Ψυχρός, αγέλαστος, άνετος μέσα στο γκρίζο κοστούμι του τεχνοκράτη, ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, που το σύστημα χρειάζεται.
Καθαρές και όχι τόσο. Δημόσιες και ιδιωτικές. Κάθε φορά που η ελίτ, η ακραία συντήρηση, τα τρίγωνα και τα κυκλώματα, όπως και η διά νόμων κατοχυρωμένη τραπεζική κλοπή χρειάστηκαν τα τελευταία χρόνια έναν πιστό, αποτελεσματικό και χωρίς σπατάλες αισθημάτων υπηρέτη, αυτός δήλωσε παρών. Αν μάλιστα κάποιος εξτρεμιστής της κοινωνικής απελευθέρωσης με καλλιτεχνική φαντασία προσπαθούσε να δώσει ένα πρόσωπο στο μαύρο κι άραχλο καθεστώς των μνημονίων, πιθανότατα θα διάλεγε τη δική του φωτογραφία. Με πριόνι στο ένα χέρι, για να ακρωτηριάζει ζωές. Και μια αριθμομηχανή στο άλλο, για να μετράει πόσο ακριβώς πρέπει να πετσοκόψει. Μαμά, φοβάμαι!
Η επιλογή του από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για δεύτερη θητεία στην Τράπεζα της Ελλάδος, του άρχοντα δηλαδή των τραπεζών και του χρήματος, υπήρξε το «τιμητικό» επιστέγασμα μιας διαδρομής που ξεκίνησε από τον φίλο του Γιάννο Παπαντωνίου, πέρασε από το παράρτημα μετρήσεων του ΣΕΒ –η αριθμομηχανή–, κλιμακώθηκε στη θέση του υπουργού Οικονομικών του Σαμαρά –το πριόνι– και κορυφώθηκε στην ΤτΕ – και η αριθμομηχανή και το πριόνι. Η καμπή όμως, κατά κάποιον τρόπο, προς τη δόξα υπήρξε η μεταπήδησή του από το υπουργείο των μνημονίων του Σαμαρά στην κεντρική τράπεζα. Τη στιγμή ακριβώς που ο Τσίπρας κάλπαζε προς την εξουσία και θα έπρεπε να υπάρξει ένας φρουρός για το άγιο δισκοπότηρο. Για τις τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα, που ρουφούσαν δισεκατομμύρια τότε από τη δυστυχία των Ελλήνων. Με την επιγραφή ανακεφαλαιοποιήσεις. Για τη ροή του χρήματος γενικώς.
Πέρασε τις εξετάσεις με άριστα. Υπήρξε υπηρέτης και επί του πεδίου εργοδηγός των δανειστών, βεβαίως. Υπονομευτής σε κάθε βήμα της κυβέρνησης, βεβαίως. Ατεγκτος εχθρός κάθε φιλολαϊκού μέτρου, βεβαίως, όπως η μη περικοπή των συντάξεων ή η αύξηση του κατώτατου μισθού. Στυγνός υπερασπιστής της πιστοληπτικής γραμμής, βεβαίως, δηλαδή ενός ακόμη μνημονίου. Μπάστακας και καρφί για κάθε εκτός «γραμμής» ενέργεια της αριστερής μη κανονικότητας, βεβαίως. Αλλά αυτό ακριβώς ήταν το αντικείμενο της ευθύνης του. Και κατά γενική ομολογία τα κατάφερε μια χαρά. Απόδειξη ότι μπορεί να τον μίσησε κάθε φτωχός του Θεού και κάθε υπουργός του Τσίπρα, αλλά μόνο καλές κουβέντες άκουγε και ακούει από τραπεζίτες και κοπτήρες της ελίτ. Η εκ νέου στέψη του στον θρόνο της ΤτΕ βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Ο Στουρνάρας αποδείχτηκε το κατάλληλο πρόσωπο στην κατάλληλη θέση.
Κάτι εμπλοκές της συζύγου του με το δημόσιο χρήμα και τη Δικαιοσύνη απλώς επιβεβαίωσαν την ποιότητα του ανδρός. Τίποτε το ανθρώπινο δεν του είναι ξένο όταν έχει να κάνει με λεφτά. Με ξένα λεφτά, ιδιαιτέρως…
