Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις εκλογές και παρακολουθούμε καθημερινά το αφήγημα της ΝΔ σχετικά με τα πεπραγμένα της ως κυβέρνησης και αυτά που πρόκειται να κάνει, αλλά και την κριτική που ασκείται στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και την προσπάθειά της να φανεί ότι όλοι είναι ίδιοι. Ακούμε λοιπόν ότι όλα τα έπραξαν καλά και γι’ αυτό πρέπει να ξανακυβερνήσουν, για να ολοκληρώσουν τα θαύματα που έκαναν. Από την άλλη, βλέπουμε καθημερινά την αγωνιώδη προσπάθεια εμφάνισης μιας αδιαμφισβήτητης πρωτιάς της ΝΔ, τόσο από την ίδια όσο και από την πλειονότητα των ΜΜΕ, τη δαιμονοποίηση της απλής αναλογικής και της ακυβερνησίας που δήθεν θα επιφέρει στον τόπο.
Ως πολίτης αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης από τη ΝΔ θυμάμαι πολλά που απέχουν από την ωραιοποιημένη εικόνα που μας επιβάλλουν με το «έτσι θέλω», για άλλη μια φορά. Θυμάμαι τον αυταρχισμό, τη βία, το αποφασίζομεν και διατάσσομεν, την υποκρισία, την ψευτοαριστεία, την εγκληματική ανευθυνότητα στη διαχείριση της πανδημίας, το επιτελικό κράτος που αποδείχθηκε μπάχαλο, το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, την εγκληματικότητα που οργιάζει και την κατάντια μας ως χώρας υποκουλτούρας και παρακμής.
Δεν θα ξεχάσω, όταν ήθελαν να… πουλήσουν πυγμή και αποφασιστικότητα πώς διέλυαν καταλήψεις πετώντας έξω μάνες με μικρά παιδιά και όλα αυτά ζωντανά, για να ικανοποιούνται τα αδηφάγα ένστικτα των ακροδεξιών ψηφοφόρων που πάντα ήθελαν, όπως και σήμερα. Θυμάμαι την προπαγάνδα για τα άβατα, για τα Εξάρχεια, για την εγκληματικότητα και άλλες μπούρδες ώστε να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα η χώρα είναι κέντρο βίας, ανομίας και εγκληματικότητας όλων των μορφών.
Θυμάμαι τη διαχείριση της πανδημίας με το άνοιξε κλείσε κάθε εμπορικής δραστηριότητας, το κλείσιμο στα σπίτια και την περίφημη ατομική ευθύνη για να καλύψουν τις ανεπάρκειές τους. Οι γυναικοκτονίες μάς έχουν συγκλονίσει, όπως και η παιδική εγκληματικότητα.
Κάποια παιδιά πλέον δεν παίζουν στη γειτονιά, δεν μιλούν, δεν σκέπτονται, αλλά κατάντησαν παραβατικά ή βρίσκονται έρμαια στα χέρια μαστροπών και παιδοβιαστών. Είναι η κατάντια της ανύπαρκτης παιδικής προστασίας σε μια χώρα της υποκρισίας και του δήθεν. Είναι η πολιτική επιλογή της κατάργησης από τα σχολεία οτιδήποτε θα βοηθούσε στη σκέψη και την καλλιέργεια. Δεν έφτασαν όμως αυτά. Εχουμε τις υποκλοπές σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Αυτό όμως που τσακίζει την κοινωνία είναι η ακρίβεια που δείχνει να μην έχει τέλος. Εχουμε φτάσει σε σημείο να σκεφτόμαστε την αγορά ακόμη και των αναγκαίων γιατί από τα μέσα του μήνα δεινοπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα.
Η λύση της κυβέρνησης σε αυτή την κατάσταση –την οποία η ίδια δημιούργησε– είναι τα κάθε μορφής pass και τα «καλάθια» παντός καιρού. Είναι οι ίδιοι που κατέκριναν τον ΣΥΡΙΖΑ για επιδοματική πολιτική, ξεχνώντας ότι κυβέρνησε με μνημόνια. Θυμάμαι όμως καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε στα ταμεία του κράτους 37 δισ. ευρώ και αυτά χρησιμοποίησε η ΝΔ, που μας καυχιέται σήμερα, για να αντεπεξέλθει στην πανδημία, να βγει στις αγορές, να κάνει πράξη τις προγραμματισμένες προσλήψεις από τον ΣΥΡΙΖΑ στην παιδεία. Η πραγματικότητα είναι αυτή, όσο κι αν θέλουν να την ξεχάσουμε.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απόβαση των ΜΑΤ στη Χίο στις 25 Φεβρουαρίου του 2020 και το ξύλο στους Χιώτες και στις Χιώτισσες γιατί δεν συμμορφωθήκαμε στις αποφάσεις τους να μας μετατρέψουν σε φυλακή της Ευρώπης. Είναι αυτοί που βγαίνουν σήμερα με θράσος και μιλούν για επιτυχία στη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού και επιχαίρουν. Νομίζουν ότι ξεχάσαμε το ξύλο;
Θυμόμαστε ότι η ΝΔ κυβέρνησε ως καθεστώς αλλά έχουμε μνήμη και κρίση.
*Η Ευαγγελία Μανιτσούδη είναι εκπαιδευτικός
