Μάικλ Φελπς: «Δεν θα θεραπευτώ ποτέ από την κατάθλιψη, πρέπει να το αποδεχτώ»

Μάικλ Φελπς: «Δεν θα θεραπευτώ ποτέ από την κατάθλιψη, πρέπει να το αποδεχτώ»

«Εδώ είναι η πραγματικότητα. Δεν θα θεραπευτώ ποτέ. Αυτό δεν θα φύγει ποτέ. Είναι κάτι που έπρεπε να το αποδεχτώ, να μάθω να αντιμετωπίζω και να το κάνω προτεραιότητα στη ζωή μου. Και ναι, είναι πολύ πιο εύκολο να το λέμε παρά να γίνει…».

Ο Μάικλ Φελπς ο κορυφαίος κολυμβητής όλων των εποχών, ουκ ολίγες φορές έχει μιλήσει ανοιχτά για το ζήτημα της ψυχικής υγείας, μετά και την μάχη που έδωσε αλλά και δίνει καθημερινά με την κατάθλιψη.

Ο 35χρονος Αμερικάνος κολυμβητής μίλησε για το θέμα της πανδημίας και πως το αντιμετωπίζει, σε ΜΜΕ της πατρίδας του και τόνισε ακόμα: «Πολλοί από εμάς ερχόμαστε αυτές τις μέρες αντιμέτωποι με τους δαίμονές μας, πιο πολύ από ποτέ. Θέλετε να μάθετε την αλήθεια για το πως είμαι και το πως αντιμετωπίζω αυτή την πανδημία; Ας το θέσουμε έτσι: Ακόμα αναπνέω.

Το θέμα είναι ότι δε φεύγει ποτέ τελείως, και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Έχεις καλές και κακές μέρες, όμως ποτέ δεν υπάρχει γραμμή τερματισμού στον ορίζοντα.

Έχω δώσει τόσες πολλές συνεντεύξεις μετά το Ρίο όπου η ιστορία ήταν η ίδια: ο Φελπς ανοίχτηκε σχετικά με την κατάθλιψη, μπήκε σε πρόγραμμα θεραπειών, κέρδισε χρυσό στους τελευταίους του Ολυμπιακούς και τώρα όλα είναι καλά.

Θα ευχόμουν να ήταν αλήθεια αυτό. Θα ευχόμουν να ήταν εύκολο. Αλλά ειλικρινά -το θέτω όσο πιο όμορφα μπορώ- αυτό είναι αδαές. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι αντιμετωπίζουν τα άτομα με άγχος, κατάθλιψη ή διαταραχή μετατραυματικού στρες δεν έχει ιδέα».

Και κατέληξε: «Όταν τα πράγματα πάνε πραγματικά άσχημα δίνω στον εαυτό μου χρόνο διαλείμματος. Απλά πρέπει να απομακρυνθώ. Δε θέλω να με δουν έτσι τα παιδιά μου. Θα πάω στο δωμάτιό μου για λίγα λεπτά, ή στο γραφείο ή στην ντουλάπα.

Σε ένα ήσυχο μέρος όπου μπορώ να σκεφτώ, να έχω ηρεμία και να είμαι μόνος. Να επανέλθω κατά ένα τρόπο. Υπάρχουν στιγμές που είμαι κολλημένος στο μυαλό και δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει χειρότερο και ο τετράχρονος γιος μου, ο Μπούμερ, θα περπατήσει προς το μέρος μου, θα μου δώσει μια αγκαλιά και θα μου πει ότι με αγαπάει. Oταν δεν το περιμένω καθόλου. Είναι πραγματικά το καλύτερο πράγμα στον κόσμο».

Ετικέτες

Documento Newsletter