H αλλαγή στρατιωτικής ηγεσίας στο Κρεμλίνο έφερε την έναρξη αντιποίνων εναντίον ουκρανικών πόλεων με στόχο κρίσιμες πολιτικές υποδομές
Καθώς η ρωσική γέφυρα στα στενά του Κερτς τυλιγόταν στις φλόγες, στο Κρεμλίνο αποφασιζόταν η αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας και ξεκινούσαν τα αντίποινα εναντίον όλων των ουκρανικών πόλεων. Το Κίεβο ξαναβρέθηκε στο στόχαστρο των Ρώσων, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία βομβαρδισμού με πυραύλους. Στόχος των ρωσικών βομβαρδισμών είναι κρίσιμες υποδομές όπως οι μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού, ύδρευσης κ.λπ., ενώ έχουν καταγραφεί χτυπήματα σε κτίρια, ακόμη και σε παιδική χαρά.
Συγχρόνως, η Ρωσία υπέστη μια διπλωματική ήττα στον ΟΗΕ, καθόσον η Γενική Συνέλευση υπερψήφισε ψήφισμα που έκανε λόγο για σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, ενώ καταδίκαζε την προσάρτηση των περιφερειών του Ντονιέτσκ, του Λουχάνσκ, της Χερσώνας και της Ζαπορίζια από τη Μόσχα. Συνολικά 143 χώρες τάχτηκαν υπέρ του ψηφίσματος ενώ 35 απείχαν. Αν και επί της ουσίας το ψήφισμα της ΓΣ του ΟΗΕ δεν αλλάζει πολλά, έχει σημασία διότι επανεπιβεβαιώνει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και ειδικά τη θεμελιώδη αρχή του απαραβίαστου των συνόρων. Αξίζει να σημειωθεί πως η αρχή αυτή ήταν ακρογωνιαίος λίθος του διεθνούς συστήματος από τη στιγμή που ιδρύθηκε ο ΟΗΕ (1945) και ένθεν. Από τη μεριά της η Μόσχα απαντώντας στο ψήφισμα εξαπέλυσε 40 πυραύλους στις ουκρανικές πόλεις… ενώ υπενθύμισε εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, άρα το ψήφισμα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Μεταβολή συσχετισμών
Η αλλαγή στρατηγικής των Ρώσων συνδέεται με τη νέα στρατιωτική ηγεσία της –κατά τη Μόσχα– «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Ο Βλαντίμιρ Πούτιν μετά τις απανωτές αποτυχίες ανέθεσε τη διοίκηση στον στρατηγό Σεργκέι Σουροβίκιν, ο οποίος έχει το παρατσούκλι «στρατηγός Αρμαγεδδών», ήδη παρουσιάζεται ως «κτήνος» από τον δυτικό Τύπο και αναμένεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν οι Ρώσοι στην Ουκρανία.
Η αλλαγή τακτικής όσον αφορά τους βομβαρδισμούς δεν είναι τυχαία και αποσκοπεί στο ξεγύμνωμα τον ουκρανικών γραμμών από αντιαεροπορικές μονάδες. Ορισμένες από αυτές, που έτσι και αλλιώς είναι δυσεύρετες, είναι πιθανό να μεταφερθούν στα αστικά κέντρα ώστε να προστατέψουν τις κρίσιμες πολιτικές υποδομές. Ακολούθως, το Κίεβο εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή στο έπακρο και απαίτησε από τη Δύση να το προμηθεύσει με επιπλέον αντιαεροπορικά συστήματα. Ως εκ τούτου, η… διστακτική Γερμανία αποφάσισε την αποστολή υπερσύγχρονων αντιαεροπορικών συστημάτων τύπου IRIS-T.
Βέβαια, η αλλαγή ηγεσίας σε αυτό το επίπεδο είναι κακός οιωνός για την ομάδα που είχε συσπειρωθεί γύρω από τον Πούτιν το προηγούμενο διάστημα. Πλέον με την ανάληψη της διοίκησης από τον Σουροβίκιν ο υπουργός Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού βλέπει την καρέκλα του να τρίζει καθώς ο Σουροβίκιν υποστηρίζεται τόσο από τον πρόεδρο της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ όσο και από τον ιδιοκτήτη της μισθοφορικής Ομάδας Βάγκνερ Γεβγκένι Πριγκόζιν. Και τα δύο αυτά πρόσωπα είναι νευραλγικής σημασίας για τη συνέχιση της πολεμικής προσπάθειας, καθώς έχουν στα χέρια τους την αιχμή του δόρατος του ρωσικού στρατού ενώ παράλληλα είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Καντίροφ, ο οποίος δήλωσε πως «ο Σουροβίκιν είναι ο πιο ικανός διοικητής στον ρωσικό στρατό. […] Μπορώ να πω πως ο Σουροβίκιν είναι θρυλικός άνθρωπος, γεννήθηκε για να υπηρετεί πιστά την πατρίδα». Ενώ ο Πριγκόζιν ανέφερε ότι «μπορώ να πω με αυτοπεποίθηση πως είναι ένας αληθινός στρατηγός και πολεμιστής […] ο στρατός τώρα είναι σε ασφαλή χέρια».
Σε αυτό το πλαίσιο ο Πούτιν αντιμετώπισε ένα θανάσιμο δίλημμα επιλέγοντας τον Σουροβίκιν, μια και έτσι ενισχύεται η φιλοπολεμική πτέρυγα της κυβέρνησης καθώς Καντίροφ και Πριγκόζιν υπήρξαν έντονοι επικριτές της στρατιωτικής ηγεσίας, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων το γεγονός πως δεν είχαν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για μια νικηφόρα εκστρατεία στην Ουκρανία. Κατά συνέπεια, οι αποφάσεις του Πούτιν για περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου ενδεχομένως να έχουν αποτέλεσμα την αμφισβήτηση του ιδίου εάν υπάρξει νέο σοβαρό στραβοπάτημα στην Ουκρανία.
Υπάρχει φως στο τούνελ;
Τούτων δοθέντων, αποτελεί ερώτημα το τι θα συμβεί εντέλει στο Μπαλί της Ινδονησίας όπου θα συναντηθούν οι G20 τον ερχόμενο Νοέμβριο. Εκεί θα βρεθούν άπαντες, συμπεριλαμβανομένων των Μπάιντεν, Πούτιν, Ζελένσκι, Σι Τζινπίνγκ, Ερντογάν και των Ευρωπαίων.
Κορυφαίο θέμα στην ατζέντα θα είναι φυσικά το ουκρανικό και η ερώτηση του 1 εκατομμυρίου δολαρίων είναι εάν θα υπάρξει επίσημη ή άτυπη συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι, καθώς Μπάιντεν και Λαβρόφ έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του. Στον… δρόμο για το Μπαλί Πούτιν και Ερντογάν συναντήθηκαν στην Αστάνα του Καζακστάν στο περιθώριο της συνόδου της Διάσκεψης για την Αλληλεπίδραση και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στην Ασία.
Στο… μενού βρέθηκε μεταξύ άλλων η Ουκρανία και συζητήθηκαν οι πρωτοβουλίες του Τούρκου προέδρου όσον αφορά μια πιθανή φόρμουλα ειρήνευσης. Οι κινήσεις αυτές δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα για να προκύψουν κάποιου είδους διαβουλεύσεις στη σύνοδο των G20, αν και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ευοδωθούν. Γι’ αυτό τον λόγο οι Ουκρανοί ετοιμάζονται για μια τελευταία αντεπίθεση προτού διεξαχθούν οι όποιες συζητήσεις και φτάσουν στην πρώτη γραμμή οι Ρώσοι έφεδροι από τη μερική επιστράτευση η οποία κηρύχθηκε το προηγούμενο διάστημα.