Σε άρθρο του με τίτλο «Εξύβριση και ελευθερία» σήμερα Πέμπτη στην στήλη του στην «Καθημερινή» ο Πάσχος Μανδραβέλης αναφέρεται στην υπόθεση της μήνυσης του Αντώνη Σαμαρά κατά του εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη η οποία εκδικάστηκε την προηγούμενη Τρίτη.
Ο Μανδραβέλης αναφέρεται στην υπόθεση αυτή και στην καταδίκη με αναστολή του εκδότη για εξύβριση του πρώην πρωθυπουργού για ένα σατυρικό retwwet, αναφέροντας ότι είναι η «πρώτη φορά που πρώην πρωθυπουργός οδηγεί στα δικαστήρια δημοσιογράφο και πετυχαίνει την καταδίκη του».
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «στη σάτιρα ισχύει ότι και για την όρεξη: κολοκυθόπιττα. Δεν ορίζεται, αλλά δεν πρέπει να περιορίζεται….. Έτσι κι αλλιώς η επιτυχία ή η «αποτυχία» της σάτιρας δεν εξαρτάται από τον δημιουργό, εξαρτάται από τον αναγνώστη».
Αν και δεν θεωρεί επιτυχημένο το retweet και εικάζει ότι είναι προϊόν εμπάθειας του δημοσιογράφου προς τον πρώην πρωθυπουργό εκτιμά «ότι ούτε η εικασία συνιστά απόδειξη στην ποινική διαδικασία, ούτε η πρόθεση εξύβρισης έχει ποινική αξία διότι απλώς είναι… πρόθεση και δεν αποδεικνύεται».
«Όλοι οι πολιτικοί – και δη οι πρώην πρωθυπουργοί – έχουν ακούσει τα εξ αμάξης, πολλά εκ των οποίων είναι και συκοφαντίες. Υπήρξε όμως ένας άγραφος κανόνας, που δυστυχώς παρέβη ο Σαμαράς: ουδείς προσέφευγε στα δικαστήρια και με τον τρόπο αυτό προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στη Δημοκρατία» αναφέρει ο αρθρογράφος.
Και στη συνέχεια παραθέτει την εμβληματική υπόθεση Huster Magasine v. Fatwell, στην οποία ο εκδότης του πορνογραφικού περιοδικού δημοσίευσε μια παρωδία διαφήμισης που ήταν εξαιρετικά υβριστική για τον τηλε-ευαγγελιστή και πολιτικό σχολιαστή Jerry Falwell.
Η υπόθεση έφτασε το 1988 στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το οποίο εξέδωσε μια ιστορική απόφαση την οποία παραθέτει ο Πάσχος Μανδραβέλης και είναι:
«Στην καρδιά της πρώτης τροπολογίας του συντάγματος υπάρχει η αναγνώριση της θεμελιώδους σημασίας που έχει η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των απόψεων σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος. Η ελευθερία του λόγου δεν είναι μόνο ένα ατομικό δικαίωμα – και συνεπώς έχει αυταπόδεικτη αξία – είναι επίσης απαραίτητη στην κοινή μας προσπάθεια για την αλήθεια. (…) Αν και οι ψευδείς προτάσεις δεν έχουν εγγενή αξία, ο ‘ζωτικός χώρος’ που χρειάζεται για να ανθήσει η ελευθερία του λόγου σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ανεκτές κάποιες ψευδείς προτάσεις μην τυχόν και υπάρξει συστολή η αποθάρρυνση (chilling effect) του λόγου που έχει συνταγματική αξία».
Και τελειώνει το άρθρο του γράφοντας «Με το παραπάνω σκεπτικό, το Δικαστήριο προχώρησε στην αναίρεση της προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης».
