Από την Ελλάδα ο Λεονάρντο Ζαρντίμ αποχώρησε με τη στάμπα του συντηρητικού. Του προπονητή που ναι μεν έφερνε ουσία στον Ολυμπιακό, αλλά όχι το θεαματικό ποδόσφαιρο που οραματίζονταν οι οπαδοί του. Έφυγε από το Λιμάνι πρώτος και αήττητος στο πρωτάθλημα και έχοντας εξασφαλισμένη την πρόκριση στο Europa League με εννιά βαθμούς στον όμιλο του Champions League.
Στη Μονακό, ο Ζαρντίμ πήγε ως αντικαταστάτης ενός άλλου προπονητή που έφυγε από την Ελλάδα, έχοντας αποτύχει, του Κλαούντιο Ρανιέρι, ο οποίος έμελλε πέρυσι να υπογράψει το θαύμα του πρωταθλήματος της Λέστερ. Η πίεση από το Financial Fair Play και η παραδοχή πως το πλάνο με την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων δεν λειτουργούσε, οδήγησε τον Ντμίτρι Ριμπολόβλεβ να κλείσει την κάνουλα και να αναζητήσει ένα διαφορετικό πλάνο. Έναν σύλλογο που θα έκανε δουλειά στην εξέλιξη ποδοσφαιριστών και θα σταματούσε να σκορπά δεκάδες εκατομμύρια, όπως έκανε με τον Μουρίνιο και τον Κοντογκμπιά. Και είδε στο πρόσωπο του Πορτογάλου τον άνθρωπο που θα έβαζε πλάτη.
Ο Ζαρντίμ δέχθηκε αρκετή κριτική. Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν την πρόσληψή του, αποχώρησαν αρκετά από τα ακριβοπληρωμένα αστέρια της ομάδας. Ήταν δεδομένο πως η μετάβαση χρειαζόταν χρόνο και για να τον εξασφαλίσει, ο 42χρονος τεχνικός έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα: Έχτισε την ομάδα με όπλο την άμυνα και την ουσία, γνωρίζοντας πως η εξέλιξη θα φέρει στη συνέχεια και το καλό ποδόσφαιρο. Μη νομίζει κανείς πως και στο Πριγκιπάτο η τακτική του δεν έφερε κριτικές. Όμως τα αποτελέσματα έρχονταν και σε συνδυασμό με την μεγάλη πρόκριση επί της Άρσεναλ, άπαντες άρχισαν να κατανοούν ότι κάτι καλό συμβαίνει στο Μονακό.
Η ομάδα του τερμάτισε στην τρίτη θέση την πρώτη σεζόν, έχοντας την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Οι βάσεις είχαν μπει και η επόμενη σεζόν συνεχίστηκε στα ίδια στάνταρ, παρά το νέο κύμα αποχωρήσεων. Οι Μονεγάσκοι τερμάτισαν τέταρτοι, έχοντας πλέον μπροστά τους και την ανερχόμενη Νις, αλλά σε επίπεδο δουλειάς ήταν περισσότερο κερδισμένοι. Διότι οι ποδοσφαιριστές που είχαν έρθει για να αντικαταστήσουν εκείνους που πωλήθηκαν, εντάσσονταν όλο και περισσότερο στην φιλοσοφία και το αγωνιστικό στιλ του πρώην προπονητή του Ολυμπιακού. Στην πορεία του στη Σπόρτινγκ, έδειξε πως η κίνηση χωρίς τη μπάλα, η πίεση ψηλά και η εξέλιξη ταλαντούχων ποδοσφαιριστών ήταν χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Το ίδιο λοιπόν έκανε σταδιακά και στη Γαλλία. «Οι νεαροί μας παίκτες έχουν έρθει από μικρότερους συλλόγους και δεν είναι συνηθισμένοι στην πίεση της κορυφής. Η δουλειά μου είναι να τους βοηθήσω να εξελιχθούν», έλεγε χαρακτηριστικά.
Φέτος, έχοντας για δύο χρόνια μαζέψει κατά πολύ το μπάτζετ, ζήτησε τους Φαλκάο και Ζερμέν πίσω στο Luis II, καταλαβαίνοντας πλήρως πως ο Κολομβιανός μπορεί ξανά να αποδώσει στο υψηλό επίπεδο που το έκανε πριν τον τραυματισμό και τις αποτυχημένες μετακινήσεις του. Ξεκίνησε έτσι από την αρχή της σεζόν να δουλεύει το 4-4-2. Το ανασταλτικό κομμάτι είχε σχεδόν τελειοποιηθεί, οι παίκτες είχαν προσαρμοστεί και στο παζλ μπήκαν τα τελευταία κομμάτια για να παρουσιαστεί το τελικό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι αυτό; Η Μονακό είναι πρώτη στο γαλλικό πρωτάθλημα, έχοντας πετύχει 84 γκολ. Η πολυδιαφημισμένη Παρί έχει σημειώσει 26 λιγότερα, ενώ καμιά άλλη ομάδα στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης δεν έχει ανάλογο ενεργητικό. Ο Ζαρντίμ παίρνει το 100% από κάθε παίκτη και συνεχώς αναδεικνύει πρωταγωνιστές. Το ρόστερ μοιάζει γεμάτο σε κάθε θέση, παίκτες όπως ο Μπερνάντο Σίλβα, ο Μπακαγιόκο, ο Μπαπέ, ο Φαμπίνιο, ο Σιντιμπέ μοιάζουν έτοιμοι να παίξουν σε ένα σημαντικό αριθμό «μεγάλων ομάδων». Κάθε παίκτης που μπαίνει στην 11άδα, προσαρμόζεται άμεσα, γνωρίζοντας πλήρως τα «θέλω» του προπονητή του, ενώ ο πλουραλισμός στο σκοράρισμα είναι σημείο κατατεθέν.
Η πορεία της εξέλιξης απογειώθηκε στο δεύτερο μισό της σεζόν. Η μεγαλύτερη παράσταση της Μονακό του Ζαρντίμ μέχρι την επόμενη, δόθηκε στα ματς με τη Μάντσεστερ Σίτι, που της χάρισαν την πρόκριση στους «8» του Champions League. Έκανε πλέον τους πάντες να καταλάβουν ότι κανένα από τα φετινά της επιτεύγματα δεν είναι τυχαίο. Ο Ζαρντίμ απολαμβάνει πλέον τον σεβασμό όλων και η ομάδα του ετοιμάζεται να χτυπήσει στα ίσια έναν ακόμα αντίπαλο με παράδοση στο επιθετικό παιχνίδι, τη Ντόρτμουντ. Θέλει παράλληλα να συνεχίσει την πορεία της προς την κατάκτηση Σαμπιονά. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει, το έργο του Πορτογάλου έχει κάνει τους πάντες να καταλάβουν ότι μόνο συντηρητικός και μονοδιάστατος δεν είναι…
