«Η Πολιτεία απέτυχε να πείσει τον πληθυσμό για τον εμβολιασμό. Οι πολιτικοί δεν νοιάζονται για την πρόληψη γιατί τα αποτελέσματα της πρόληψης, θα φανούν μετά την πολιτική τους καριέρα».
«Βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση γιατί αποτύχαμε να πείσουμε το σύνολο του πληθυσμού για τον εμβολιασμό, ο οποίος σε συνδυασμό με άλλα μέτρα δημόσιας υγείας, θα μπορούσε να είχε ελαχιστοποιήσει τα κρούσματα», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, η καθηγήτρια επιδημιολογίας στο ΕΚΠΑ, Αθηνά Λινού
«Από την ημέρα που μάθαμε για την μεταδοτικότητα της μετάλλαξης Δ, έπρεπε αμέσως να κάνουμε καθολική χρήση μάσκας σε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, τόσο οι εμβολιασμένοι όσο και οι ανεμβολίαστοι. Όταν ήρθε το εμβόλιο είχαμε πει από τότε ότι τρία είναι τα βασικά σημεία για να πετύχουμε καθολικό εμβολιασμό. Πρώτον να έχουμε επάρκεια εμβολίων, δεύτερον να έχουμε τη δυνατότητα εύκολης και γρήγορης χορήγησης. Αυτά τα πετύχαμε. Τρίτο και σημαντικότερο, να το αποδεχθεί ο πληθυσμός. Σε αυτό αποτύχαμε, είτε γιατί η επικοινωνία ήταν ανεπαρκής, είτε γιατί δεν υπήρξαν οι μελέτες που θα μας λέγανε ποια μηνύματα και από ποιους έπρεπε να σταλούν, για να πείσουμε το σύνολο του πληθυσμού για το καθολικά προστατευτικό “όπλο” το οποίο σε συνδυασμό και με τα άλλα μέτρα, θα μπορούσε να είχε ελαχιστοποιήσει τα κρούσματα.
Το πρόβλημα της δημόσιας υγείας είναι ότι δεν έχουμε Πρωτοβάθμια Φροντίδα. Οι παθολόγοι της πρώτης γραμμής που κάνουν πρωτοβάθμια φροντίδα δεν ασκούν προληπτική ιατρική. Πολύ συχνά δεν ρωτάνε καν τους ασθενείς αν καπνίζουν και δεν κάνουν καμία προσπάθεια κατά του καπνίσματος, ενώ δεν δίνουν αγωγή για την πρόληψη της παχυσαρκίας. Πάνω σε αυτό προστίθεται η έλλειψη του εμβολιασμού και όλα αυτά αθροιστικά έχουν ως αποτέλεσμα να μην έχουμε ουσιαστικά Πρωτοβάθμια Φροντίδα.
Δυστυχώς, για την πρόληψη στην χώρα μας ξοδεύεται μόλις το ένα έως το 3% του συνόλου του κόστους προς την Υγεία. Αυτό γιατί όταν κάποιος σωθεί από μία σκωληκοειδίτιδα ευγνωμονεί το χειρουργό εφόρου ζωής. Όταν σωθεί όμως από πολιομυελίτιδα, χολέρα ή από τύφο, δεν ξέρει ποιος τον έσωσε. Αυτός που του έκανε το εμβόλιο; O επόπτης που εντόπισε το μολυσμένο νερό;
Για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, χρειάζεται παιδεία τόσο για τον γενικό πληθυσμό και το ιατρικό σώμα, αλλά και για τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί δεν νοιάζονται για την πρόληψη γιατί τα αποτελέσματα της πρόληψης, θα φανούν μετά την πολιτική τους καριέρα.
Όμως το παγκόσμιο μεγάλο μάθημα από την πανδημία, είναι η σημασία του να έχουμε ενεργά συστήματα υγείας και πρόληψης, γιατί με αυτά μειώνεται η νοσηρότητα και η θνητότητα και αυξάνεται η ποιότητα ζωής.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει επισημάνει την ανάγκη ενίσχυσης των συστημάτων υγείας, αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν αντιδρούν. Βλέπουμε ότι οι κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν αυτά που λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και προσπαθούν με μέτρα της στιγμής να λύσουν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι, ιδιαίτερα με την πανδημία να μεγαλώνουν οι ανισότητες στην υγεία. Είναι ξεκάθαρο και πολύ σημαντικό ότι στη χώρα μας, εκείνοι που προστατεύονται λιγότερο είναι οι εργάτες των οποίων η φυσική παρουσία είναι απαραίτητη στο χώρο εργασίας τους.
Επίσης οι Ρομά, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες. Στη χώρα μας δεν έχουμε ένα σύστημα να πάει διπλά σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους πείσει για τον εμβολιασμό. Ποιος μιλάει ρομανί σήμερα; Ποιός μιλάει τη γλώσσα τους; Απλώς υποβαθμίζονται κοινωνικά και αγνοούνται. Πολλές φορές μάλιστα κατηγορούνται ότι δεν πλένουν τα χέρια τους, την ίδια ώρα που τους κόβουνε το νερό. Το ίδιο ισχύει και για τους πρόσφυγες, οι οποίοι κρύβονται γιατί αν δεν κρυφθούν, θα απελαθούν. Η ενοχοποίηση αυτών των ανθρώπων, χωρίς να τους προσφέρονται τα απαραίτητα, και ο διχασμός που επικρατεί στην κοινωνία είναι κάτι τρελό.
Γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία να καταλάβουμε το βασικό σύνθημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που λέει: Είτε θα σωθούμε όλοι μαζί, είτε κανένας. Αυτό δυστυχώς δεν έχει εμπεδωθεί στο πετσί μας».
Πηγή: rosa.gr
