«Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες, μαραμένα και τα γιασεμιά» όπως λέει το παλιό γνωστό τραγούδι.
Αλλά γιούλια, βιόλες και γιασεμιά δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνον «ευρωπαϊκός» χλοοτάπητας στο σιντριβάνι της Ομόνοιας, έργο-καύχημα των χορηγών και του δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη.
Μόνον που μετά τις γιορτές σε ρυθμούς κορονοϊού, το γκαζόν ξεράθηκε, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του και πήρε το γνωστό χρώμα της terra-cotta και της Grand Canyon.
Δεν άντεξε ούτε μερικούς μήνες!
Δεν ξέρουμε αν ο κ. Δήμαρχος λείπει για δουλειές, ή είναι στα νησιά, προφανώς δεν έχει περάσει να το δει, ίσως να μην συχνάζει και σε περιοχές όπως η Ομόνοια.
Και δεν φτάνει που το χορτάρι ήρθε και πήρε το χρώμα της γης, κανείς προφανώς δεν ενδιαφέρθηκε ως τώρα…
Μάλλον λεφτά υπάρχουν για να το αλλάξουμε, να το διορθώσουμε. Να ευχηθούμε πως είναι και ασφαλισμένο…
Αλλά δεν είναι μόνον το χορτάρι!
Πλάι λιμνάζουν τα νερά στο γλυπτό, μαζί με βρώμα, κυπελλάκια και μπουκάλια. Θεωρητικά, το νερό θα κινούσε το γλυπτό, αλλά αυτά λειτουργούν σε προηγμένες πόλεις…
Ο κ. Μπακογιάννης όμως διά του Δήμου προσπάθησε να διαφημίσει την επιχείρηση καθαριότητας στον Άγιο Παντελεήμονα, ξεχνώντας το κέντρο της πόλης!
Αλλά δεν είναι μόνον (και αυτό) που προστίθεται στα μεγάλα και τεράστια προβλήματα της περιοχής του κέντρο της πρωτεύουσας που Έλληνες, ξένοι και τουρίστες την βλέπουν και δεν θυμίζει… Ευρώπη.
Είναι που και οι εργασίες για τις πλατφόρμες με τα τραπεζάκια των γειτονικών φούρνων και ζαχαροπλαστείων έμειναν στη μέση για να ολοκληρώσουν το αλαλούμ…
Είπαμε μαραμένοι και πετσοκομμένοι οι μεγάλοι περίπατοι, μαραμένα και τα γιούλια…
Και όπως λέει και το τραγούδι:
«Μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες»
Υ.Γ. Αυτό δεν είναι επιτελικό κράτος… αλλά σκέτη αυτοκτονία!
