Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) ετοιμάζεται να επανέλθει στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής. Οι κάλπες της Τετάρτης 8 Μαΐου σηματοδότησαν τις έκτες ελεύθερες βουλευτικές εκλογές από τον μακρινό Απρίλιο του 1994.
Είναι σήμερα καλύτερη η ζωή για τους μαύρους, τους μιγάδες, τους Ινδούς και τους Ασιάτες της χώρας των 58 εκατομμυρίων κατοίκων; Λίγο καλύτερη ναι, πολύ καλύτερη όχι.
Πριν από 25 χρόνια ρεύμα είχε το 58,2% των νοικοκυριών, σήμερα έχει το 90,3%. Πρόσβαση σε τουαλέτες με αποχέτευση έχει πλέον το 60,6% του πληθυσμού. Δεν είναι ασήμαντες τέτοιες βελτιώσεις στην καθημερινότητα.
Ομως ο επηρμένος πλούτος παραμένει λευκός. Και η καταραμένη φτώχεια μαύρη. Το 64,2% των μαύρων και το 41,3% των μιγάδων ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας το 2015, τελευταία χρονιά για την οποία υπάρχουν στατιστικά στοιχεία. Το 2006 τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 76,8% και 56,1%.
Ομως το 2015 οι πάμφτωχοι λευκοί ήταν μόλις 1% (1,4% το 2006). Πόνος, αίμα και θυσίες ανείπωτες οδήγησαν στη διαδικασία που πυροδοτήθηκε το 1990 για την κατάργηση του απαρτχάιντ.
Μέσα στην παραζάλη της ιστορικής δικαίωσης οι ηγέτες του ANC (ναι, και ο Νέλσον Μαντέλα) παρέλαβαν τα κλειδιά της πολιτικής εξουσίας και κάτι σάπια… συρταράκια της οικονομικής εξουσίας. Και τότε και σήμερα οι λευκοί κρατάνε στα χέρια τους το εμπόριο, τον τουρισμό, τα μεταλλεία, τη βιομηχανία, την τεχνολογία αιχμής, τις τράπεζες και όλους τους επιχειρηματικούς θεσμούς.
Η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της Αφρικής (μετά την Εδέμ των φυσικών πόρων αλλά επίγεια κόλαση των φτωχών Νιγηρία) συμμετέχει στην ομάδα G20 αλλά η μαύρη φτωχολογιά δεν βλέπει τη μοίρα της να αλλάζει. Το σκηνικό συμπληρώνουν η τεράστια εγκληματικότητα και η πανταχού παρούσα διαφθορά.
