Ίδιον όσων οδηγούνται στα «σχοινιά» είναι να παρουσιάζουν τον πολιτικό τους αντίπαλο εξουθενωμένο και έτοιμο να πετάξει «λευκή πετσέτα».
Αυτός ο ελιγμός προσφέρει τη δυνατότητα να στραφούν τα βλέμματα εκεί που δεν φαίνονται οι «μώλωπες» και τα «γυμνά» πολιτικά σημεία. Αρκεί να υπάρχει και το ανάλογο μιντιακό αμπαλάρισμα για να μετατραπεί ο απολογούμενος σε κατήγορο. Για αυτό και οι παρουσιαστές των εντυπώσεων παίρνουν τη σκυτάλη των διλημμάτων με την υποχρέωση να τα διοχετεύσουν το συντομότερο δυνατό στην κοινωνία, ασχέτως κι αν αυτά τα διλήμματα δεν έχουν αφετηρία την πραγματικότητα αλλά την πολιτική ανάγκη διαφυγής από τα πραγματικά επίδικα.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες. Μετά από 7 μήνες παλινωδιών στο προσφυγικό με υπουργεία να ξηλώνονται και να στήνονται από την αρχή λες και η κυβέρνηση παίζει τζένγκα, ο Ερντογάν κλιμάκωσε την προσφυγική πίεση για να βάλει στην ευρωπαϊκή πλάστιγγα όσα λαμβάνουν χώρα στο Ιντλίμπ. Πέρα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς πυξίδα στο προσφυγικό, ο Τούρκος Πρόεδρος εκμεταλλεύεται τα ρήγματα και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ποντάρει στα συμφέροντα ζωτικής σημασίας που έχει η Γερμανία στην χώρα του, όπως και στη ρήξη που υπάρχει μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Ο Κουρτάκης των Παραπολιτικών και όχι κάποιος… εγκάθετος του Documento, της ΕΦΣΥΝ και της Αυγής, έγραψε προχθές ότι αποψιλώθηκαν οι διπλωματικές αρμοδιότητες του ειδικού συμβούλου του πρωθυπουργού και πρώην δημοσιογράφου των Νέων, Δημήτρη Μητρόπουλου, στον οποίο καταλόγιζε από τον Ιανουάριο «την ένταση που υπήρξε ανάμεσα στο Βερολίνο και την Ελλάδα». Τα παραπάνω διαδραμάτισαν το ρόλο τους για όσα εκτυλίσσονται στον Έβρο. Ωστόσο, αντί η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από τις αιτίες και τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης, στο επίκεντρο βρίσκεται η αξιωματική αντιπολίτευση, ο Τσίπρας και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το αφήγημα αντιπερισπασμού βασίστηκε στα εθνικά αντανακλαστικά περί «εισβολής» και σε τρία ερωτήματα που σκοπό είχαν να εγκλωβίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. «Πού είναι ο Τσίπρας;», «ορθώς έκλεισαν τα σύνορα;» και «η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ γιατί λέει όσα λέει;». Με το πρώτο ερώτημα άρχισε τη συνέντευξη του «εξαφανισμένου» Τσίπρα η παρουσιάστρια του Mega, προκαλώντας την απορία εάν τελικά η αντιπολίτευση οφείλει να τηρεί στάση νηφαλιότητας ή εξαλλοσύνης μπροστά σε εθνικές κρίσεις. Το δεύτερο ερώτημα απαντήθηκε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο που δεν έδωσε το έναυσμα σε όσους περίμεναν να τραβήξουν τη σκανδάλη. Οπότε, το μόνο «στήριγμα» που απέμεινε ήταν η ανακοίνωση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ιεραρχήθηκε από τα Μέσα πιο ψηλά και από τη διπλωματική δυσπραγία της κυβέρνησης. Ουδείς αναρωτήθηκε πώς θα σταματήσει η τουρκική προκλητικότητα, αφού τα 700 εκατ. ευρώ που θα αποδεσμευτούν για την Ελλάδα θα λύσουν ως δια μαγείας το πρόβλημα στον Έβρο…
Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ -και η όποια νεολαία- δεν οφείλει να ευθυγραμμίζεται με την εκάστοτε απόφαση του κόμματος. Κι αν κάποιος αμφιβάλλει, ας ανατρέξει στην περίοδο που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν στα υπουργικά έδρανα. Πάρα ταύτα, εδώ δεν πρόκειται καν για τέτοια περίπτωση. Στην περιβόητη ανακοίνωσή, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει την ανάγκη διασφάλισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτά έχουν κατοχυρωθεί στο διεθνές δίκαιο. Τη στιγμή που η κυβέρνηση τραβά το «χαρτί» της «εθνικής απειλής», παρόλο που απέναντι από τους φράχτες βρίσκονται άοπλοι και κατατρεγμένοι, το κύριο μήνυμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αλληλεγγύη έναντι των «αγανακτισμένων πολιτών» που δρουν σε καθεστώς αυτοδικίας με τη σιωπηρή νομιμοποίηση της κυβέρνησης.
Το γεγονός και μόνο ότι το Μέγαρο Μαξίμου αναγκάστηκε να κάνει σλάλομ γύρω από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση περί μη σύγκλησης Συνόδου Κορυφής ή απειλής της ΕΕ με βέτο αποδεικνύει την πραγματική διάσταση που προσπάθησε να καλύψει εντέχνως η μιντιακή ομπρέλα. Και για την ακρίβεια, αποδεικνύει ότι κάποιοι πέταξαν «λευκή πετσέτα» κι ας παρουσιάζονται ρωμαλέοι στις κάμερες και χωρίς αμυχή.
