Η κυβέρνηση Μητσοτάκη την περασμένη Παρασκευή δεν δίστασε να εργαλειοποιήσει, κατά την πάγια τακτική της, ακόμη και την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και τη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, με τα υπέργηρα γερμανικά Marder (της περίφημης συμφωνίας κυκλικής ανταλλαγής Ringtausch με το Βερολίνο) να εμφανίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως τα νέα υπερόπλα στην ελληνική φαρέτρα.
Υπό το βλέμμα της ΠτΔ
Είναι σχεδόν κωμικό ότι τα μόλις πέντε Marder που πρόφτασαν οι Ελληνες επιτελείς να εντάξουν στο στράτευμα παρέλασαν πρώτα και καλύτερα υπό το βλέμμα της ΠτΔ στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης. Και να σκεφτεί κανείς ότι κανένα από αυτά δεν θα πάει στα νησιά μας προς αντικατάσταση των ρωσικών BMP-1 που αναχώρησαν για την Ουκρανία, όπως παραδέχθηκε την Πέμπτη ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κι ας ήταν ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου τον περασμένο Ιούνιο που έλεγε: «Ο,τι είναι να πάει Ουκρανία πρώτα θα αντικατασταθεί»!
Γι’ αυτό άλλωστε ο υπουργός ΥΠΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε φροντίσει να βρίσκονται σε κοινή θέα (ώστε να τα φωτογραφίσουν και τα τουρκικά Bayraktar) στον λιμενοβραχίονα της Χίου τα αμερικανικά τροχοφόρα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M1117, τα οποία επίσης εμφανίζονται από τον Τύπο στην ημεδαπή ως «υπερόπλα» για τη φύλαξη των νησιών μας!
Επί της ουσίας ένα ολόκληρο σύστημα ήταν και είναι προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση όχι των εθνικών συμφερόντων αλλά των επικοινωνιακών σχεδιασμών του Κυρ. Μητσοτάκη!
Στο διά ταύτα ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς είπε δημόσια αυτό που σκέφτονται όλοι στο παρασκήνιο: «Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία σε ανταλλαγή με γερμανικά έγινε εκ του πονηρού, προκειμένου η κυβέρνηση να αποσύρει από ελληνικά νησιά τον απαραίτητο αμυντικό οπλισμό –κατά απαίτηση της Τουρκίας– και να τον στείλει –για να έχει άλλοθι– στον Εβρο… Αδυνατίζοντας την προστασία των νησιών μας και τη διπλωματική θέση της χώρας».
Με το ΟΚ της Ελλάδας
Ενδεικτική τού πόσο υποχωρητική είναι η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ή, το αντίθετο, πόσο υποστηρικτική των ελληνικών συμφερόντων είναι και η στάση μας έναντι της Λιβύης από τη στιγμή της υπογραφής του περίφημου τουρκολιβυκού μνημονίου αλλά και της προκαταρκτικής συμφωνίας εξερεύνησης ενέργειας που υπέγραψαν οι δύο χώρες αυτό τον μήνα.
Πόσοι γνωρίζουν για παράδειγμα ότι η ΕΕ είναι ένας από τους μεγαλύτερους παρόχους βοήθειας στη Λιβύη; Από το 2018 η ΕΕ έχει παράσχει 9,3 εκατ. ευρώ για τη στήριξη της πολιτικής διαδικασίας και της διαδικασίας συμφιλίωσης στη Λιβύη.
Συνολικά η βοήθεια της ΕΕ για τη Λιβύη ανήλθε σε περίπου 700 εκατ. ευρώ μόνο κατά την περίοδο 2014-20 και προήλθε κυρίως από διμερή βοήθεια στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μέσου Γειτονίας, κεφαλαίων από το Καταπιστευματικό Ταμείο Εκτακτης Ανάγκης της ΕΕ για την Αφρική και από τον Μηχανισμό Συμβολής στη σταθερότητα και την Ειρήνη (IcSP) και την ανθρωπιστική βοήθεια.
Μεταξύ 2014 και 2020, η ΕΕ διέθεσε περίπου 98 εκατ. ευρώ διμερούς βοήθειας στη Λιβύη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μέσου Γειτονίας και 82 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του IcSP.
Υπάρχουν εν εξελίξει έργα που ανέρχονται σε 46,75 εκατ. ευρώ για τη στήριξη της αντιμετώπισης κρίσεων στη Λιβύη, ενώ η ΕΕ υποστήριξε ακόμη και την εκλογική διαδικασία όλα αυτά τα χρόνια, διαθέτοντας 11,7 εκατ. ευρώ μέσω του έργου PEPOL που διαχειρίζεται το UNDP. Πιο πρόσφατα, 1,5 εκατ. ευρώ δαπανήθηκε για ενέργειες κατά της παραπληροφόρησης και 100.000 ευρώ για την ασφάλεια των εκλογών.
Η ΕΕ έχει διαθέσει περίπου 455 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του παραθύρου βόρειας Αφρικής του Καταπιστευματικού Ταμείου Εκτακτης Ανάγκης της ΕΕ για την Αφρική (EUTF), καθιστώντας τη Λιβύη τον μεγαλύτερο ωφελούμενό της, και περίπου 59 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του EUTF για τη στήριξη των λιβυκών αρχών διαχείρισης των συνόρων!
Την ίδια ώρα που γίνονταν όλα τα παραπάνω Τουρκία και Λιβύη υπέγραψαν το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ ενίσχυσαν τη στρατιωτική τους συμμαχία για την παροχή εκπαίδευσης, όπλων και επιθετικών drones, κατά παράβαση φυσικά του εμπάργκο του ΟΗΕ για φονικά όπλα, όπως σημειώνει και η ιταλική Agenzia Nova, αλλά και της EuNavFor Med – Ειρήνη με διοικητή τον Ιταλό ναύαρχο Στέφανο Τουρτσέτο.
Σε όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μετά φυσικά την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου τον Νοέμβριο του 2019, δεν χρησιμοποίησε ποτέ το όπλο του βέτο εντός της ΕΕ ούτε καν ως απειλή.
Ο Σολτς ήρθε, πούλησε και απήλθε
Ούτε η κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς την Πέμπτη πήγε καλά για τα εθνικά μας χρώματα.
Ο κ. Σολτς κατάφερε να συμμετάσχει η χώρα του στη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία («πουλώντας» στη Μόσχα ότι τα BMP1 ήρθαν από την Ελλάδα), ενώ παρά τις δυσκολίες που ομολογουμένως υπάρχουν, όπως όλα δείχνουν θα βάλει πόδι και σε ένα ακόμη εξοπλιστικό πρόγραμμα για τα Leopard 2A4 και τα οχήματα μεταφοράς προσωπικού KF41 Lynx, συνολικού κόστους μεταξύ 3,1 και 3,4 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζει κανείς και τις υποθέσεις που εκκρεμούν στα δικαστήρια με τις KMW και Rheinmetall. Ωστόσο όταν ο κ. Σολτς ρωτήθηκε για το πέραν πάσης λογικής τουρκικό αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, αρχικά παρέπεμψε σε μια συνέντευξη και πιεζόμενος από τους δημοσιογράφους είπε ότι «Ολα τα ζητήματα πρέπει να επιλυθούν στη βάση του διαλόγου και του διεθνούς δικαίου»! Ακόμη χειρότερα, για την ανατολική Μεσόγειο o κ. Σολτς ξεδίπλωσε όλο το γερμανικό οπλοστάσιο των τελευταίων δεκαετιών, επαναλαμβάνοντας ότι «υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες και προς το συμφέρον όλων των γειτονικών χωρών είναι να τις αξιοποιήσουν».
