Μια ταπεινή εργάτρια υφαντουργίας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των χρηστών κοινωνικών δικτύων στην Τουρκία.
Η Φατμά Ακίν κατεβαίνει υποψήφια δήμαρχος στη «μεταλλαγμένη» (ψηφίζει ισλαμιστές και εθνικιστές) φτωχογειτονιά Γκιουνγκορέν, στην ευρωπαϊκή ακτή της Κωνσταντινούπολης, στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 31ης Μαρτίου.
Η Ακίν φοράει μαντήλα. Η Ακίν είναι κομμουνίστρια. Την στηρίζει επίσημα το ΚΚ Τουρκίας σε μία ανοιχτόμυαλη πρωτοβουλία που ξεσήκωσε κύματα κριτικής.
«Απάτη! Θέλουν να ξεγελάσουν τις συντηρητικές γυναίκες ψηφοφόρους», καταγγέλλουν πολλοί μικροκάτοχοι δημοσίου λόγου. Το μυαλό τους δεν ξεκουνιέται απ’ τα στερεότυπα. «Η κοινωνική τάξη μας ενδιαφέρει, όχι η θρησκεία» λέει η ασυνήθιστη υποψήφια. Και διηγείται πώς εργαζόταν 11 ώρες τη μέρα σε ανήλιαγα υπόγεια για ένα κομμάτι ψωμί, δίπλα σε ανήλικα σκλαβάκια που θα έπρεπε να πηγαίνουν σχολείο.
Σύμφωνοι, το κάλυμμα της κεφαλής στον μουσουλμανικό κόσμο δηλώνει ανδροκρατία και καταπίεση. Όμως η ζωή είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Το 2010 η Ιλαμ Μουσαϊντ, Γαλλίδα με καταγωγή από το Μαγκρέμπ, κατέβηκε υποψήφια σε δημοτικές εκλογές στην Αβινιόν με το εξωκοινοβουλευτικό Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα προκαλώντας εσωκομματικό σεισμό. Ήταν μόλις 21 ετών και φορούσε μαντήλα. Αλλά δήλωνε ταυτόχρονα φεμινίστρια, αριστερή και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κάποιοι σύντροφοί της ξίνισαν τα μούτρα τους. «Κι αυτό στο κεφάλι σου τι είναι ;» τη ρώτησαν. «Αυτό είναι η πολιτιστική μου ταυτότητα. Όπως σέβομαι την πολιτιστική ταυτότητα κάθε ανθρώπου, έτσι θέλω να σέβονται και τη δική μου» τους απάντησε.
Για να μην θυμηθούμε ότι ο πρώτος στον οποίον τιμητικά απευθυνόταν ο Αρης Βελουχιώτης σε κάθε χωριό ήταν ο παπάς. Λέτε να ήθελε να τον κάνει άθεο κομμουνιστή;