Οι αντιλαϊκές παρεμβάσεις στην οικονομία που οδήγησαν σε καταστροφή της κοινωνίας
Είναι η τέλεια καταιγίδα. Για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη ο λόγος, όχι για την κλιματική αλλαγή. Μια οικονομική πολιτική κομμένη και ραμμένη στο να εξυπηρετεί τους λίγους και τους συνέταιρους της «Μαξίμου ΑΕ». Είναι η τέταρτη φορά που η Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της ΔΕΘ υποδέχεται τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό. Πανηγυρίζοντας μας πληροφόρησε –παραπληροφόρηση είναι κατ’ ουσία– ότι η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται ραγδαία. Μάλιστα σκιαγράφησε και τις παροχές της κυβέρνησής του, που στηρίζονται κατά βάση στο τετράπτυχο: αυξήσεις στις συντάξεις και στον κατώτατο μισθό, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους και βέβαια τα επιδόματα (κάθε είδους pass) προς τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Πώς είναι δυνατόν μια ακμάζουσα οικονομία να χρειάζεται να δίνει επιδόματα –ακόμη και το νέο pass που ονομάζεται «επιταγή ακρίβειας»– στον λαό για να καταφέρει να επιβιώσει σε περιβάλλον απίσχνανσης του εισοδήματός του;
Δυστυχία για την κοινωνία
Ηταν τη δεκαετία του 1960 όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ανέφερε την περιβόητη φράση: «Ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι». Ηταν τότε που σημαντικά τμήματα της κοινωνίας ασφυκτιούσαν αντιμετωπίζοντας ακόμη και το φάσμα της πείνας. Στην τωρινή εποχή οι αριθμοί ευημερούν μόνο στην επίπλαστη πραγματικότητα των «πετσωμένων» ΜΜΕ που καταπίνουν αμάσητη και αναμεταδίδουν τη δημιουργική λογιστική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Πώς όμως η διακυβέρνηση Μητσοτάκη «τρώει τα σπλάχνα» των πολλών και λειαίνει το έδαφος για την αισχροκέρδεια των λίγων; Αν κάποιος γυρίσει τη ματιά του πίσω, θα δει το άθροισμα των ενεργειών μιας κυβέρνησης μηδενικής ενσυναίσθησης και ποταπού κοινωνικού αποτυπώματος.
Ζούγκλα η αγορά εργασίας
Στις 8 Ιουλίου 2019 δεν ήταν τυχαία η τοποθέτηση του Γιάννη Βρούτση στη θέση του υπουργού Εργασίας. Ο αποκαλούμενος και «Προκρούστης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων» ξεκίνησε αμέσως την αποκαθήλωση της όποιας προστασίας είχε χτίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου είχαν θεσμοθετηθεί η κατάργηση της αυτοτέλειας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (υπαγωγή στη Γενική Γραμματεία Εργασίας) και η κατάργηση διατάξεων που αφορούν τη θεσμοθέτηση του βάσιμου λόγου απόλυσης και τη συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας και του εργολάβου ή υπεργολάβου για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Η αγορά εργασίας έγινε πάλι ζούγκλα.
Το έργο συνέχισε ο Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (το ελαστικό οκτάωρο με χορήγηση ρεπό αντί αμοιβής για υπερωρίες) περιόρισε τις αποδοχές κατά περίπου 20% για 1 εκατομμύριο εργαζομένους.
Η κοροϊδία των συνταξιούχων
Ο σύγχρονος «Προκρούστης» δεν έμεινε στα εργασιακά. Τον Ιούλιο του 2019 κατήργησε τη 13η σύνταξη, μέτρο που απέφερε στους συνταξιούχους το ποσό του 1 δισ. ευρώ ετησίως και το είχε θεσμοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως μόνιμο μέτρο. Ετσι όμως πέρα από τους συνταξιούχους έχασε και η πραγματική οικονομία.
Εκεί όμως που η κυβέρνηση Μητσοτάκη τερμάτισε την κοροϊδία είναι στο θέμα των αναδρομικών (αντισυνταγματικές περικοπές 2012). Παρότι οι περικοπές αφορούσαν περίπου 86 δισ. ευρώ, το ΣτΕ απεφάνθη ότι πρέπει να δοθούν μόνο για ένα 11μηνο. Η κυβέρνηση από τα 2,4 δισ. που αφορούσαν περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις και δώρα αποφασίζει να δώσει μόνο για τις κύριες μόλις 1,4 δισ. ευρώ. Τον Οκτώβριο του 2020 καταβάλλονται τα ποσά χωρίς τον νόμιμο τόκο 6% (μειώθηκαν έτσι κατά 30%). Στις αρχές του 2022 στα ποσά αυτά επιβάλλεται φορολόγηση (κατά μέσο όρο 33%), ενώ για εξόφληση σε δόσεις προκύπτει 24% πρόσθετη επιβάρυνση (ετήσιο επιτόκιο)!
Απολιγνιτοποίηση
Ο άλλος καταστροφέας του δημοσίου Κ. Χατζηδάκης εκκινεί την υπουργική θητεία του με την καταστροφολογία εις βάρος της ΔΕΗ. Ηταν το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίησή της το 2021. Ακολουθεί η βίαιη απολιγνιτοποίηση από τον Σεπτέμβριο του 2019. Η «ταφόπλακα» της κοινωνίας μπήκε τον Νοέμβριο του 2020, όταν τέθηκε σε ισχύ το νέο target model για τους λογαριασμούς ρεύματος. Κλειδί η οριακή τιμή συστήματος (πλέον ονομάζεται τιμή εκκαθάρισης αγοράς για να καλυφθούν οι πομπές των Μητσοτάκη, Χατζηδάκη, Δαγούμα). Είναι η τιμή χονδρικής με την οποία αγοράζουν το ρεύμα οι πάροχοι. Αφού παρουσιάζει διακυμάνσεις, δημιουργεί ένα μη προβλέψιμο κόστος για τους παρόχους, που μετακυλίουν όλο τον κίνδυνο στους καταναλωτές.
Το τι έχει πληρώσει η κοινωνία από αυτές τις επιλογές είναι γνωστό. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι από το 2019 με τη βίαιη απολιγνιτοποίηση έως και σήμερα το κόστος για το κράτος ξεπερνά τα 5 δισ. ευρώ. Αυτός ο πακτωλός κρατικού χρήματος βρίσκεται στα χέρια των τεσσάρων του καρτέλ φυσικού αερίου. Μόνο τις τελευταίες 45 ημέρες τα «ουρανοκατέβατα κέρδη» αυτών έχουν ξεπεράσει το 1,2 δισ. ευρώ – είναι το ποσό που αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο κράτος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τους τα δίνει πίσω με τη μορφή επιδοτήσεων. Στην κοινωνία μένει η ακρίβεια, στην οποία κατά 50% εισφέρει το κόστος ρεύματος. Αλλο ένα 18% στον πληθωρισμό εισφέρει η τιμή των καυσίμων, όπου το 60% αφορά φορολόγηση που αρνείται να μειώσει έστω και εκτάκτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απευθείας αναθέσεις
Προσεγγίζουν τα 8 δισ. ευρώ οι απευθείας αναθέσεις σε «ημετέρους». Μέχρι και βουλκανιζατέρ προμήθευαν μάσκες τις φυλακές της χώρας. Πρόκειται για απίστευτη μεταφορά δημόσιου χρήματος στους λίγους. Πλέον η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των κοινοτικών οργάνων γι’ αυτές τις απευθείας αναθέσεις και ελλοχεύει ο κίνδυνος ευρωκαταδίκης. Στην οικονομία μένει βέβαια ο μουντζούρης. Ηδη το δημόσιο χρέος πλησιάζει τα 400 δισ. ευρώ (394,2 δισ. στις 30 Ιουνίου, σύμφωνα με τον ΟΔΔΗΧ).
