Εξ όνυχος τον λέοντα και εκ των οδόντων (που μας δείχνει) τη Σοφία Νικολάου. Ο εκφασισμός των δομών του κράτους καλά κρατεί και ξεδιπλώνεται καθημερινά σε όλους τους τομείς και με διαφορετικές εκφάνσεις. Σε αυτή την επισπεύδουσα διαδικασία η Σοφία Νικολάου έχει διακριτό, ουσιαστικό και προβεβλημένο ρόλο. Για δύο κυρίως λόγους.
Πρώτον, ένεκα του προφίλ της. Η Σοφία Νικολάου δεν προέρχεται από τη σκληρή πτέρυγα της ΝΔ ούτε από την εξωκοινοβουλευτική φασιστική ακροδεξιά. Αντίθετα, τη συναντάμε το 1998 υποψήφια στις φοιτητικές εκλογές με τις ΠΚΣ να δηλώνει ότι η παράταξη του ΚΚΕ έχει «θέσεις και αιτήματα που μπορούν να υλοποιηθούν και όχι ψευτοριζοσπαστικές απόψεις όπως οι άλλες συμβιβασμένες παρατάξεις, που ακολουθούν την κυβερνητική πολιτική».
Φυσικά «δεν είναι κακό να αλλάζεις απόψεις, είναι επικίνδυνο να αλλάζεις αξίες» και –σε κάθε περίπτωση– ο γενιτσαρισμός είναι απολύτως πιο χρήσιμος και ασυγκρίτως πιο αποτελεσματικός από τον θεσμικά συγκροτημένο τακτικό στρατό του σουλτάνου.
Παράλληλα, η Σοφία Νικολάου είναι η επιτομή της υπάκουης μετριότητας, της ενσάρκωσης του «πάντα μετρίως μέτρια και πάντα αμετροεπής (με τους απέναντι)».
Εφτασε μάλιστα στο σημείο να επιτεθεί στον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα λέγοντας ότι «η επίθεση (σ.σ.: από τον Αλ. Τσίπρα που την κατηγόρησε για διασπάθιση δημόσιου χρήματος) γίνεται στο πλαίσιο του πανικού του για να καλύψει τις αντιδράσεις για τα στελέχη του που προβαίνουν σε δηλώσεις υπέρ της τρομοκρατίας», αναπαράγοντας τη θεωρία ότι όποιος υπερασπίζεται τα δικαιώματα ενός βαρυποινίτη ταυτίζεται με τα εγκλήματα που διέπραξε.
Δεύτερον, γιατί κάποιος πρέπει να κάνει τη βρόμικη δουλειά.
Για το τι σημαίνει αντεγκληματική πολιτική δύο μικρά αποσπάσματα είναι χαρακτηριστικά.
Στο μάθημα της εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου αναφέρεται: «Σήμερα ο όρος “αντεγκληματική πολιτική” έχει διευρυνθεί και αναφέρεται όχι μόνο σε κατασταλτικές κρατικές πολιτικές αλλά κυρίως σε επιμέρους κοινωνικές πολιτικές του κράτους».
Αν μπείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας, θα διαβάσετε: «Σύμφωνα με την αντεγκληματική πολιτική που εφαρμόζεται η αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες».
Τι λέτε για το έργο της Σοφίας Νικολάου;
Βρίθει από εφαρμογή κρατικών κοινωνικών πολιτικών και επιτυχιών στην αντιμετώπιση και την πάταξη της σύγχρονης δουλεμπορίας ή ενσαρκώνει το πιο ειδεχθές πρόσωπο του κρατικού σκοταδισμού;
Πώς ονομάζεται η ευθεία και βάναυση καταπάτηση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων βαρυποινιτών κρατουμένων;
Ποιος εγκληματεί όταν δεν επιτρέπει στον Βασίλη Δημάκη να συμμετέχει (με τηλεδιάσκεψη) στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση που πέτυχε με εξετάσεις από τη φυλακή;
Ποιος εγκληματεί όταν αφήνει να πεθάνει ένας κρατούμενος απεργός πείνας που ζητάει να επανέλθει στη φυλακή από την οποία μεταφέρθηκε, σύμφωνα με τον φωτογραφικό νόμο που ψήφισαν ειδικά γι’ αυτόν;
