Σήμερα (3 Σεπτεμβρίου) ξεκινά ο τελευταίος κύκλος του «La casa de papel» και το Docville ξεχωρίζει τους χαρακτήρες που προτιμά.
Σήμερα είναι προγραµµατισµένη στο Netflix η πρεµιέρα του Volume 1, του πέµπτου και τελευταίου κύκλου (το Volume 2 έχει προγραµµατιστεί στις 3 ∆εκεµβρίου). Ο τέταρτος κύκλος έκλεισε επώδυνα για τους ληστές του Βασιλικού Νοµισµατοκοπείου της Ισπανίας: η Nairobi είναι νεκρή και o Profesor εντοπίζεται από την Αλίσια Σιέρα.
Τι θα φέρει η τελευταία σεζόν; Ο σεναριογράφος και παραγωγός της σειράς Αλεξ Πίνα αναφέρει: «Ο πόλεµος πλέον φτάνει στα πιο ακραία και άγρια επίπεδα, αλλά θα είναι και η πιο επική και συναρπαστική σεζόν». Το µόνο σίγουρο είναι ότι θα ενταχτούν νέοι χαρακτήρες: όπως γράφτηκε στο «Variety», πρόκειται για τον γιο του Berlin τον οποίο θα υποδυθεί ο Πάτρικ Κριάντο, τον Ρενέ, τον παλιό έρωτα της Tokyo που σκοτώθηκε σε ληστεία, που θα ενσαρκώσει ο Μιγκέλ Ανχελ Σιλβέστρε και έναν φρέσκο διοικητή ειδικών δυνάµεων, που θα ερµηνεύσει ο Χοσέ Μανουέλ Σεντάρ.
Διαβάστε επίσης: Αποκλειστική συνέντευξη με τον δημιουργό του «La casa de papel», Άλεξ Πίνα
Docville loves these guys
El Profesor (Αλβαρο Μόρτε)
Ο μάγος που απομαγεύτηκε
Η διάνοια που άνοιξε την πόρτα στη λαϊκή εκδίκηση εναντίον των διπλοθωρακισμένων γραναζιών τραπεζιτών και κράτους δεν είναι τέλειος. Εκανε το κόλπο των αιώνων βάζοντάς τα με το σύστημα, το ξεφτίλισε στα μάτια εκατομμυρίων, ενέπνευσε τόσο τις κουρασμένες όσο και τις νέες γενιές για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά… Ηταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους σιδερόφρακτους διώκτες του, ήξερε να υπολογίζει τα τρωτά τους σημεία γνωρίζοντάς τους εκ των έσω, όμως όλοι είναι θνητοί. Οι ηγέτες των εξεγέρσεων υποπίπτουν και σε λάθη, τα οποία κοστίζουν ακριβά. Οσο κι αν επιχείρησε να θωρακίσει τη μοναξιά του, η ανθρώπινη επαφή έριξε τον φράχτη· όσο κι αν προσπάθησε να επιβάλει σιδερένια πειθαρχία και απόλυτη υπακοή, έκανε χώρο και στις εναλλακτικές λύσεις. Σε αυτές τις αδυναμίες υπολόγισαν οι εχθροί του για να τον αλώσουν από μέσα. Για να βρίσκονται αυτοί ένα βήμα μπροστά. Το ίδιο συμβαίνει στην κοινωνική ζωή: οι επαναστάτες αιφνιδιάζουν, τους μαθαίνουν οι αντίπαλοι και τους αναλύουν για να τους εξουδετερώσουν και οι κατατρεγμένοι περιμένουν μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο «φωτεινό μυαλό»: έναν «Καθηγητή» που θα τους δείξει τον οδικό χάρτη του αιφνιδιασμού και της –πρόσκαιρης;– επιτυχίας.
Berlin (Πέντρο Αλόνσο)
O άνθρωπος που ήρθε από το κρύο
Αν το code-city όνομα του κάθε δράστη στην περιβόητη ληστεία δηλώνει κάποια από τα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα του, νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο ταιριαστή επιλογή για τον Νο 2 της συμμορίας από τη γερμανική πρωτεύουσα. Σκληρός αλλά και απόλυτα δοσμένος στην πραγματοποίηση του παράτολμου σχεδίου, είναι η προσωποποίηση του Βερολίνου: παλιομοδίτικη γοητεία, εύχυμο και αντιφατικό παρελθόν, εγωκεντρική φινέτσα αλλά και κοσμοπολίτικη αύρα συνθέτουν το προφίλ ενός αντιήρωα που ξεκίνησε από την ανάποδη (στα πρώτα επεισόδια του πρώτου κύκλου είναι μακράν ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας της σειράς) για να κόψει τελικά πρώτος το νήμα της αλληλεγγύης με μια αδιανόητα για τους πολλούς πράξη αυτοθυσίας που αγγίζει τα όρια του μεγαλείου. Μέχρι να συμβεί αυτό χρειάστηκαν βέβαια επιπλέον επεισόδια που εξηγούν το παρελθόν και κυρίως τον χαρακτήρα του ανθρώπου, ο οποίος είναι όχι μόνο συνεμπνευστής της ληστείας αλλά και ουσιαστικός εμψυχωτής της. Μάλιστα στη δημιουργική διαδικασία εκπόνησης του παράτολμου σχεδίου εκτελεί και χρέη ειρηνοποιού ανάμεσα στους άλλους δύο πυλώνες της, τον Profesor και τον Palermo. Μέσα από τη σχέση των τριών αντρών φαίνεται ξεκάθαρα ποιος πραγματικά ήταν ο Berlin. Το ακραίο ξέσπασμα βίας στο εστιατόριο με θύμα έναν άντρα που τόλμησε να ειρωνευτεί τον φίλο του αποκαλύπτει ότι η φιλία για εκείνον είναι κυρίως ζήτημα αρχής, αφοσίωσης και φυσικά υπεράσπισης ενός κώδικα τιμής από τα παλιά, ενώ στην πιο εμβληματική σκηνή της σειράς με την ερμηνεία του αντιφασιστικού «Bella ciao» στο 13ο και τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου, o σπουδαίος «Βερολινέζος» υμνεί το όνειρο της αντίστασης απέναντι σε ό,τι μας καταδυναστεύει και μας πολιορκεί.
Nairobi (Αλμπα Φλόρες)
Let the matriarchy begin
Η πιο αλμοδοβαρική και αξιαγάπητη φιγούρα σε όλη τη σειρά. Είναι ο χαρακτήρας που κλέβει την παράσταση σε κάθε σεζόν και το άτομο που όλοι θα ήθελαν να έχουν δίπλα τους σε μια δύσκολη στιγμή (πόσο μάλλον σε μια ληστεία). Μπήκε στην ομάδα ως ειδική στην πλαστογραφία ύστερα από πρόσκληση του Καθηγητή που την είχε ανάγκη για την κοπή των χαρτονομισμάτων. Είναι αστεία και η ψυχή της παρέας. Δεν προδίδει ποτέ τους φίλους της. Γελάει, πονάει και παθιάζεται για τους σωστούς λόγους και δεν ντρέπεται να το δείχνει. Ενθαρρύνει τις γυναίκες που κάνουν λάθη, απαντάει δυναμικά στους άντρες που προσπαθούν να επιβάλουν την εξουσία τους. Αναλαμβάνει τα ηνία της ληστείας όταν τα πράγματα στραβώνουν με την τρομερή ατάκα «ας ξεκινήσει η μητριαρχία». Και τα πηγαίνει καλύτερα από όλους. Θεωρεί ότι τα χρήματα που τυπώθηκαν στο νομισματοκοπείο αποτελούν έργο τέχνης γιατί φτιάχτηκαν με στοργή και αγάπη. Θέλει να είναι ελεύθερη και γενναία. Εύχεται το ίδιο για όλους και για όλες δίπλα της. Πιστεύει ότι θέλει κουράγιο να αγαπήσεις και το φωνάζει δυνατά όταν νιώθει ότι χάνονται ο σεβασμός και η αλληλεγγύη μες στην ομάδα. Ζητάει από τον Berlin να κατεβάσει το όπλο γιατί «δεν παίζουμε σε ταινία του Ταραντίνο» και από τον Καθηγητή να θυμηθεί ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουν είναι ο ένας τον άλλον. Είναι παθιασμένη κομμουνίστρια όταν αναλαμβάνει μια δουλειά (θέλει τις μηχανές να δουλεύουν ασταμάτητα και τους εργάτες πιστούς στον στόχο) και αναρχική όταν καλείται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. «Είστε εργάτες, οι πιο γενναίοι που έχω δει στη ζωή μου» φωνάζει στους συντρόφους της για να τους δώσει κουράγιο. Εχει ένα δύσκολο παρελθόν και ένα όνειρο για το οποίο αξίζει να κάνει τα πάντα. Δεν είναι ζευγάρι με κανέναν και παραμένει προσηλωμένη στον στόχο της. Το πιο όμορφο πράγμα είναι ότι πιστεύει πως οφείλουμε πάντα να συνεχίζουμε, ανεξαρτήτως με το τι συμβαίνει γύρω μας. Μέχρι το τέλος. For Nairobi λοιπόν.
Tokyo (Ούρσουλα Κορμπερό)
Η αναρχική μηδενίστρια
Η Tokyo είναι έξυπνη, απρόβλεπτη, εκρηκτική, παρορμητική και ανώριμη, συντροφική, τρυφερή, προστατευτική και βάναυση, ακραία και επικίνδυνη. Μια όαση ανθρώπου της διπλανής πόρτας μέσα σε μια ομάδα στην οποία ξεχωρίζουν οι νιτσεϊκοί ανθρωπότυποι. Είναι η απερίσκεπτη Ματίλντα από το «Λεόν» του Λικ Μπεσόν, μια γνήσια αναρχική μηδενίστρια του 19ου αιώνα που κυνηγά με ορμή τον άμεσο στόχο και χάνει το γενικό σχέδιο. Με ηφαιστειώδη αυτοπεποίθηση, χαρίζει τους χειρότερους εφιάλτες στους «μοναχούς» της πολιτικής ορθότητας προβοκάροντας με την οργιώδη σεξουαλικότητά της. Καταπιεσμένη από τους όρους της συλλογικότητας, προτάσσει και οχυρώνεται στον ατομικισμό της για να καταπολεμήσει τις ενοχές της. Η ανυπομονησία της είναι καταστροφική – αλλά πώς μπορείς να κτίσεις έναν μαυλιστικό μύθο δίχως καταστροφές; Εξάλλου, «η αγάπη είναι ένας καλός λόγος για να πάνε όλα στραβά». Και όταν η Tokyo αγαπά, αγαπά με πάθος.
