«Η απαίτηση για τη σύλληψη των δολοφόνων του συναδέλφου Γιώργου Καραϊβάζ κυριαρχεί σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου». Με αυτά, ξεκινάει η χθεσινή (3/5) ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ κι ενώ περιμένεις μια σκληρή επίθεση στους κυβερνώντες που φιμώνουν κάθε αντίθετη φωνή στον ελληνικό Τύπο, όλα όσα ακολουθούν σε αυτήν, απογοητεύουν. Όχι, ότι προκαλεί έκπληξη το πνεύμα της ανακοίνωσης καθώς δεν βλέπεις κάτι διαφορετικό εδώ και χρόνια από το ιερατείο της οδού Ακαδημίας αλλά λες, ημέρα που είναι, το Δ.Σ. των επαγγελματιών δημοσιογράφων έχει την πολύ μεγάλη ευκαιρία να περάσει στην αντεπίθεση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να βροντοφωνάξει «ΩΣ ΕΔΩ»! Φευ…
Η ανακοίνωση αυτή, με βάση όσα αναφέρει, δίνει την εντύπωση ότι βγήκε απλά για την υποχρέωση. «Λόγω της ημέρας, Αντωνάκη μου» που έλεγε η Μάρω Κοντού στον Βασίλη Κωνσταντίνου στην παλιά ελληνική ταινία…
Το θέμα της ανακοίνωσης είναι περισσότερο τι συμβαίνει παγκοσμίως με τον Τύπο και τα ΜΜΕ και πολύ λιγότερο με το τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική δημοσιογραφία ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια. Η ανακοίνωση κόπτεται γενικά για την ελευθερία του Τύπου ανά τον κόσμο, με απλή αναφορά στο τέλος κάθε περίπτωσης για τα κακώς κείμενα στη χώρα μας. Πάλι καλά που ξεκίνησαν με την αναφορά στη στυγερή δολοφονία του Καραϊβάζ…
Από κει και πέρα γίνεται αναφορά στις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων παγκοσμίως και στο τέλος υπάρχει και η αναφορά στα του οίκου μας. Πάλι καλά. «…Σχετικά περιστατικά έχουν αναφερθεί, μεταξύ άλλων, στην Ουγγαρία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και το Αζερμπαϊτζάν αλλά και στην Ελλάδα, όπου διερευνώνται οι συνθήκες παρακολούθησης επικοινωνιών του συναδέλφου Θανάση Κουκάκη». Λίγο ακόμα και θα ξεχνούσαν και αυτό. Το θέμα δεν είναι πρωτίστως η υπόθεση του συναδέλφου αλλά τα περιστατικά σε ξένες χώρες. Υμνος στη «δημοσιογραφία»…
Εντυπωσιακό δε ότι τα ¾ της ανακοίνωσης της ΕΣΗΕΑ, καλύπτονται από την ανακοίνωση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (ΔΟΔ), ενώ από την πλευρά της η Ενωση αρκείται στο ξύλινο και γενικόλογο «…στην Ελλάδα, επιβάλλεται επαγρύπνηση και μέτρα θωράκισης της ελευθερίας του Τύπου μετά και την ετήσια έκθεση του δείκτη ελευθερίας του Τύπου από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα και τη θέση της χώρας στην παγκόσμια κατάταξη». Η παραμικρή αναφορά στην ντροπιαστική θέση (108η ) της χώρας μας στη παγκόσμια λίστα. Ούτε φυσικά επισήμανση για το ότι η Ελλάδα από το νο99 το 2014, ανέβηκε στο νο65 το 2019 και μέσα σε μια τριετία έπεσε 43 ολόκληρες θέσεις για να βρεθεί στο νο108 το 2022. Δεν αγγίζουμε ο,τι καίει…
Καμία αναφορά στις διώξεις δημοσιογράφων (Βαξεβάνης, Παπαδάκου κλπ) που αποκαλύπτουν σκάνδαλα, σε επιχειρήσεις φίμωσης ΜΜΕ (Documento και άλλα), στις λίστες Πέτσα, στις απειλές υπουργών σε βάρος δημοσιογράφων. Μια ανακοίνωση εξ απαλών ονύχων, που βγήκε γιατί έπρεπε να βγει λόγω της ημέρας. Αχρωμη, άοσμη, ακατάλληλη για ένα σωματείο που έπρεπε και όφειλε να είναι μάχιμο και να βρίσκεται διαρκώς στα κάγκελα για να προασπίζει τα συμφέροντα της ελευθερίας του Τύπου, για να έχει λόγο ύπαρξης και όχι δημοσίων σχέσεων, για να προασπίζει ό,τι έχει απομείνει από την (χαμένη) τιμή της πραγματικής και αληθινής δημοσιογραφίας και να δείχνει διαρκώς ότι αποτελεί βασικό πυλώνα για την ύπαρξη της δημοκρατίας…
Υ.Γ.1: Αλήθεια, πως κρίνει η ΕΣΗΕΑ και όλες οι Ενώσεις Τύπου στην Ελλάδα το γεγονός ότι η Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη από το νο65 κατηφόρισε μέσα σε τρία χρόνια, στο νο108; Τι έχει να σχολιάσει για το γεγονός ότι χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα βρίσκονται πιο ψηλά από την Ελλάδα στην σχετική λίστα; Της αρκεί ότι βρισκόμαστε πάνω από την Λευκορωσία και τη Ρωσία στην Ευρώπη και σε καμιά τριετία ακόμη, θα συναγωνιζόμαστε την ουραγό Βόρειο Κορέα του Κιμ; Μόνο για την παγκόσμια λίστα, δεν θα έπρεπε να έχει υπάρξει αντίδραση; Δεν την ενδιαφέρει το ζήτημα;
Υ.Γ.2: Πως γίνεται (ορθώς) η ΕΣΗΕΑ να βάζει στη θέση της την Ρωσική Πρεσβεία στην Αθήνα που επιτίθεται στα ελληνικά ΜΜΕ για όσα σχολιάζουν για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αλλά να μην παρεμβαίνει το ίδιο δραστικά στις απειλές κυβερνώντων προς τα ελληνικά ΜΜΕ που εκφράζουν διαφορετική άποψη, στις απειλές και διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων από υπουργούς και στελέχη τις κυβέρνησης και αρκείται μόνο σε γενικόλογες, «ξύλινες» και άνευ ουσίας ανακοινώσεις;