Η επόμενη ημέρα και ο δύσβατος δρόμος για ειρήνη στην Παλαιστίνη.
Οι πιέσεις της διεθνούς κοινότητας, τα αδιέξοδα του Ισραήλ και η αντίσταση των Παλαιστινίων επέβαλαν την παρούσα ανακωχή. Ο Νετανιάχου ισχυροποιήθηκε πολιτικά στο εσωτερικό αν και απομονώθηκε διπλωματικά, η Χαμάς εμφανίστηκε ως προστάτιδα δύναμη των Παλαιστινίων παραγκωνίζοντας τη Φατάχ και αποδέχτηκε τον εξισορροπητικό και διαμεσολαβητικό ρόλο της εχθρικής Αιγύπτου, οι δε Αμερικανοί ξαναπατάνε πόδι στην περιοχή μετά την εποχή Τραμπ.
Ο δρόμος προς τη μόνιμη λύση και κατ’ επέκταση την ειρήνη βρίσκεται μακριά.
Η παύση του πυρός δεν ήταν κάτι αυτονόητο. Υπήρξε σειρά πρωτοβουλιών και ψηφισμάτων που δεν τελεσφόρησαν, πάντως η πίεση προς το Ισραήλ ήταν εκεί. Η Χαμάς είχε προτείνει πρώτη εκεχειρία στην αρχή της σύγκρουσης, όμως είχε απορριφθεί από το Ισραήλ. Στη συνέχεια οι διπλωματικές προσπάθειες εντάθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο τρεις φορές οι ΗΠΑ μπλόκαραν την επιβολή ανακωχής.
Το παλαιστινιακό διεθνοποιήθηκε πολύ σύντομα. Η αρχική σιωπή που κάλυπτε την ισραηλινή εποικιστική πολιτική και τις πρώτες συγκρούσεις στο τέμενος Αλ Ακσα έσπασε. Social media και ακτιβιστές από όλο τον κόσμο αναδίπλωσαν τη μιντιακή μονοθεματικότητα και ανέδειξαν τα αδιέξοδα της ισραηλινής πολιτικής.
Αργότερα οι διπλωματικές πιέσεις προς το Ισραήλ εντάθηκαν όσο η κατάσταση κλιμακωνόταν. Καθημερινοί βομβαρδισμοί αμάχων (και δημοσιογράφων) στη Γάζα, ακροδεξιοί ισραηλινοί όχλοι στους δρόμους, διαπαλαιστινιακή απεργία σε Γάζα, Δυτική Οχθη και Ισραήλ (Ημέρα της Οργής) και στρατιωτικό αδιέξοδο ήταν μερικά από τα υλικά που δημιούργησαν το μείγμα της ειρήνης.
Άμεση αναγκαιότητα επιπλέον πόρων
Σε περισσότερους από 58.000 ανέρχονται οι εκτοπισθέντες Παλαιστίνιοι σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ενώ οι καταστροφές στη Γάζα είναι αμέτρητες και θα χρειαστεί διεθνής βοήθεια την επόμενη μέρα. Η Αίγυπτος έχει δεσμευτεί να διαθέσει 500 εκατ. δολάρια για την ανοικοδόμηση της Γάζας. Εντούτοις αυτά τα ποσά δεν είναι αρκετά και θα χρειαστούν άμεσα επιπλέον πόροι ώστε να αποφευχθεί μια ανθρωπιστική καταστροφή.
Η σύγκρουση ενίσχυσε την πολιτική θέση του Νετανιάχου, ανασύροντάς τον από την άβυσσο της πολιτικής συντριβής αλλά αποδυναμώνοντάς τον διπλωματικά. Συσπείρωσε ψηφοφόρους και αντιπάλους στη βάση της έκτακτης συνθήκης μετατοπίζοντας τη συζήτηση από την ενδημική διαφθορά στην τάξη και την ασφάλεια.
Την ίδια στιγμή ενισχύθηκε πολιτικά και η Χαμάς. Η Φατάχ αποφεύγοντας τη στρατιωτική απάντηση μπορεί να εμφανίστηκε ως έγκυρος διεθνής συνομιλητής στο εξωτερικό, εντούτοις η επιρροή της στο εσωτερικό φαίνεται να συρρικνώνεται.
Η επόμενη μέρα απαιτεί μια διευρυμένη διεθνή πρωτοβουλία για την επιβολή λύσεων στην Παλαιστίνη, υλοποιώντας τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Τα τελευταία προβλέπουν δύο κράτη στα σύνορα του 1967, με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Η ειρήνη μπορεί να φαίνεται μακρινή, είναι όμως αναγκαία. Οι διεθνείς πιέσεις προς το Ισραήλ πρέπει να ενταθούν έτσι ώστε να ενισχυθούν και οι παλαιστινιακές φωνές που υποστηρίζουν τη μόνιμη και αναγνωρισμένη λύση του ΟΗΕ.
Έφεραν πολιτικά αποτελέσματα
Οι ασύμμετρες στρατιωτικές ενέργειες της Χαμάς μπορεί να μην επέφεραν στρατιωτικές απώλειες για το Ισραήλ, δημιουργούσαν όμως πολιτικά αποτελέσματα. Τα εκατέρωθεν χτυπήματα ήταν ψυχολογικά και στόχευαν τους πολίτες.
Παράλληλα, η Γάζα είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη και οποιαδήποτε εισβολή θα δημιουργούσε πρόβλημα στον Νετανιάχου, διότι οι απώλειες θα ήταν μη αποδεκτές. Συνεπώς, το Ισραήλ επέλεξε τη στρατηγική των βομβαρδισμών ευελπιστώντας να φθείρει τον αντίπαλο ψυχολογικά και στρατιωτικά.
