Ναι βρίσκω αρκετά καλά. Και έχουν να κάνουν με τις αξίες της δεξιάς, όπως την γνωρίζαμε κάποτε.
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και μετέπειτα Ευρώπη, Επικοινωνία, Οικογενειοκρατία. Μόνο που και αυτές ακόμα τις αξίες, πολλές από τις οποίες είναι άσπιλες εξορισμού, η νέα Νέα Δημοκρατία τις πήρε και τις τερμάτισε, στο βαθμό που τις άλλαξε τον αδόξαστο, τις έκανε να αλλάξουν φύλο.
Ναι, πήρε αυστηρά μέτρα και κράτησε τον κορονοϊό μακριά από την ελληνική οικογένεια. Μέχρι στιγμής. Με ποια αφετηρία όμως και τί ορίζοντα; Με τις δομές δημόσιας υγείας που είχε στα χέρια της η κυβέρνηση μπορούσε να ρισκάρει ένα χαλαρότερο λοκ νταουν και να βρεθεί αντιμέτωπη με το βατερλώ της πριν να χει καλά καλά κλείσει ούτε έναν χρόνο διακυβέρνησης; Και γιατί χρειάστηκε να πληρώσει τα ΜΜΕ για ένα θέμα που ούτως ή άλλως άπτεται της δημόσιας υγείας, είναι παγκόσμιο και οι οδηγίες του ΠΟΥ θεωρούνται ο πιο άξιος καθοδηγητής για ολόκληρη την συνετή Δύση; Δεν θα μπορούσαν απλά τα ΜΜΕ να κάνουν το επιβεβλημένο από το σύνταγμα και τις περιστάσεις καθήκον τους και η κυβέρνηση να διαθέσει τα 20 εκατομμύρια ευρώ στην κατασκευή ΜΕΘ ή την προμήθεια προστατευτικού εξοπλισμού για όλους τους πολίτες; Και πως θα διαχειριστεί τώρα η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που έβαλε τον άνθρωπο πριν την οικονομία λόγω κορονοϊού, τη μνημονιακής υφής λαίλαπα που προμηνύει η νέα κανονικότητα από Σεπτέμβρη; Που θα την εναποθέσει;
Ναι ξέρει να κρατά καλά τα προσχήματα του ευρωπαϊκού φιλελεύθερου κέντρου και να επιλέγει πρόσωπα με τα οποία διεκπεραιώνει την ατζέντα του «ανοιχτού κόμματος». Όπως έκανε με την έξυπνη επιλογή της Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά αυτό, πέραν της συμβολικής του αξίας, ακουμπάει πάνω και σε αξίες της πραγματικής πολιτικής, της καθημερινότητας του πολίτη; Στα θέματα της κοινότητας των γκέι, των λεσβιών και των διεμφυλικών για παράδειγμα, η κυρία Σακελλαροπούλου έδειξε μέχρι στιγμής πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και πατριωτισμό, κι ας μην έχει πραγματική εξουσία, από οτιδήποτε άλλο έκανε ή καμώνεται πως κάνει η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη.
Τα κατάφερε στην επικοινωνία. Ναι, στο επικοινωνιακό παιχνίδι είναι άσσοι. Μόνο που το φαίνεσθαι δεν κρατάει για πολύ, ξεφτίζει η μπογιά του, όσο λούστρο κι αν του περάσουν οι τηλεοράσεις και τα μπλογκς. Απέδειξε πως ξέρει καλά να στήνει παντού μιντιακά οχυρά έτοιμα να κάνουν το μαύρο άσπρο. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανέλθει στην εξουσία και να μείνει, όσο γίνεται παραπάνω.
Τα κατάφερε και στην οικογενειοκρατία. Αφού άφησε τη Ντόρα απέξω για να μην του βγει το όνομα, άφησε να του βγει η χάρη χτίζοντας ένα νέο παρακράτος με υλικά από το πολυδιάκλαδο οικογενειακό του δέντρο, κι έτσι βρέθηκαν κουμπάροι και συγκούμπαροι να παίρνουν έργα, να λένε ειδήσεις, να ηγούνται μεγάλων δήμων και να κατέχουν βουλευτικούς θώκους ή θέσεις και έδρες δημοσίου συμφέροντος. Τα πήγε περίφημα και τελείως εναρμονισμένα με την κομματική παράδοση.
Έδειξε αποφασιστικότητα, που όμως συνεπάγεται με έλλειψη διαλόγου, αυθαιρεσία, απαξίωση των θεσμών και απευθείας αναθέσεις αμφιβόλου ήθους και αισθητικής. Έδειξε πως μπορεί να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα, επίτευγμα διόλου ευκαταφρόνητο, αν σκεφτεί κανείς πως είναι το αποκούμπι του κάθε αποτυχημένου ουσιαστικά αρχηγού κράτους.
Έδειξε πυγμή. Γιατί ξέρει να επιβάλλεται με την αστυνομική βία, εκεί που την παίρνει όμως. Πυγμή εναντίον των εσωτερικών εχθρών της. Όπως κάθε καλή δεξιά κυβέρνηση, που σέβεται τον ακροδεξιό της ακρογωνιαίο λίθο. Πυγμή στους Ευρωπαίους, στη Γερμανία, στην Τουρκία, στους δανειστές, στους τραπεζίτες, στα διεθνή και ντόπια συμφέροντα; Μάλλον ροδοπέταλα και δωράκια.
Έδειξε πίστη σε αξίες. Ναι, όσο αναφορά τη θρησκοληψία της. Έκανε και κάνει αλλαγές και στην παιδεία, προς ένα μοντέλο που θυμίζει Ελλάδα του 50 και μία υπουργό που θυμίζει υπουργό του 70. Στα εθνικά όμως μας βγήκε λιλιπούτεια η πυγμή της. Και ενδοτικότητα δείχνουν με την πρώτη ευκαιρία και διάθεση θόλωσης της εθνικής γραμμής, την ώρα που πληθαίνουν οι «ύπουλες γκάφες» όπως τα «λίγα μέτρα» εδάφους στον Έβρο του Δένδια ή οι δηλώσεις Μπακογιάννη περί Καστελόριζου και Χάγης.
Έπαιξε στα δυνατά χαρτιά της η κυβέρνηση της ΝΔ και έδωσε τα ρέστα της. Μόνο που στο πόκερ, όσο καλό πρόσωπο κι αν μασκαρεύεσαι, στο τέλος μετράει το χαρτί και το πόσο καλά ξέρεις να χάνεις.
