Μπορεί τα στελέχη της γαλάζιας πλειοψηφίας να στάζουν μέλι για την περίφημη αξιολόγηση, ωστόσο, όταν η ίδια η κυβέρνηση -και το αποτέλεσμα των πολιτικών της- μπαίνει στο μικροσκόπιο της αξιολόγησης, με αντικειμενικά κριτήρια, όπως εκείνα που χρησιμοποιούνται από διεθνείς οργανισμούς και φορείς, τότε ακολουθείται η ίδια ακριβώς τακτική: η υποβάθμιση του αξιολογητή. Προφανώς η περίφημη «αξιολόγηση» είναι καλή μόνο όταν πρέπει να αξιολογηθούν όλοι οι άλλοι.
Ως λέξη, μπαίνει συχνά στον δημόσιο λόγο από κυβερνητικά στελέχη ενώ η ίδια απορρίπτει ό,τι δεν της αρέσει και δεν ταιριάζει στο αφήγημα της επιτυχίας του κυβερνητικού έργου.
Τελευταίο «έργο» ήταν το άρθρο των Financial Times. Με απλά λόγια, παρά τους καλούς αριθμούς η Ελλάδα «έτσι όπως πάει» από προτελευταία στην Ευρώπη των 27 θα φτάσει στην τελευταία θέση με τη Βουλγαρία να ανεβαίνει…
Διαβάστε περισσότερα: Οι Financial Times γκρεμίζουν το αφήγημα Μητσοτάκη: Η φτωχοποίηση της χώρας και η σύγκριση με τη Βουλγαρία
Τελευταία βέβαια είδαμε την κυβέρνηση να απορρίπτει το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, αφού αποτελούσε συνωμοσία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Ευρωπαίοι έκαναν… λάθος.
Επίσης την έκθεση του Στέιτ Ντιπάρμεντ που κρίθηκε στην ουσία μη αξιόπιστη αφού βασίστηκε σε κατηγορίες οργανώσεων στις οποίες «δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος» όπως ανέφερε το υπουργείο Εξωτερικών. Και οι Αμερικανοί… λάθος.
Με τη Διεθνή Αμνηστία; Και αυτοί το ίδιο.
Όσοι αξιολογούν την κυβέρνηση έχουν το λιγότερο λανθασμένη κρίση ή… σκοτεινά κίνητρα.
Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας πάντως συχνά χρησιμοποιούν τον όρο, όταν ελέγχουν τους εκτιμητές, και όταν θέτουν εκτός κάδρου τις δικές τους ευθύνες.
Θέλουν να αξιολογήσουν τους καθηγητές, βγάζοντας έξω από το κάδρο την κυβερνητική πολιτική απέναντι στην Παιδεία.
Θέλουν να αξιολογήσουν τους γιατρούς, παρά τη φτωχοποίηση και διάλυση του ΕΣΥ.
Θέλουν να αξιολογήσουν την Πυροσβεστική, αφήνοντας στην άκρη ευθύνες για την κατάσταση, υποδομών, εξοπλισμού, μέσων, στελέχωσης.
Πρακτικά το δημοσίευμα των Financial Times αλλά και σειρά εκθέσεων όπως των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, της V-DEM και άλλες, αξιολογούν τις πολιτικές της κυβέρνησης, άρα και των πολιτικών. Η Ελλάδα του Μητσοτάκη δίπλα-δίπλα με τη Βουλγαρία ή την Ουγγαρία του Όρμπαν.
Αυτοί, λοιπόν που θέλουν αξιολόγηση για τους άλλους, πώς αξιολογούνται;
