*Ο όρος «λύσις» αποτελεί μια έννοια που μπορεί να προσεγγιστεί και να χρησιμοποιηθεί πολύπλευρα. Από ιατρική του σημασία που προϋποθέτει την εκδήλωση της κρίσης. Στην φιλοσοφική της εκδοχή ως θάνατο, «λύσις σώματος». Στην τελετουργική της διάσταση ως πλασματικό, εσωτερικό, ψυχικό θάνατο ή κατάβαση, που αποτελούν την προϋπόθεση της ψυχικής ανάστασης – ανάβασης. Ο Θάνατος δε, αδελφός των Ονείρων και του Ύπνου. Ως προσωνύμιο του Διονύσου («λύσιος»), ακριβώς γιατί μέσω της μυστηριακής λατρείας του αναζητείται η κάθαρση, η λύτρωση, ο μετασχηματισμός. Μέχρι την θεατρική του εννοιολόγηση: το τέλος του δράματος, το τέλος του παιχνιδιού.
Η ΛΥΣΙΣ είναι η στιγμή που ξεπετάγεται η αλλαγή. Προηγείται μια στιγμή δημιουργικής παύσης για ενδοσκόπηση και βαθιάς ενόρασης, απόφασης και επιλογής, έτσι ώστε η ΛΥΣΙΣ να προκύψει ως διαδικασία περάσματος και μεταμόρφωσης.
Η εικαστικός, περφόρμερ και ερευνήτρια Μαίρη Ζυγούρη συνεχίζοντας την πολύχρονη ενασχόληση πάνω στις εικαστικές πρακτικές της Ιδιοτοπικής Επιτέλεσης, (site specific performance), παρουσιάζει το νέο της πρότζεκτ «ΛΥΣΙΣ» στον Αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου Ωρωπού, (σπουδαίο ονειροθεραπευτήριο και ονειρομαντείo της κλασσικής αρχαιότητας) την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022 με την υποστήριξη και χορηγία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
Τα ερείπια της τοπογραφίας των Ιερών, το φυσικό περιβάλλον και η γεωμορφολογία του Αμφιάρειου είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένα με την φύση του ονείρου.
Η θεραπευτική πρακτική του ονειρομαντείου στηριζόταν πάνω στους εξής άξονες: α. Τελετουργία κάθαρσης και εξαγνισμού, β. προετοιμασία και γ. ίαση μέσω της εγκοίμησης.
Στο Αμφιάρειο μελετούν και ερμηνεύουν τα Εγκοιμητικά όνειρα ή αλλιώς θεραπευτικά όνειρα. Το όνειρο ήταν το όχημα, το φάρμακο, αλλά και μια υπόσχεση για αποκατάσταση και θεραπεία. «βλέπε όνειρα/γράψε τα όνειρά σου».
Η καλλιτέχνης Μαίρη Ζυγούρη, κατά την διάρκεια της περιόδου της βιωματικής διαδικασίας και της en-situ πρακτικής στο Αμφιάρειο του Ωρωπού (12 Μαίου-12 Ιουνίου), επιχείρησε να υιοθετήσει μια διαφορετική οπτική γωνία και προοπτική, πέρα από τους ανθρωποκεντρικούς δυισμούς. Να καλλιεργήσει βαθύτερη σύνδεση με το φυσικό τοπίο, βασισμένη στο σώμα, στις αισθήσεις, το συναίσθημα, τη φαντασία. Να αφουγκραστεί το τοπίο, να ψηλαφίσει την επιδερμίδα του.
Να ακούσει την ονειρική δύναμη που μεταφέρουν των νερά του, από τότε μέχρι σήμερα.
Να εξερευνήσει μια σύνδεση συγγένειας με τον τόπο, έτσι ώστε η παραγωγή του νοήματος από τα υλικά ίχνη του παρελθόντος να προκύψει με τρόπο ενιαίο και οργανικό.
Οι ερευνητικοί άξονες που αποτελούν πυρήνα και πυξίδα για το πρότζεκτ, βασίζονται:
α. στην διερεύνηση της επιτελεστικότητας του ύπνου και του ονείρου,
β. στο βίωμα του αρχαιολογικού χώρου ως τόπο του Άλλου,
γ. στη σημασία του υδάτινου στοιχείου και τη σχέση του με το όνειρο,
δ. Η Μητρότητα των νερών.
Το πρότζεκτ ΛΥΣΙΣ είναι μια παραστατική πρακτική αμφιταλάντευσης. Μεταξύ των εγγραφών του αρχαιολογικού τόπου και του φυσικού τοπίου. Μεταξύ του τοπίου του ονείρου και του τόπου του σώματος.
Η περφόρμανς ΛΥΣΙΣ επιχειρεί μια εύθραυστη ισορροπία «ανάμεσα» τους.
Η περφόρμανς «ΛΥΣΙΣ», θα είναι μια ιδιοτοπική περιήγηση ανάμεσα στα ερείπια του αρχαίου ονειροθεραπευτηρίου και του περιβάλλοντα χώρου. Μεγενθυμένα ομοιώματα από μέλη του πάσχοντος σώματος προς θεραπεία, υπό μορφή αναθημάτων («τύπια») (μάτι, αυτί, λάρυγγας, φωνητικές χορδές και άλλα), θα νοηματοδοτούν τις έξι σκηνές/ σταθμούς μέσα στα όρια του Αρχαιολογικού Χώρου (Ναός, Ρωμαϊκό θέατρο, Στοά, Ιερή Πηγή, Λουτρά, Κλεψύδρα).
Η περφόρμανς «ΛΥΣΙΣ», είναι η προβολή μιας ονειρικής αφήγησης. Τρείς αλλόκοτες περσόνες, κατοπτρισμοί του πολλαπλού εαυτού του υποκειμένου, κινούνται, σε μια συνειρμική ροή δράσεων και επιτελέσεων, από το εσωτερικό ονειρικό τοπίο στο εξωτερικό περιβάλλον του Αμφιάρειου.
Είναι σκιές του θεραπευτικού ονείρου: α. Μια ανόργανη πορτοκαλί οντότητα, Άννα Τζάκου (περφόρμερ, σκηνοθέτης και ερευνήτρια των Παραστατικών Τεχνών), β. Ένας μικροκέφαλος γίγαντας, Δημήτρη Τσιάμης, (ηθοποιός και σκηνοθέτης). γ. Μια Λευκή θηλυκή κολώνα, Μαίρη Ζυγούρη.
Η καταληκτική περφόρμανς «ΛΥΣΙΣ», που θα λάβει χώρα τις 18 Σεπτεμβρίου στις 11.00π.μ. στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου στον Ωρωπό, θα αποτελέσει μια ιδιότυπη επιτελεστική ξενάγηση, όπου το κοινό καλείται να ακολουθήσει και να συμμετάσχει.
Η καλλιτέχνης καλεί τον θεατή να βιώσει τον αρχαιολογικό χώρο, ανοιχτό και ενεργοποιημένο εντός μιας συλλογικής επιτελεστικής εμπειρίας περάσματος στο κοινό «εδώ και τώρα».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη/Ιδέα/Σκηνοθεσία: Μαίρη Ζυγούρη
Περφόρμερ: Μαίρη Ζυγούρη, Άννα Τζάκου, Δημήτρης Τσιάμης
Επιστημονικός συνεργάτης: Νένα Σαμιώτη
Βιντεοσκόπηση/ Καταγραφή: Παναγιώτης Ίσαρης
Φωτογραφίες: Ζαφείρω Βλάχου
Επικοινωνία/Γραφείο Τύπου: Χρύσα Ματσαγκάνη
Διοργάνωση: Polus Collective
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022
Ώρα Έναρξης: 11:00 π.μ.
Διάρκεια: 60 λεπτά
Είσοδος Δωρεάν (εισιτήριο μόνο για την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο)
Οδικώς: 47χλμ από το κέντρο της Αθήνας & 5 χλμ από την παραλία Καλάμου Ωρωπού
ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΊΝΗΣΗ: θα ξεκινήσει λεωφορείο στις 9.45π.μ. από το Σύνταγμα Φιλελλήνων και Μητροπόλεως) με προορισμό το Αμφιάρειο Ωρωπού.
Οι θέσεις είναι περιορισμένες. Τηλέφωνο κράτησης θέσεων: (+30)698 6811609
Με την προσωρινή παραχώρηση του χώρου από το Τμήμα Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και Μουσείων / Εφορία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής
Με την Χορηγία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ
Υπό την Αιγίδα του Museo Castro Mediano, Lecce, Ιταλία
Με την υποστήριξη του Ιταλικού Μορφωτικό Ινστιτούτου στην Αθήνα.