«Περνάμε πολύ ωραία στο μάθημα. Μαθαίνουμε συγκροτημένα την ύλη με τη βοήθεια που τη χρειαζόμαστε για τον όγκο του μαθήματος. Νιώθουμε σαν να προπονούμαστε παρά σαν να είμαστε σε μια τάξη. Ο coach μας έχει μεγάλη μεταδοτικότητα, τα εφαρμόζουμε άμεσα στην πράξη, κάτι το οποίο μας φτιάχνει τη διάθεση».
Μιλώντας στο Documento, η Εβελίνα, μαθήτρια της Γ΄ λυκείου στο ΓΕΛ Συκουρίου, περιγράφει μια εκπαιδευτική διαδικασία που κάθε παιδί θα ήθελε να βιώνει στη δυσκολότερη τάξη του σχολείου. Ο «coach» της είναι ο Αστέριος Φανίκος, ένας διαφορετικός καθηγητής, που επιβεβαιώνει τη γνωστή ρήση του Λιβανοαμερικανού ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν: «Ο πραγματικά σοφός δάσκαλος δεν είναι αυτός που σε σπρώχνει μέσα στον οίκο της σοφίας, αλλά αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου».
Με καθηγητή τους τον Αστ. Φανίκο, έξι μαθητές της Ομάδας Προσανατολισμού Οικονομίας/Πληροφορικής περνούν το κατώφλι του πρώην Δημοτικού Σχολείου Πουρναρίου, το οποίο σε συνεργασία με τον εξωραϊστικό σύλλογο του χωριού έχει παραχωρηθεί στον συνταξιούχο εκπαιδευτικό για να διδάσκει το πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα της πληροφορικής.
«Σημαντικό να προσφέρεις»
Ο Αστ. Φανίκος εξηγεί στο Documento πώς ξεκίνησε τα μαθήματα στο Πουρνάρι της Λάρισας, ενώ εδώ και χρόνια παρείχε ως καθηγητής πρόσθετη διδακτική στήριξη στους μαθητές του: «Την υποστήριξη των μαθητών αφιλοκερδώς την κάνω εδώ και περίπου 20 χρόνια, από όταν ήμουν δάσκαλος στο Γενικό Λύκειο Δομενίκου. Τότε ξεκινούσα μια ώρα πριν, στις 7 το πρωί, το μάθημα, πριν το πρώτο κουδούνι στους μαθητές του σχολείου μου, για να έχουν μια ολοκληρωμένη προετοιμασία μόνο από έναν καθηγητή και να μην υπάρχει πολυδιάσπαση σχολείου – φροντιστηρίου. Θέλω ως πολίτης να βοηθήσω όπως μπορώ. Δεν είναι και κάτι τρομερό για εμένα να διαθέτω πέντε ώρες για μάθημα και άλλες δύο ώρες που διορθώνω τα τετράδια. Δεν είναι τίποτα μπροστά στην ικανοποίηση στα μάτια των παιδιών. Είναι σημαντικό να προσφέρεις έστω κι ένα σπόρο από αυτό που μπορείς».
Και όλα αυτά εντελώς δωρεάν, αφού ο ίδιος δεν δέχεται να πληρωθεί από τις οικογένειες των μαθητών του για τις δύο ώρες μάθημα τις Τετάρτες και τις άλλες τρεις ώρες τα Σάββατα.
Για το σχολείο
Ο Αστ. Φανίκος δεν διστάζει να σχολιάσει και την απαξίωση που δέχεται το σχολείο σήμερα: «Με πόνο καρδιάς βλέπω ότι τα παιδιά έχουν απαξιώσει το σχολείο και ειδικά το λύκειο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να ανακτήσει το σχολείο τη θέση που είχε και που δικαιούται να έχει. Τα παιδιά είναι όντως πιεσμένα λόγω της κεκτημένης ταχύτητας που τους επιβάλλεται και αισθάνονται πως τίποτα δεν πρόκειται να γίνει αν τα ίδια δεν παλέψουν, έχοντας το “μαχαίρι” των πανελλαδικών πάνω από το κεφάλι τους».
«Υπάρχει η αίσθηση της παρέας»
Η Μαρία είναι η μόνη μαθήτρια της Β΄ λυκείου που συμμετέχει στην τάξη του Αστ. Φανίκου και εξηγεί στο Documento γιατί υπάρχει η αίσθηση της παρέας στην αίθουσα: «Επειδή δεν υπάρχει τμήμα πληροφορικής στη Β΄ λυκείου παρακολουθώ με τα παιδιά της Γ΄ λυκείου. Το μάθημα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον με τον τρόπο που γίνεται και στο πλαίσιο που το κάνουμε. Χωρίς πίεση, μας προκαλεί και μας κάνει να θέλουμε να διαβάσουμε. Υπάρχει η αίσθηση της παρέας και αυτό είναι μετράει πολύ για εμάς». Την αίσθηση της παρέας επισημαίνει και ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός: «Τουλάχιστον σε αυτές τις πέντε ώρες που είμαστε μαζί τα βλέπω ήρεμα τα παιδιά. Δεν κάνουμε μια αυστηρή παράδοση, αλλά κοουτσάρουμε και βοηθάμε σε όλες τις ερωτήσεις που έχουν, αλλά και στο σημαντικό κομμάτι του πώς θα οργανώνουν το διάβασμά τους. Ρωτάμε, γελάμε και μαθαίνουμε μαζί. Κι αυτό θεωρώ πως είναι το πιο σημαντικό».
Διαβάστε επίσης:
Μετωπική Ανδρουλάκη με Γεωργιάδη – Βορίδη στη Βουλή: Κατηγορίες, «καπελώματα» και «αδειάσματα»
ΣΥΡΙΖΑ για Σαρακιώτη: «Καλό του δρόμο – Να επιστρέψει την έδρα»
Γαλάζια «φουρτούνα» στα απόνερα του εντάλματος κατά Νετανιάχου; «Καρφί» από τον Καιρίδη