Οι «μάγισσες» βγαίνουν όταν πέφτει το σκοτάδι πάνω από την Μπούτσα της Ουκρανίας, γιατί τότε είναι που αρχίζουν να σαρώνουν την περιοχή τα ρωσικά επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Οι Μάγισσες της Μπούτσα, όπως αυτοαποκαλούνται, είναι μια εθελοντική μονάδα αεράμυνας που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες, οι οποίες βοηθούν στην προστασία του ουρανού της Ουκρανίας, καθώς όλο και περισσότεροι άνδρες στέλνονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Οι νυχτερινές βάρδιες επιτρέπουν στις γυναίκες να συνδυάζουν την εργασία τους υπερασπιζόμενες τη χώρα τους με τις καθημερινές τους δουλειές ως καθηγήτριες, γιατροί – υπάρχει ακόμη και μια μανικιουρίστα.
Πολλές λένε ότι είναι ένας τρόπος για να ξεπεράσουν την αδυναμία που ένιωσαν όταν οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν την περιοχή της Μπούτσα στην αρχή της εισβολής πλήρους κλίμακας.
Οι ιστορίες φρίκης εκείνων των εβδομάδων -συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών, των βασανιστηρίων και των απαγωγών- άρχισαν να αναδύονται μόνο αφού οι ουκρανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν την περιοχή στα τέλη Μαρτίου 2022.
Αεροπορικές επιδρομές και αρχαία όπλα
«Είμαι 51 ετών, ζυγίζω 100 κιλά, δεν μπορώ να τρέξω. Νόμιζα ότι θα με έστελναν στα σκουπίδια, αλλά με πήραν!» θυμάται η Βαλεντίνα, κτηνίατρος που γράφτηκε στους drone-busters αυτό το καλοκαίρι και τώρα χρησιμοποιεί το διακριτικό Βάλκερι.
Μιλάει για φίλους που έχουν αναπτυχθεί στο μέτωπο και άλλους που έχουν πεθάνει στις μάχες, ως μέρος του τι την οδήγησε σε αυτόν τον ρόλο.
«Μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά. Το κιτ είναι βαρύ, αλλά εμείς οι γυναίκες μπορούμε να το κάνουμε».
Η Βαλεντίνα θα το αποδείξει αυτό λίγες ώρες αργότερα, καθώς ενεργοποιείται συναγερμός σε όλη την περιοχή.
Η μονάδα της απομακρύνεται από τη βάση της στο δάσος και ακολουθούμε το φορτηγάκι τους μέσα στο σκοτάδι καθώς χτυπάει προς τη μέση ενός χωραφιού. Η ομάδα των τεσσάρων πηδάει έξω για να αρχίσει να τοποθετεί τα όπλα της.
Τα πολυβόλα είναι από μια άλλη εποχή: δύο Maxims κατασκευασμένα το 1939, κουτιά με πυρομαχικά σφραγισμένα με κόκκινα αστέρια από τη σοβιετική εποχή.
Ο Serhiy, ο μοναδικός άνδρας στην ομάδα, πρέπει να ρίχνει με το χέρι εμφιαλωμένο νερό ως ψυκτικό υγρό.
Αυτό είναι το μόνο διαθέσιμο: Το καλύτερο εξοπλισμό της Ουκρανίας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και ζητάει συνεχώς από τους συμμάχους της περισσότερα.
Αλλά τα αρχαία όπλα είναι άψογα συντηρημένα και οι Μάγισσες λένε ότι έχουν καταρρίψει τρία μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το καλοκαίρι.
«Ο ρόλος μου είναι να τους ακούω», εξηγεί η Βαλεντίνα. «Είναι νευρική δουλειά. Αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να [αφουγκραζόμαστε] τον παραμικρό ήχο».
Η φίλη της Ίννα είναι επίσης στις αρχές της δεκαετίας των 50 και βρίσκεται σε μία από τις πρώτες της αποστολές.
«Είναι τρομακτικό, ναι. Αλλά το ίδιο και ο τοκετός, και παρόλα αυτά το έκανα τρεις φορές», γελάει και μου λέει ότι το δικό της διακριτικό είναι Cherry: “Λόγω του αυτοκινήτου μου, όχι των ντοματών”.
Ως καθηγήτρια μαθηματικών, κατά καιρούς πρέπει να επιστρέφει βιαστικά από το δάσος για να κάνει μάθημα.
«Κρατάω τα ρούχα μου στο αυτοκίνητο. Τα τακούνια μου. Βάζω λίγο κραγιόν, διδάσκω το μάθημα. Μετά ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, αλλάζω γρήγορα στη γωνία και φεύγω».
«Τα παιδιά έχουν φύγει, αλλά εμείς είμαστε εδώ. Τι δεν μπορούν να κάνουν οι Ουκρανές γυναίκες; Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.»
Δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία για τον συνολικό αριθμό των εθελοντικών μονάδων – ή για το πόσες γυναίκες συμμετέχουν. Αλλά καθώς η Ρωσία στέλνει μη επανδρωμένα αεροσκάφη γεμάτα με εκρηκτικά σχεδόν κάθε βράδυ, βοηθούν να σχηματιστεί μια επιπλέον ασπίδα γύρω από μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις.
Από τη θέση των Μαγισσών σε ένα χωράφι, η Γιούλια παρακολουθεί δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο tablet της. Βρίσκονται πάνω από τη γειτονική περιοχή, οπότε δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη Μπούτσα, αλλά τα πολυβόλα θα παραμείνουν στη θέση τους μέχρι να λήξει ο συναγερμός.
Δεν έμειναν άνδρες
Ο διοικητής των εθελοντών είναι ένας άντρας, που μόλις επέστρεψε από το Ποκρόβσκ στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, όπου οι μάχες είναι πιο σφοδρές.
«Υπάρχουν πυροτεχνήματα, ασταμάτητα», περιγράφει με χαμόγελο ο Andriy Verlaty εκεί.
Είχε περίπου 200 άνδρες που λειτουργούσαν κινητές μονάδες αεράμυνας στην περιοχή Μπούτσα και περιπολούσαν κατά τη διάρκεια της νυχτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας, πολλοί από αυτούς ακατάλληλοι για πλήρη στρατιωτική θητεία.
Τότε η Ουκρανία αναθεώρησε τον νόμο περί κινητοποιήσεων, καθώς είχε επείγουσα ανάγκη από περισσότερους στρατιώτες, και πολλοί από το πλήρωμα του συνταγματάρχη βρέθηκαν ξαφνικά κατάλληλοι για την πρώτη γραμμή.
«Περίπου το 90% των ανδρών μου κατέληξε στο στρατό και ένα άλλο 10% κρύφτηκε, σκορπίζοντας σαν αρουραίοι. Μας έμεινε σχεδόν κανένας», λέει ωμά ο συνταγματάρχης Verlaty. «Μόνο άντρες χωρίς πόδια ή με μισό κρανίο να λείπει».
Είχε μια επιλογή: να καλύψει τους ρόλους με άνδρες κάτω από την ηλικία κινητοποίησης ή να στρατολογήσει γυναίκες.
«Στην αρχή ήταν σαν αστείο: ‘Ας πάρουμε γυναίκες! Δεν υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτές, στις ένοπλες δυνάμεις. Αλλά αυτό έχει αλλάξει πραγματικά», λέει.
Διαβάστε επίσης:
Θεσσαλονίκη: Παρέμβαση εισαγγελέα για τις συνθήκες διαβίωσης σε κρατικό αποθεραπευτήριο ΑμΕΑ
