριστικό είναι πως δίπλα στο μνήμα του πατέρας της, όπως ισχυρίζεται η τραγουδίστρια, υπάρχουν τάφοι με την ίδια ημερομηνία θανάτου και χωρίς να αναφέρεται κάποιο όνομα. Πρόκειται για τάφους ανθρώπων που πνίγηκαν σε ναυάγια και οι αρχές τους μετέφεραν όλους εκεί. Υπάρχουν επιγραφές όπως «26/5, Συρία» και «9/1 Αφγανιστάν». Άνθρωποι που κανείς δεν ξέρει ποιοι ήταν και ενδεχομένως ποτέ να μην τους αναζητήσει κανείς μιας και δεν έχει υπάρξει ταυτοποίησή τους.
Αυτή είναι μια εικόνα που έχει στοιχειώσει τη Μαρίνα Σάττι περισσότερο ίσως και από το γεγονός πως ο πατέρας της είναι θαμμένος μακριά.
«Πέθανε ο μπαμπάς μου και πήγαμε στην Κομοτηνή γιατί δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα – τότε που με κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι και έλεγαν ότι δεν τους μίλησα πήγαινα στην κηδεία, σε ένα νεκροταφείο που είναι μακριά.
Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος εκεί, δεν είναι στην Αθήνα και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ αύριο, αν θέλω. Κι ενώ σκέφτομαι ότι είναι εκεί, μακριά, μόνος του –με έχει στοιχειώσει αυτή η σκέψη και αυτή η εικόνα–, ξαφνικά κοιτάζω δίπλα του και βλέπω πάρα πολλούς τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου: «26/5, Συρία».
Ήταν άνθρωποι που πνίγηκαν σε ναυάγιο και τους μετέφεραν όλους εκεί, σε κάτι τάφους μισό μέτρο. Κοιτάζω απ’ την άλλη, «9/1 Αφγανιστάν», άνθρωποι που πνίγηκαν σε άλλο ναυάγιο. Δεν ξέρω αν με έχει στοιχειώσει πιο πολύ η εικόνα του μπαμπά μου, που εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, ή αυτό που συνέβαινε δίπλα του».
Στην συνέχεια της συνέντευξής της η Μαρίνα Σάττι αναφέρθηκε στην οικογένειά της και στη φρίκη του πολέμου που ήρθαν αντιμέτωποι όταν μια μέρα άρχισαν οι βομβαρδισμοί στο Σουδάν.
«O μπαμπάς μου και η γυναίκα του και η αδελφή μου φύγανε πριν από έναν χρόνο και κάτι μήνες από το Σουδάν γιατί ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, μια μέρα άρχισαν οι βομβαρδισμοί. Μιλούσαμε στο WhatsΑpp, για μια βδομάδα ήταν κλειδωμένοι στο σπίτι τους και ξαφνικά, μια Παρασκευή, φύγανε νύχτα.
Πήγανε στο Πορτ Σουδάν γιατί βγαίνανε στις γειτονιές με τα τανκς, γυρνούσε η κάννη 360ο και πυροβολούσε αβέρτα, όποιον πάρει ο Χάρος».
Το τραγικότερο -κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να ειπωθεί- είναι πως όταν ήρθε η οικογένειά της στην Ελλάδα η οδύσσεια τους συνεχίστηκε αφού δεν μπορούσαν ούτε χρήματα να σηκώσουν από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, ούτε να αναγνωριστεί η εργασία και η προϋπηρεσία τους ως γιατροί.
Από τη μια στιγμή στην άλλη άνθρωποι που είχαν τη ζωή τους βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι να δίνουν καθημερινό αγώνα για επιβίωση.
«Είχαν δική τους κλινική στο Σουδάν, η αδελφή μου πήγαινε στο International School, και όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν μπορούσαν να βγάλουν λεφτά από την τράπεζα. Κι επειδή η πόλη έγινε πόλη φαντασμάτων, μπήκαν και τους έκλεψαν το σπίτι. Πήγα μια μέρα στο σπίτι της γυναίκας του μπαμπά μου τον Σεπτέμβριο. Έκλαιγε, τη ρώτησα «τι έγινε;» και μου απάντησε «μπήκαν μέσα στο σπίτι και μας τα πήραν όλα, τα έπιπλα, τα ρούχα, τα χαρτιά».
Προσπαθούσαμε να τους βοηθήσουμε με τον αδελφό μου λίγο με κάποια πράγματα, με ένσημα, γιατί ο μπαμπάς μου ήταν πολλά χρόνια γιατρός στην Ελλάδα, στο Ιπποκράτειο, και δεν μπορούσαμε γιατί τα πτυχία τους είχαν χαθεί και δεν μπορούσαμε να τα βρούμε στο Σουδάν. Από τη μια μέρα στην άλλη, άνθρωποι που είχαν μια καλή ζωή έφτασαν να μην έχουν τίποτα, άνθρωποι που βοηθούσαν φτωχούς με καρκίνο, τους χειρουργούσαν δωρεάν, δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ενοίκιο. Μετά πέθανε ο μπαμπάς μου.»
Διαβάστε επίσης:
Το Πόθεν Έσχες του Μητσοτάκη «βραχυκυκλώνει» από την εποχή της Siemens
Εντόπισαν σακουλάκια με κάνναβη στο προαύλιο του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών (Video)
Σκέψεις να μπει το ΟΑΚΑ στο παιχνίδι για το Final 4 του 2025
Μποναμάς 180.000 ευρώ σε «ημετέρους» από την ΑΑΔΕ – Απευθείας αναθέσεις από τον Γιώργο Πιτσιλή
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 84-89: Ανατροπή και «κόκκινο» πλεονέκτημα
Καιρός: Από τα 40άρια στα μελτέμια και… ξανά στον καύσωνα – Με τι καιρό θα πάμε στις κάλπες (LIVE)
