Ο ένας τρόπος είναι να κάνεις αισθητά μικρότερα τμήματα στα σχολεία. Ο άλλος είναι να πληρώσεις να ΜΜΕ να λένε ότι στα σχολεία δεν κολλάει.
Ο ένας τρόπος είναι να αυξήσεις τα δρομολόγια στα λεωφορεία και στο μετρό. Ο άλλος τρόπος είναι να πληρώσεις τα ΜΜΕ να λένε ότι στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν κολλάει.
Ο ένας τρόπος είναι να προσλάβεις γιατρούς και νοσηλευτές. Ο άλλος τρόπος είναι να βάλεις τα ΜΜΕ να λένε ότι προσέλαβες.
Ο ένας τρόπος είναι να φτιάξεις ΜΕΘ. Ο άλλος τρόπος είναι να βάλεις τα ΜΜΕ να λένε ότι έφτιαξες.
Ο ένας τρόπος είναι να μάθεις τα πάντα για την πανδημία, να φέρεις τους καλύτερους επιστήμονες δίπλα σου, να κάνεις συσκέψεις, να πάρεις σοβαρά μέτρα. Ο άλλος τρόπος είναι να πηγαίνεις εκδρομές και να βάλεις τα ΜΜΕ να λένε ότι όλα αυτά τα έκανες.
Ο ένας τρόπος είναι να κυβερνάς για τους πολίτες. Ο άλλος τρόπος είναι να κυβερνάς για την κλίκα σου και να τη βάλεις να λέει ότι κυβερνάς για τους πολίτες.
Απλά τα πράγματα. Σε αυτή τη φάση, η πανδημία δεν είναι των ανεμβολίαστων, όπως διακηρύσσουν η κυβέρνηση και τα εξαγορασμένα από αυτή ΜΜΕ. Είναι μία πανδημία όλων, ανεξέλεγκτη, με τεράστια ευθύνη μίας κυβέρνησης αδιάφορης και ανήμπορης, που έφερε μία χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας στο πανδημικό επίκεντρο.
Να λέμε τα πράγματα όπως είναι: Αν κυβερνούσε σήμερα ο Τσίπρας και του είχε ξεφύγει τόσο η πανδημία, τα καθημερινά χτυπήματα από τα ΜΜΕ θα ήταν τέτοια που όχι μόνο θα του είχαν προκαλέσει τεράστια φθορά, αλλά θα τον είχαν αναγκάσει να παραιτηθεί. Οι ρεπόρτερ τού συστήματος θα είχαν ξεχυθεί σε σχολεία, νοσοκομεία, νεκροταφεία. Γονείς, ασθενείς, συγγενείς θα έκαναν παρέλαση μπροστά από τις κάμερες. Τώρα σιωπή.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κρατιέται στην εξουσία από μία μιντιακή κλωστή. Αλλά φαίνεται ότι είναι τόσο ανθεκτική, όσο και οι δεσμοί αυτής της κυβέρνησης με τους επιχειρηματικούς της χορηγούς και το δημοσιογραφικό της υπηρετικό προσωπικό.