Να διυλίζεις τον κώνωπα και να καταπίνεις ό,τι αποβάλλει το εντερικό σύστημα και επιβάλλει το στόμα διά του λόγου ενός εφοπλιστή. Μωρέ μπράβο στη ΝΔ. Αφού χώνεψε σιωπηλά τις διαβεβαιώσεις του εφοπλιστή Π. Λασκαρίδη ότι χέζει τον πρωθυπουργό, τα έβαλε με τον καλλιτέχνη Μιθριδάτη για ένα τραγούδι που έγραψε και σαρώνει σε όλες τις πλατφόρμες των social media.
Μέσα σε μερικές μέρες το τραγούδι πλησιάζει το 1 εκατομμύριο θεάσεις στο YouTube αλλά ταυτόχρονα συγκεντρώνει και ισάριθμες επιθέσεις από τον ηλεκτρονικό στρατό του Μαξίμου. Εχουν ξεθάψει από τα βάθη του ίντερνετ ό,τι δήλωση έχει κάνει στο παρελθόν ο τραγουδιστής των Ημισκουμπρίων και δεν είναι καθόλου απίθανο να του αποδώσουν ότι μικρός σκότωνε γατάκια και πετροβολούσε τζαμαρίες.
Το μένος εναντίον του Μιθριδάτη έρχεται μερικές μέρες αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης στολίστηκε όπως στολίστηκε από τον εφοπλιστή Λασκαρίδη, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να ξεβρομίσει κάπως από τα δυσώδη στολίδια. Και ναι μεν η προσωπική σχέση μεταξύ Μητσοτάκη και Λασκαρίδη μπορεί να επιτρέπει αβαρίες, αφού ο εφοπλιστής είναι χρηματοδότης και χορηγός των επιχειρήσεων της οικογένειας, όμως ο θεσμικός ρόλος του πρωθυπουργού τον εκθέτει ανεπανόρθωτα. Στην προσωπική τους ζωή οι πρωθυπουργοί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά τα ίδια πράγματα δεν μπορούν να τα κάνουν έχοντας το βάρος του τίτλου τους. Στην τραπεζαρία και στο σαλόνι του κυρίου Μητσοτάκη οι καλεσμένοι του μπορούν να επιλέγουν τα εδέσματά τους, στον δημόσιο χώρο όμως κανένας δεν μπορεί να σκατοταΐζει έναν πρωθυπουργό.
Ο πρωθυπουργός δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει έστω μια διαρροή μέσω της οποίας να καταδικάσει τις απρέπειες και την αλαζονεία του λόγου του εφοπλιστή. Υπήρξαν όμως διαρροές απαξίωσης ενός τραγουδιού και του τραγουδιστή. Ενδεχομένως να φαντάζει υπερβολικό, αλλά η στάση της κυβέρνησης απέναντι στον Μιθριδάτη και στο τραγούδι του αποκαλύπτει πλήρως το φαινόμενο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας το δούμε συγκεκριμένα.
1. Αποκαλύπτει τη δυσανεξία του Μητσοτάκη απέναντι στην κριτική. Η προσπάθεια απόκρυψης και τιμωρίας της άλλης άποψης επεκτείνεται και στην τέχνη. Είναι σειρά των καλλιτεχνών, μετά τον Τύπο, να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με τη δημοκρατία αλά Μητσοτάκη. Ο,τι κινείται (αλλά η κίνησή του δεν είναι πρόκυψη ή επίκυψη) πυροβολείται.
2. Ο Μητσοτάκης θορυβείται και εκνευρίζεται όταν όσα ακούγονται και γράφονται γι’ αυτόν είναι πραγματικά και επιβεβαιωμένα. Επειδή η κυβέρνησή του είναι κυβέρνηση με trademark το κουταλοπίρουνο και τις αναθέσεις, το τραγούδι του Μιθριδάτη με τους στίχους του χτυπά φλέβα. Οι στίχοι που χρησιμοποιούνται αποτελούν πολιτική κριτική που μπορεί να «καταναλωθεί» γιατί ακριβώς έχει τα στοιχεία της τέχνης. Υπάρχουν και άλλα ραπ τραγούδια εμφανώς υβριστικά για τον Μητσοτάκη, αλλά αυτά δεν ενοχλούν γιατί δεν απεικονίζουν την κατάσταση που θέλει να κρύψει. Ο κύριος πρωθυπουργός ανέχεται τις ύβρεις, όχι όμως την αλήθεια.
3. Πέρα από το πολιτικό περιεχόμενο, το τραγούδι είναι επιβλαβές για τη μητσοτακική λογική γιατί δημιουργεί πρότυπο προς μίμηση. Ενα τραγούδι πολιτικού περιεχομένου γίνεται viral στο διαδίκτυο και ανοίγει τον δρόμο για άλλους καλλιτέχνες. Ταυτόχρονα, όταν καταρρέουν τα λιγνάδικα πρότυπα για τον πολιτισμό και εκδίδονται τα διαχρονικά σύμβολά του όπως η Ακρόπολη για χάρη της Dior με προαγωγό την κυβέρνηση αλλάζουν ενδεχομένως οι συσχετισμοί και ευνοείται ενός είδους κριτική καλλιτεχνική αντίδραση. Ουαί κι αλίμονο αν περάσουμε από τα πετσωμένα κανάλια που αναφωνούν «ωσαννά» σε βιντεάκια στο YouTube στα οποία φιλόδοξοι καλλιτέχνες θα τραγουδούν «Μηχανορραφία η δημοσιογραφία, του καθεστώτος φτιάχνεται η αγιογραφία» ή «Τώρα με fake news γράφεις προπαγάνδα, με χαρτοπολτό από ευρώ φτιάχνεις ανδριάντα».
4. Το κοινό στο οποίο απευθύνεται το τραγούδι και κάθε τέτοιο τραγούδι είναι το πολιτικά και κοινωνικά ενεργό. Αποδέκτης των μηνυμάτων είναι κυρίως η νεολαία, στην οποία οι δημοσκοπήσεις (αυτές της ίδιας της ΝΔ) δείχνουν καταποντισμό του Μητσοτάκη. Το συγκεκριμένο κοινό δεν βλέπει τόση τηλεόραση και όταν βλέπει δεν πείθεται από αυτή. Παρακολουθεί το διαδίκτυο και αναπαράγει γρήγορα και αποτελεσματικά το μήνυμα που επιλέγει. Ταυτόχρονα μετατρέπεται σε πολιορκητικό κριό για τη συντηρητική οικογένεια. Παλιότερα οι γονείς υποδείκνυαν την ψήφο στην οικογένεια. Σήμερα όμως ο προβληματισμένος νεολαίος με τα ισχυρά ερεθίσματα και την κριτική σκέψη δεν παίρνει απόφαση μόνο για τον εαυτό του αλλά επηρεάζει και το περιβάλλον του.
5. Υπάρχει και μια συγκυριακή απόδειξη αρνητική για τον Μητσοτάκη. Ετυχε το τραγούδι να ακολουθήσει όσα είπε ο εφοπλιστής Λασκαρίδης για τον πρωθυπουργό. Ετσι αποδείχτηκε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ σωπαίνει απέναντι στους ισχυρούς, επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο σε όποιον θεωρεί ότι μπορεί να καταχεριάσει. Είναι γενικότερο στοιχείο της πολιτικής του. Γίνεται μακεδονομάχος με τη Βόρεια Μακεδονία αλλά γιουσουφάκι με τον Ερντογάν. Επιλέγει το «νόμος και τάξη» για τους φτωχοδιάβολους ή τους αντιφρονούντες αλλά καταπίνει μαφιόζικες εκτελέσεις και το βαρύ έγκλημα.
Ο Μιθριδάτης, χωρίς να είναι αυτή η πρόθεσή του, προκάλεσε πλήγμα στον Μητσοτάκη, επιφέροντας χιλιάδες μικρά χτυπήματα που αντιστοιχούν στα κλικ της θέασης του βίντεο που δημιούργησε. Αφαίρεσε με απλό τρόπο όλα εκείνα τα κατασκευασμένα επίθετα που συνοδεύουν τον Μητσοτάκη σε κάθε τηλεοπτικό ρεπορτάζ και τον άφησε ακάλυπτο στην πιο ισχυρή μορφή χτυπήματος: αυτό που μπορεί να επιφέρει ο καλλιτέχνης ο οποίος μιλά με το κοινό και για το κοινό.
Φαντάζομαι ότι σιγά σιγά ο πρωθυπουργός θα αρχίσει να γίνεται και πρωταγωνιστής θεατρικών επιθεωρήσεων. Θα του είναι αναμφίβολα δύσκολο να συνηθίσει ότι σχολιάζεται και αποκαθηλώνεται από ανθρώπους της τέχνης που δεν έχουν την οικειότητα ενός Λιγνάδη και την τσαχπινιά ενός Φουρθιώτη, αλλά θα αναγκαστεί. Καλά θα κάνει να ακολουθήσει το παράδειγμα του ιστορικού Μιθριδάτη, του Μιθριδάτη του Πόντου, ο οποίος φοβούμενος τη δηλητηρίασή του άρχισε να πίνει σιγά σιγά μικρές δόσεις δηλητηρίου για να το συνηθίσει και να αποκτήσει ανοσία. Τώρα για τις ποσότητες που πρέπει να παίρνει δεν είμαστε οι κατάλληλοι να τον συμβουλεύσουμε. Μπορεί όμως, αν θέλει, να αρχίσει με μια συνέντευξη στο Documento.
