Γραπτά έργα και ημέρες του Κύπριου δημοσιογράφου προτού γίνει στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη. Τότε που λιβάνιζε την κυβέρνηση Σημίτη και κατακεραύνωνε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, της «γαλάζιας» συμπεριλαμβανομένης.
Ο Αντώνης Σαμαράς είχε τον εξ αριστεράς Λαζαρίδη του (τον Χρύσανθο) και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον εξ ακροδεξιάς δικό του. Ο λόγος για τον Μακάριο Λαζαρίδη, διευθυντή του γραφείου Τύπου της ΝΔ και στενό συνεργάτη του νυν προέδρου του κόμματος, ο οποίος ως δημοσιογράφος και δη από τις στήλες της ακροδεξιάς «Ελεύθερης Ωρας» έκανε… θαύματα! Συγκεκριμένα, επαινούσε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, έγραφε ύμνους για τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας Γεράσιμο Αρσένη, τα «έχωνε» σε σύσσωμη την τότε αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένης της ΝΔ, επειδή δεν παρίστατο σε εορταστικές εκδηλώσεις των ενόπλων δυνάμεων και παράλληλα περνούσε γενεές δεκατέσσερις τους… Εβραίους για παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας από ισραηλινά μαχητικά, χωρίς να παραλείπει να αποκαλέσει τους Τούρκους «βαρβάρους» και την καρδιακή προσβολή που υπέστη ο Ραούφ Ντενκτάς… «θεία δίκη»!
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1996, στην πρώτη και τόσο ελπιδοφόρα για άπαν το πολιτικο-επιχειρηματικό σύστημα κυβέρνηση Σημίτη, και το σημερινό «πρώτο βιολί» του Μητσοτάκη, ο κ. Λαζαρίδης δηλαδή, με την πένα του, πρωτίστως εκθειάζει τον Γερ. Αρσένη και δευτερευόντως τον Κ. Σημίτη, ενώ δίνει τα… ρέστα του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής! Ας τα πάρουμε με χρονολογική σειρά, όμως – έχει και αυτή το ενδιαφέρον της.
Στις 2 Ιανουαρίου του 1996 και στη στήλη «Κρυφακούγοντας» (την οποία επιμελούνταν ο ίδιος) της «Ελεύθερης Ωρας» υπάρχει παραπολιτικό σχόλιο που υπογράφει με τα αρχικά του, «Μ.Β.Λ.», με το οποίο κουνά το δάχτυλο στους «κυρίους και τις κυρίες», όπως τους αποκαλεί, «της ευρύτερης αντιπολίτευσης», επειδή «έλαμψαν διά της απουσίας τους» από την καθιερωμένη κοπή πίττας στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τους κατηγορεί, μάλιστα, για ασέβεια, γράφοντας αρκούντως γλαφυρά (σ.σ. διατηρούμε τη γλώσσα και την ορθογραφία του εντύπου): «Κύριοι και κυρίες με αυτόν τον τρόπο δεν κερδίζετε τίποτε. Η απουσία σας σήμαινε ασέβεια όχι στα προσωπικά, αλλά στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθήτε ότι στον ευαίσθητο χώρο του στρατεύματος δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια». Και όλα αυτά για μία πίτα…
Στις 20 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους, ο ΜΒΛ, και πάλι στη στήλη «Κρυφακούγοντας», γράφει ένα παραπολιτικό σχόλιο που θα ζήλευε και ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής! Θέμα (ή θύμα;) ο «βάρβαρος» από γεννησιμιού του Τούρκος εχθρός μας, με αφορμή την ελληνοτουρκική κρίση στα Ιμια. Ιδού: «Η Τουρκία, λοιπόν, είναι ο μεγαλύτερος και βασικότερος εχθρός της Ελλάδος». Και το εξηγεί… επιστημονικά: «Πρόκειται για μία βασική ιδιότητα των Τούρκων, για φυλετικό χαρακτηρισμό. Η βάρβαρη καταγωγή τους καταντά πρωτόγονους, κατακτητικούς…». Και φυσικά, από το σχόλιο δεν θα μπορούσε να λείπει και η θρησκευτική, εκτός από την… επιστημονική εξήγηση: «Η προσχώρησις των Τούρκων στον Μωαμεθανισμό ενίσχυσε όλα τα φαινόμενα (σ.σ. βαρβαρότις και τα συναφή) με τον πανίσχυρο επενδυτή της θρησκείας».
Στις 22 Φεβρουαρίου 1996, πάντα στην ίδια στήλη, ο ΜΒΛ εκθειάζει την άμεση ανταπόκριση του τότε υπουργού Αμυνας Γερ. Αρσένη σε αίτημα του δημάρχου Αστυπάλαιας «για τοποθέτηση ενός στρατευμένου φαρμακοποιού στο αγροτικό Φαρμακείο του Δήμου». Οπως υποστηρίζει, μάλιστα, «ο Γερ. Αρσένης γνωστός για τις ευαισθησίες του και σε αυτά τα θέματα […]» έστειλε τον στρατιώτη, που θα επανδρώσει και το δημοτικό φαρμακείο μόλις αυτό είναι έτοιμο, για να καταλήξει στο ευχολόγιο: «μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν σαν τον Υπουργό Άμυνας, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία για να δείξει προς τον Ελληνικό λαό το ανθρώπινο πρόσωπο, τόσο το δικό του, όσο και (κυρίως) των Ενόπλων Δυνάμεων». Διάβαζε Αδωνη (ως νέος «σκιώδης» υπουργός Αμυνας της ΝΔ) για να μαθαίνεις!
Στις 5 Μαρτίου 1996, ο ΜΒΛ και η στήλη επανέρχονται στους… βαρβάρους – τους Τούρκους δηλαδή. «Μια μέρα μετά τις προκλητικές του δηλώσεις ότι και οι 1619 αγνοούμενοι (σ.σ. της Κύπρου) δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτικές οργανώσεις ο Ραούφ Ντενκτάς υπέστη καρδιακή προσβολή». Η είδηση έχει και σχόλιο, θεολογικού και… βαθιά φιλοσοφικού περιεχομένου: «Και δυστυχώς δεν είναι σε θέση να δει τις αντιδράσεις που προκάλεσε η κυνική του τοποθέτηση. Η Θεία Δίκη, όμως, ανέλαβε τα περαιτέρω…»!
Επιστέφουμε στα της (τότε) ελληνικής κυβέρνησης, την οποία ο Μακάριος εκ νέου… μακαρίζει! Μεταφέροντας στο σχόλιό του τα λόγια τού τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη για το τι εστί πατριωτισμός, ο ΜΒΛ γράφει στις 7 Μαρτίου 1996: «”Ο ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ” του Κράτους αλλά και των κοινωνικών συμπεριφορών είναι το αιτούμενο του σημερινού πατριωτισμού. Γιατί για σκεφθείτε, τι ευχέρεια θα μας έδινε στα εξοπλιστικά μας προγράμματα, μόνον αν οι συμπολίτες μας ήταν συνεπείς στην απόδοση του ΦΠΑ». Και σχολιάζει: «Έχει άδικο ο άνθρωπος; Το μόνον που μένει πλέον είναι εάν το μήνυμα θα το λάβουν αυτοί που πρέπει. Ίδωμεν»… Εάν κρίνουμε από τα σημερινά μας οικονομικά χάλια, Μακάριε, δεν το έλαβε κανείς!
Και καταλήγουμε με μια… νότα αντισημιτισμού και όχι μόνο. Ο ΜΒΛ γράφει στις 24 Ιουνίου 1996, στη γνωστή πια στήλη της «Ελεύθερης Ωρας»: «Δεν μας έφθαναν οι γνωστές παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας από τους Τουρκαλάδες (σ.σ. sic), τώρα, μετά την υπογραφή της στρατιωτικής συμφωνίας Τουρκίας και Ισραήλ, άρχισαν και οι Εβραίοι» (σ.σ. tres sic!). Αφού αναφέρει το περιστατικό της παραβίασης, λοιπόν, που όπως γράφει μεταδόθηκε από τον κυπριακό τηλεοπτικό σταθμό Σίγμα, τα «χώνει» και στην Κύπρο επειδή «μέχρι τούδε, η Κυπριακή κυβέρνησις το είχε αποκρύψει και δεν είχε προβεί σε διαβήματα διαμαρτυρίας. Άραγε γιατί;…». Εσύ γιατί λες, Μακάριε;
