Η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση χωρίς τίποτε πλέον να μπορεί να σταματήσει αυτή την πορεία.
Η ατμομηχανή της, ο τουρισμός, έχει χάσει όλη τη δυναμική της, με τη θετικότερη εκτίμηση για το τέλος του χρόνου να κάνει λόγο για μείωση εσόδων πάνω από 80% σε σχέση με πέρυσι.
Κάτι βέβαια που έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις σχεδόν σε όλους τους υπόλοιπους τομείς μιας οικονομίας που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της ύστερα από μια δεκαετή μνημονιακή κρίση. Πλέον την ώρα που βυθιζόμαστε στην ύφεση η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαναφέρει καλυμμένα το σλόγκαν της λιτότητας ως μόνης διεξόδου.
Το πρώτο σύμπτωμα της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η αλματώδης αύξηση της ανεργίας στους εποχικούς εργαζομένους, κυρίως του τουρισμού. Με την πολιτική Βρούτση όσοι εργάστηκαν ως εποχικοί τον χειμώνα αλλά απολύθηκαν ή αποχώρησαν από την 1η έως τις 20 Μαρτίου έλαβαν μεν τη βοήθεια των 800 ευρώ, αλλά στη συνέχεια το σύστημα Εργάνη τους απέκλεισε από οποιοδήποτε βοήθημα.
Ταυτόχρονα όλοι πλέον κάνουν λόγο για τουλάχιστον 40.000 λουκέτα στην εστίαση φέτος, απόρροια των αμφισβητούμενων και χωρίς κανέναν σχεδιασμό από τους «αρίστους» του Κυριάκου μέτρων περιορισμού του κορονοϊού. Αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη που ουσιαστικά αποτυπώνεται σε όλη της την έκταση στην πρώτη έκθεση Πισσαρίδη που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι η είσοδος της ελληνικής κοινωνίας σε μια απροσδιόριστης διάρκειας νέα μνημονιακή περίοδο με σκληρή λιτότητα και σε συνθήκες που θα προσομοιάζουν με αυτές της κατοχικής και μετακατοχικής περιόδου.
Η αλλαγή αυτής της πορείας προς τον γκρεμό θα έχει και αυτή μεγάλο κόστος και θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να επωμιστούν αυτοί που έβγαλαν τη χώρα από το μνημόνιο και δημιούργησαν το μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ που εξαφάνισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
