Δύο είναι οι βασικοί συναισθηματικοί δρόμοι που οδηγούν στις αισθητικές επεμβάσεις των τελευταίων χρόνων.
Ο ένας στοχεύει στη διατήρηση της νιότης και του ερωτισμού, μέσω μιας ρετουσαρισμένης πραγματικότητας. Ο άλλος, μέσω της μη ρεαλιστικής εικόνας οδηγεί στην πλήρη απαξίωση της όποιας πραγματικότητας.
Όσοι επιθυμούν την αιώνια νιότη καταφεύγουν σε επεμβάσεις που σβήνουν τις ρυτίδες, μαζεύουν όσα με τα χρόνια τείνουν να χαλαρώνουν και φουσκώνουν ό,τι έχει ξεφουσκώσει.
Αρκετοί από αυτούς που μπαίνουν σε αυτή τη, συνήθως επώδυνη, διαδικασία καταλήγουν να φουσκώνουν και να ξαναφουσκώνουν κάποια σημεία ή να τραβάνε και να ξανατραβάνε άλλα, με τέτοια υπερβολή, που στο τέλος καταλήγουν με πέτρινα πρόσωπα, χωρίς να μπορούν ούτε οι ίδιοι να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Φυσικά είτε τραβηχτεί κανείς είτε όχι δεν έχει καμία σημασία αφού η πραγματική ηλικία καραδοκεί πάντα στο βλέμμα. Όσο κι αν αλλάξεις το κάδρο, τα μάτια δεν μπορείς να τα κάνεις να ξε-δουν ό,τι έχουν αντικρίσει. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις το αποτέλεσμα φτάνει να είναι από παράταιρο έως και τρομακτικό και τελικά να προδίδει ανασφάλεια, παρεκκλίνοντας πλήρως δηλαδή από τον αρχικό στόχο.
Από την άλλη, εδώ και χρόνια κάνουν θραύση οι επεμβάσεις που κάνουν τους ανθρώπους να μοιάζουν μη ανθρώπινοι. Το νέο trend είναι η σμίκρυνση χειλιών. Η αφαίρεση δηλαδή ιστού από το κάτω μέρος του άνω χείλους, με στόχο το στόμα να μοιάζει αιθέριο. Η μόδα του νεραϊδίσιου παρουσιαστικού λανσαρίστηκε πριν από χρόνια με την κινηματογραφική τριλογία του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Δεκάδες πιτσιρικάδες τότε έφταναν μέχρι την πόρτα του χειρουργού, με τις φωτογραφίες των αυτιών της Γκαλάντριελ ανά χείρας. Κι αν πλέον για κάποιους οι νεράιδες και τα ξωτικά είναι παρωχημένα, πάντα μπορούν να καταφύγουν σε επεμβάσεις που θα τους κάνουν να μοιάζουν με εξωγήινους, δηλαδή, χωρίς αφαλούς, στήθη κ.λπ. Για πιο ζωώδες παρουσιαστικό υπάρχουν οι επεμβάσεις που κάνουν τους ανθρώπους να μοιάζουν με άγρια ζώα, λιοντάρια, ζέβρες, τίγρεις (σε συνδυασμό με τατουάζ), ενώ κατά καιρούς επανεμφανίζεται η τάση της διχαλωτής, υποτίθεται φιδίσιας γλώσσας.
Όσοι πάντως θέλουν, μα δεν τολμούν να κάνουν μεγάλες αλλαγές, μπορούν πάντα να αποκτήσουν μαλλί-κρυφό ουράνιο τόξο, δηλαδή πολυχρωμία στις ρίζες και ενιαίο χρώμα στις άκρες. Ενώ, αν θέλουν οπωσδήποτε κάτι πιο ουράνιο, μπορούν να βολευτούν με τη νέα τάση που προτείνει τα φρύδια-πούπουλα (χτενισμένα στη μέση) και να κάνουν λίγη υπομονή. Γιατί ως γνωστόν, μέχρι να γίνουν άγγελοι να βγάλουνε φτερά, θα ζήσουνε με γρατζουνιές στους ώμους και στην πλάτη.
