Ο Μιραμπό έλεγε «όταν οι πολλοί έχουν άδικο, οι πολλοί έχουν δίκιο». Τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου αποστόμωσαν όσους είχαν προσπαθήσει να τα αποδυναμώσουν, ως συναισθηματικές συνάξεις παραπλανηθέντων.
Όσοι έχουν γνώση των συγκεντρώσεων στον μισό αιώνα της Μεταπολίτευσης, βεβαιώνουν ότι η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν η μεγαλύτερη. Αν προστεθούν οι άλλες 250, μιλάμε για παλλαϊκή κινητοποίηση.
Μετά τα επεισόδια που αμαύρωσαν την επέτειο, σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορούσε σταθεί ο υπουργός που είχε την ευθύνη της περιφρούρησης. Τα πεδία μάχης ήταν ο ορισμός της προβοκάτσιας και η επιτομή της ανοχής τους από την Αστυνομία.
Ταυτόχρονα ήταν η προέκταση του κλίματος που επιχείρησαν να διαμορφώσουν κυβερνητικά στελέχη και κάποιοι δημοσιογράφοι -σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Κακό της κεφαλής τους… Όταν η καλύτερα επιτηρουμένη συγκέντρωση, εξελίσσεται σε πεδίο ασυδοσίας των κουκουλοφόρων, είτε δεν υπάρχει Αστυνομία, είτε είναι κέλυφος του παρακράτους, που έδρασε χωρίς κανένα βαθμό δυσκολίας. Ούτε καν τη Βουλή δεν ήταν ικανοί να προστατεύσουν οι «φύλακες».
Αν στις συσκέψεις κορυφής του κυβερνητικού πυρήνα σχεδίαζαν πως τα επεισόδια θα αλλάξουν το talk of the town, τις πρώτες ώρες μετά το συλλαλητήριο, το πέτυχαν.
Αλλά το μήνυμα «η συμμετοχή σε διαδηλώσεις κοστίζει», δεν πέρασε. Απλώς πέτυχαν να φανούν ανίκανοι να εγγυηθούν την ασφάλεια πολιτών που διαδηλώνουν ειρηνικά.
Τα μηνύματα την συλλαλητηρίων πέρασαν
Πέρασαν όμως τα μηνύματα των συλλαλητηρίων. Όσοι συνέρρευσαν στο Σύνταγμα είχαν συναίσθηση συμμετοχής σε πολιτική δραστηριότητα. Η αξίωση για Δικαιοσύνη σε μια τραγωδία, αναδύει το συλλογικό πρόταγμα να αλλάξουν τα πράγματα, προς το καλύτερο.
Χωρίς εμπλοκή κομμάτων, χωρίς διάθεση πριμοδότησης της μιας ή της άλλης ηγεσίας, οι διαδηλωτές έδειξαν ότι «είμαστε ακόμη ζωντανοί -ως πολίτες».
Όσοι μιλούσαν για «τέλος της πολιτικής» διαψεύδονται: το ζητούμενο ήταν περισσότερη πολιτική. Με επιστροφή ιδεών και αξιών, που κινούν τις κοινωνίες προς το μέλλον τους.
Όσοι διαπίστωναν μηδενική διάθεση αγωνιστικότητας, καταπίνουν τα λόγια τους , από την μαζική και μαχητική συνύπαρξη ηλικιών, φρονημάτων, προελεύσεων, κοινωνικής υπόστασης. Με κοινό παρονομαστή τη βούληση να υποχωρήσει ο κομματισμός, ο κρατικός αυταρχισμός και η ιδιοτέλεια των συμφερόντων.
Η κυβέρνηση ηττήθηκε και από τον εαυτό της
Η μεγάλη συμμετοχή απέδειξε ότι τα κόμματα -που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε τον σκληρό πυρήνα τους- είναι πλέον κουφάρια.
Η ενοχική κυβερνητική αναλγησία από τη μια και η περιθωριοποίηση των κομματικών μηχανισμών της αντιπολίτευσης από την άλλη, έδειξαν ότι το πολιτικό σύστημα είναι πλέον τυμπανιαίο πτώμα.
Θα τεθεί στην υπηρεσία του λαού, αν τα κόμματα -ως θεσμοί λειτουργίας του Κοινοβουλευτισμού- ξαναγίνουν ανώτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας.
Η 28η Φεβρουαρίου καταγράφεται ως τομή στη νεότερη πολιτική ιστορία. Η κυβέρνηση ηττήθηκε και από τον εαυτό της: πρώτα απέτυχε να περιορίσει το εύρος των κινητοποιήσεων, μετά να τις ιδιοποιηθεί, και τελικά να αποτρέψει την προβοκάτσια των μολότοφ.
Κερδισμένη βγαίνει η αληθής έννοια της πολιτικής: η αξία της λαϊκής κινητοποίησης, οσάκις οι θεσμοί αδυνατούν να λειτουργήσουν υπέρ της κοινωνίας και του συμφέροντος της χώρας.
Ουδείς θα διαφωνήσει ότι αυτό το φαινόμενο διαμορφώθηκε με το κουράγιο, το σθένος, την αποφασιστικότητα -και το φωτεινό ύφος και ήθος- της Μαρίας Καρυστιανού. Δεν θρηνεί μόνο την κόρη που έχασε –μάχεται για υπέρτερες αξίες ζωής και κοινωνικής οργάνωσης.
Ότι μια γυναίκα, καταφέρνει να κλονίσει το σύστημα εμπνέοντας αγωνιστικά την κοινωνία, δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα…
Πηγή: ieidiseis.gr
Διαβάστε επίσης:
Με αύρες διώχνουν τον κόσμο από το Σύνταγμα – Νέα επεισόδια στη Βασιλίσσης Σοφίας (Video)
Επιστρέφει ο κόσμος στο Σύνταγμα: Φωνάζουν «παραιτήσου» με σηκωμένα χέρια έξω από τη Βουλή (LIVE)