Αν και ο περισσότερος κόσμος τη γνώρισε όταν ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας μελοποίησαν το ποίημα της «Του έρωτα» (Της αγάπης μαχαιριά), η Λένα Παππά γεννήθηκε με την ποίηση στο αίμα της.
Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Γαλλική Φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στην και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα Μοντέρνας Τέχνης. Η ίδια σπάνια δίνει συνεντεύξεις, δεν αγαπά τη δημοσιότητα. Αγαπά όμως τη σκοτεινή πλευρά του έρωτα, τη ζωή, τα παιδιά.
Είχα τη χαρά να επισκεφτώ την Λένα Παππά στο σπίτι της και να γνωρίσω μια υπέροχη γυναίκα γεμάτη ζωή και ωραίες αναμνήσεις.
Πότε προέκυψε η σχέση σας με την ποίηση;
Από πολύ μικρή. Στο σπίτι μας στο Παγκράτι ανέβαινα στην ταράτσα το βράδυ και εμπνεόμουν∙ έγραφα για το φεγγάρι, τα άστρα, τον ουρανό. Οι γονείς μου με κυνήγαγαν να μην ξενυχτάω διαβάζοντας και γράφοντας, αλλά να βγω έξω, να παίξω. Επιπλέον έγραφα πολύ καλές εκθέσεις στο σχολείο. Στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου είχα γράψει μερικά ποιήματα, με την παρότρυνση μιας εξαιρετικής καθηγήτριάς μας. Εκείνη τα έδειξε στον Στρατή Μυριβήλη, ο οποίος ζήτησε να με γνωρίσει. Ηταν πολύ αισθησιακός, με κάτι χείλη… Θυμάμαι μου ’πε ουρλιάζοντας σχεδόν: «να γράφεις και να σκίζεις, να σκίζεις, να σκίζεις..!» κι εγώ έμεινα άναυδη.
Εκτοτε έχετε βραβευτεί πολλάκις και τα βιβλία σας έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες…
Το επιθυμούσα διακαώς, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα το πετύχω. Βέβαια, ο μεγάλος αξιολογητής είναι ο χρόνος που αποτελεί τη λυδία λίθο για το έργο κάθε δημιουργού. Η δικαιοσύνη του χρόνου είναι μακριά από σκοπιμότητες, μικροσυμφέροντα και ψυχικές μιζέριες που δυστυχώς θάβουν πολλούς αξιόλογους δημιουργούς που ζουν στην αφάνεια.
Τι είναι για σας η ποίηση;
Η ποίηση είναι δύσκολο πράγμα, αγάπη μου! Με τα ποιήματά μου μεταδίδω τη συγκίνηση και τη μεταφυσική μου αγωνία. Ευτυχώς όμως γράφω απλά και κατανοητά, χρησιμοποιώντας σωστή γλώσσα. Υπάρχουν ποιήματα δυσκολονόητα και αυτό δεν το συγχωρώ. Σοφόν το σαφές.
Ποιήματά σας έχουν μελοποιηθεί από τον Μίμη Πλέσσα, τους αδερφούς Κατσιμίχα, τον Γιάννη Νικολάου. Πως νιώθετε απέναντι στο ότι με αυτό τον τρόπο έγιναν πιο γνωστά τα έργα σας;
Είναι κάτι που θεωρώ σπουδαίο γιατί η μελοποίηση έχει μορφωτική επίδραση στο πλατύ κοινό, μέσα από το πάντρεμα δυο ευαισθησιών, της ποίησης και της μουσικής. Προσωπικά ένιωσα δικαιωμένη και κολακευμένη, το ομολογώ. Γιατί μπορεί ο ποιητής να εξωτερικεύει το έργα του ως μια βαθύτερη ανάγκη, αλλά όταν βρίσκει πλατιά αποδοχή, τότε πλέον είναι νιώθει δικαιωμένος.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τους Κατσιμιχαίους;
Η κόρη μου είχε πάει να τους δει σε μια συναυλία τους και στο τέλος άφησε το βιβλίο μου «Αρτεσιανά» για να το δουν σε περίπτωση που θα ήθελαν να μελοποιήσουν κάποιο ποίημά μου. Ομως δεν έφτασε ποτέ στα χέρια τους. Το ίδιο βιβλίο ακριβώς το βρήκαν τυχαία, ύστερα από καιρό, ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη ενός δασκάλου τους. Ηταν πραγματικά κάτι γραφτό να γίνει!
Λίνα Νικολακοπούλου: «Η ζωή είναι πιο σοφή από εμάς, δεν σου επιτρέπει να επαναπαύεσαι» [Συνέντευξη]
Ο έρωτας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο γράψιμό σας…
Ο έρωτας είναι ένα από τα πιο σημαντικά υπαρξιακά γεγονότα που σημαδεύουν τη ζωή ενός ανθρώπου, είναι το διαρκές παραμύθι που τόσο το έχουμε ανάγκη. Ανέκαθεν υπήρξε ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για μένα. Η σκοτεινή πλευρά του όμως, γιατί είχα πολλούς άτυχους έρωτες. Οχι σχέσεις, γιατί ερωτευόμουν νοερά! Από τον Αλέν Ντελόν μέχρι… Ακόμη και όταν είσαι ευτυχισμένος, μέσα στην ευτυχία ενός έρωτα, σκέφτεσαι πόσο θα διαρκέσει και καταρρακώνεσαι.
Αυτό φαίνεται και στα ποιήματα σας, τα περισσότερα είναι μελαγχολικά…
Ναι, είμαι από τη φύση μου απαισιόδοξο άτομο. Αμα διαβάσεις λίγο παραπάνω βλέπεις το μάταιον του πράγματος και το σύντομο διάλλειμα που είμαστε και αλλοφρονείς. Αγαπώ πιο πολύ τα ποιήματα που έχω γράψει με το αίμα της καρδιάς μου. Και φαίνονται εύκολα το ποια είναι. Ομως παρ’ όλη την απαισιοδοξία και τη μελαγχολία, οι στίχοι μου κρύβουν την πίστη στην ομορφιά και την αγάπη.
INFO
Το τελευταίο βιβλίο ποιημάτων της Λένας Παππά «Χρυσόμυγες» (Εκδόσεις Λειμών) είναι μια προσεγμένη, χαρούμενη έκδοση για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικία. Με απλούς στίχους, που κάθε παιδί μπορεί να αποστηθίσει χωρίς δυσκολία, και την τρυφερή εικονογράφηση της χαράκτριας και ζωγράφου Τζένης Μαρκάκη, διδάσκει στα παιδιά την αγάπη για τη φύση, τους ανθρώπους, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.
Ο στιχουργός Κώστας Φασουλάς στο Docville: «Η τέχνη είναι μια είσοδος κινδύνου»
