«Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Η συμφωνία των Πρεσπών, παρά τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε, αποτέλεσε και το εφαλτήριο για νέες πολιτικές ζυμώσεις.
*H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
Από τα νερά των λιμνών αναδύθηκαν προβληματισμοί που κοιτάνε την πραγματικότητα κατάματα, με μετριοπάθεια και αμεροληψία. Η κίνηση Γέφυρα, με βαριές υπογραφές και πρόσωπα εγνωσμένου κύρους, θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στον θεσμικό εκσυγχρονισμό, τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ανησυχεί επίσης για τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη την οποία μόνο η ενεργοποίηση προοδευτικών πολιτών μπορεί να αναχαιτίσει. Στο ίδιο μήκος κύματος και η πρωτοβουλία της Λούκας Κατσέλη, η οποία οργάνωσε την εκδήλωση «Ευημερία για όλους σε μια βιώσιμη Ευρώπη». Τόσο ο κεντρικός ομιλητής Ούντο Μπούλμαν, επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Σοσιαλδημοκρατών, όσο και οι υπόλοιποι τόνισαν την ανάγκη προγραμματικών συγκλίσεων, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές τους.
Βροντερές οι απουσίες Ποταμιού και ΚΙΝΑΛ, τα οποία συνεχίζουν να ομφαλοσκοπούν, βυθισμένα στην εσωστρέφεια, την απομόνωση και τη χοάνη της μικροπολιτικής σκοπιμότητας ενόψει των επικείμενων εκλογών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η κοντόθωρη οπτική τους οδήγησε μεν το Ποτάμι στα πρόθυρα της διάλυσης, το δε ΚΙΝΑΛ παραμένει καθηλωμένο στο μίζερο ποσοστό του μονοψήφιου αριθμού. Η Φώφη Γεννηματά μάλλον δεν διδάχτηκε τίποτε από τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, που και ανοίγματα έκανε στον έξω κόσμο (στον αραβικό, για παράδειγμα) και με την ιδεολογική του οικογένεια συμπορεύτηκε. Σαν γριά που κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα και αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία, αποφεύγει σαν μίασμα τον ΣΥΡΙΖΑ και προσβλέπει σε πιθανή συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Ισως να μην έχει διαβάσει και ιστορία για να ξέρει ότι ο ναζισμός και ο φασισμός γιγαντώθηκαν από τη νωθρότητα και την οκνηρία των τότε δημοκρατικών δυνάμεων.
Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει ο Χίτλερ, υπάρχουν όμως τα τσιράκια του, η Λεπέν, ο Ορμπάν και ο Κουρτς. Σ’ αυτούς και τους ομοϊδεάτες τους πρέπει να αντισταθεί κάθε συνειδητός πολίτης, γιατί η Ευρώπη οφείλει να βρει τον παλιό καλό εαυτό της, των μεγάλων κοινωνικών τομών και της προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η διατυμπανιζόμενη ευρωπαϊκή συνοχή απειλείται από δήθεν αντισυστημικά μορφώματα τα οποία οι πολιτικές λιτότητας έφεραν με τρόπο επικίνδυνο στο προσκήνιο. Το ζητούμενο επομένως είναι η Ευρώπη να μην υποτιμήσει την ιστορία της με τα πυκνά στρώματα οραματικής πίστης και να ξαναβρεί τα απονεκρωμένα αντανακλαστικά της που θα αποκαταστήσουν το ιεραρχικό σύστημα αξιών.
Μπορεί η ημερομηνία των βουλευτικών εκλογών να είναι προς το παρόν άγνωστη, των ευρωεκλογών όμως είναι δεδομένη. Οι Ευρωπαίοι και Ελληνες ψηφοφόροι ας θυμηθούν λοιπόν μπροστά στην κάλπη τα λόγια του Σεφέρη: «Οταν ο Οιδίποδας συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Εχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».
