«Νόμος και τάξη», «μηδενική ανοχή», «ασφάλεια παντού», «ασφάλεια για όλους» είναι μερικά μόνο από τα πολλά συνθήματα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για την επιβολή ενός αυταρχικού, αστυνομικού κράτους. Ενα κράτος που ξεκίνησε την πορεία του με το περιβόητο «λύσιμο των χεριών» στις διάφορες ομάδες καταστολής, με το «καθάρισμα των Εξαρχείων», με το άδειασμα καταλήψεων, με την επανασύσταση στρατιωτικοποιημένων ομάδων όπως η Δράση (πρώην ΔΕΛΤΑ), με την επίθεση σε πανεπιστήμια, σε φοιτητές, σε απλούς περαστικούς πολίτες, σε σπίτια ανυποψίαστων πολιτών και φυσικά σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και έφτασε σε δολοφονίες άοπλων πολιτών.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα έργα και τις μέρες μιας βίαιης επίθεσης του κράτους, του κράτους του κ. Μητσοτάκη, στην κοινωνία. Με τον λαό εχθρό και τις κοινωνικές ομάδες που διεκδικούν, αντιστέκονται ή χαλούν το αφήγημα της κυβέρνησης και των φιλικών της μέσων μαζικής εξαπάτησης διαρκώς στο στόχαστρο. Γιατί όμως μια κυβέρνηση που, όπως ισχυρίζεται η ίδια, τα πηγαίνει περίφημα, που εφαρμόζει πολιτικές τις οποίες θέλει και αγκαλιάζει η κοινωνία, που σε τελική ανάλυση δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, χρειάζεται να «επενδύει» σε μια τέτοιου τύπου καταστολή;
Η αλήθεια λοιπόν έρχεται πρώτα και κύρια πίσω από το γκρέμισμα αυτών των μύθων. Καθόλου περίφημα δεν τα πηγαίνει η κυβέρνηση, όσο κι αν προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη για το αντίθετο με την πανστρατιά των Μέσων της.
Η οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε δραματική κατάσταση και όσο κάποιοι γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα θα σφίξουν τα λουριά, προετοιμάζονται αναλόγως.
Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο πως πέρα από το ίδιο το καπιταλιστικό κράτος και την αστική δημοκρατία που σαφώς χρειάζονται τα όργανα καταστολής για την αναπαραγωγή της εκμετάλλευσης επί των πολλών, ιδιαίτερα οι μνημονιακές μεταδημοκρατικές κυβερνήσεις χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερης έντασης καταστολή για την επιβολή του σοσιαλισμού για την ολιγαρχία και της λιτότητας στην κοινωνία.
Γι’ αυτό τον λόγο ακόμη και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είχε στο DNA της την αστυνομοκρατία όπως την έχει η ΝΔ, όχι μόνο δεν κατήργησε τα ΜΑΤ όπως υποσχόταν προεκλογικά μετά τη συνθηκολόγηση, αλλά αντιθέτως αγόραζε αύρες –για να μην τις χρησιμοποιήσει ωστόσο, όπως ισχυρίζεται– και θέσπιζε ιδιώνυμα για όσους αγωνίζονταν τότε στα ειρηνοδικεία και τα συμβολαιογραφεία κατά των πλειστηριασμών.
Βέβαια η κατάσταση τώρα έχει ξεφύγει από κάθε όριο, διότι από τη μία έχουμε τις απροκάλυπτες εξυπηρετήσεις της ολιγαρχίας που περνάνε καθημερινά στη Βουλή χωρίς καν να τηρούνται τα προσχήματα ενώ από την άλλη έχουμε και το ίδιο το δόγμα και το ιδεολόγημα μιας ΝΔ που φλερτάρει επισήμως ως κυβέρνηση να κατατάσσεται πλέον με τον Ορμπάν, την Πολωνία και το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία.
Μπορεί όμως να μπει ένα φρένο σε αυτή την ξέφρενη πια και αχαλίνωτη πορεία ώστε οι ομάδες της ΕΛΑΣ να μη συμπεριφέρονται ως συμμορίες έναντι άοπλων πολιτών; Αν δεν υπάρξει εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας μέσα από ουσιαστική εκπαίδευση και αν δεν ξεριζωθούν από αυτά οι ακροδεξιοί θύλακες, όχι.
Παράλληλα όμως πρέπει και να καταργηθούν τα ΜΑΤ, η Δράση και η ΔΙΑΣ, αλλά και να πάψει η ρουσφετολογική αθρόα πρόσληψη ανεκπαίδευτων ειδικών φρουρών. Αυτές οι τομές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μόλις ένα πρώτο βήμα στην ανατροπή αυτής της εκτροπής την οποία βιώνουμε.
Αν όμως δεν σταματήσουν οι πολιτικές που χρειάζονται τη στρατιωτικοποιημένη και συμμοριοποιημένη ΕΛΑΣ, οι πολιτικές της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης, ό,τι κι αν κάνουμε θα αποτελεί απλώς σταγόνα στον ωκεανό.
Ο Μιχάλης Κριθαρίδης είναι εκπρόσωπος Τύπου του ΜέΡΑ 25
