O Μάνος Λαμπράκης σχολιάζει στο Docville το πρόγραμμα του νέου θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» το οποίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ως άλλο ένα επικοινωνιακό τρικ που όμως κραυγάζει την απουσία πολιτιστικής πολιτικής.
Χρειάζεται κάποιος να εγκύψει µε σοβαρότητα στο θέµα που έχει προκύψει και αποκαλύπτει µια τροµερή πολιτική παθογένεια στον τρόπο µε τον οποίο το σηµερινό ελληνικό πολιτικό σύστηµα αντιµετωπίζει τον σύγχρονο πολιτισµό και εργαλειοποιεί τα αρχαία πολιτιστικά «ερείπια».
Σε αυτό θα προσθέσω και την αδυναµία συντονισµού ενός επιτελείου το οποίο λειτούργησε µέσα σε τροµερό, όπως ήταν φυσικό, πανικό για την επανεκκίνηση της πολιτιστικής αγοράς µε πρωτοφανή πρωτόκολλα προφύλαξης για τον έλεγχο της εξάπλωσης της Covid-19 µετά την άρση του lockdown.
Το πρόβληµα βέβαια –για να είµαστε αντικειµενικοί– εντοπίζεται σαφώς και στην ίδια την υπουργό Πολιτισµού και Αθλητισµού (διορισµένη από την εξωκοινοβουλευτική οµάδα «προσωπικοτήτων») αλλά και στην οµάδα της Γενικής Γραµµατείας Σύγχρονου Πολιτισµού. Αλλά θέλω πάλι να υπενθυµίσω –και να είµαι αντικειµενικός ως προς την οποιαδήποτε δηµόσια τοποθέτησή µου– τον τροµερό πανικό που επικράτησε σε όλους µας µε την επιβολή και την αβέβαιη χρονική άρση του δηµόσιου lockdown.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έπρεπε να θέσει σε εγρήγορση τις αρµόδιες διευθύνσεις του υπουργείου Πολιτισµού από το δεύτερο κιόλας δεκαπενθήµερο του Μαρτίου. Υπήρξε µια καθυστέρηση 30 ηµερών στον «σχεδιασµό». Μέσα σε αυτό το διάστηµα η κατάσταση θα µπορούσε να είχε δροµολογηθεί αλλιώς, δηλαδή να είχε προκηρυχθεί ένας ανοιχτός διαγωνισµός για συµµετοχή στις δράσεις της «επανεκκίνησης» µεγαλύτερου αριθµού επαγγελµατιών παράλληλα µε µια σειρά σηµαντικών αναθέσεων.
Το πρόβληµα ωστόσο να µου επιτρέψετε σε αυτό το σηµείο να το εντοπίσω στην ανυπαρξία εκείνης της «µονάδας» που θα έπρεπε να συντονίσει αυτές τις δράσεις και τον ανοιχτό διαγωνισµό. Η προηγούµενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισµού και Αθλητισµού έκανε µια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδοµένα κίνηση «αντικειµενικοποίησης» του τρόπου επιλογής των καλλιτεχνικών διευθυντών τριών µεγάλων πολιτιστικών δοµών της χώρας: Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ και Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. ∆υστυχώς οι προκηρύξεις αυτές πετάχτηκαν στα σκουπίδια από την εξωκοινοβουλευτική υπουργό Πολιτισµού και Αθλητισµού (η οποία προέρχεται από τον χώρο του πρώην ΠΑΣΟΚ) και περάσαµε σε απευθείας ανάθεση της διεύθυνσης των µεγάλων οργανισµών σε τρία πρόσωπα τα οποία, ανεξαρτήτως της καλλιτεχνικής τους αξίας ή οράµατος, ανήκουν παραδοσιακά στον χώρο της Νέας ∆ηµοκρατίας.
Θα επιστρέψω στις δράσεις που ανακοινώθηκαν λοιπόν. Χαρακτηρίζονται από την απουσία οποιουδήποτε δραµατουργικού άξονα – έτσι θα τον ονοµάσω… και θα επιστρέψω στο σύνθηµα του Μάη του ’68: «H φαντασία στην εξουσία». Επιτέλους φαντασία. Ανοίξτε τα µάτια σας. Βρείτε εκείνους τους ανθρώπους που κινούνται είτε στην αγορά είτε στις παρυφές της αγοράς και καλέστε τους στο γραφείο σας. Ακούστε τους. Μην απαντάτε στα κινητά σας µόνο σε ανθρώπους που εξυπηρετούν (;) τον δεδοµένα φτηνό επικοινωνιακό σας σχεδιασµό
Μάνος Λαμπράκης
Θεατρικός συγγραφέας
Επιμέλεια ρεπορτάζ: Aφροδίτη Ερμίδη
