Εννιά (9) φορές αναφέρει τη λέξη «λαϊκισμός» ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στον Economist. Ο Ελληνας πρωθυπουργός απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό αυτοθαυμαζόμενος, και τροφοδοτεί έτσι τις φήμες ότι ενδιαφέρεται για διεθνή καριέρα.
Είναι εντυπωσιακό ότι στο άρθρο για όλα τα στραβά του κόσμου και ειδικά της Ελλάδας φταίει ο «λαϊκισμός», ενώ για όλα τα καλά ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι πολύ σπάνιο ένας πολιτικός να γράφει σε έντυπο άλλης χώρας, μιλώντας για τον εαυτό του και τα κατορθώματά του, και όχι για ένα σημαντικό θέμα. Αλλά ο Μητσοτάκης δεν… ντρέπεται.
Γράφει για παράδειγμα: «Στις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού το μερίδιο των ψήφων των αριστερών λαϊκιστών κατέρρευσε και το κόμμα μου επανεξελέγη στη διακυβέρνηση για δεύτερη θητεία, με αυξημένο ποσοστό». Αυτό γιατί ενδιαφέρει το διεθνές κοινό; Είναι καθαρή αυτοπροβολή.
Παρακάτω: «Αυτές οι μεταρρυθμίσεις μού επέτρεψαν να επικεντρωθώ σε μια πιο φιλελεύθερη κοινωνική πλατφόρμα στο εσωτερικό: αντιμετώπιση των ανισοτήτων, βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών μέσω της ψηφιοποίησης, έως και αντιμετώπιση προοδευτικών θεμάτων όπως η ισότητα στον γάμο. Ήμουν σαφής ότι, όσο η οικονομία είναι ισχυρή, το δημοσιονομικό πλεόνασμα που δημιουργούμε άνω των στόχων μας θα χρησιμοποιείται για τη στήριξη των πιο ευάλωτων νοικοκυριών».
Εντυπωσιακός αυτοθαυμασμός, ανεξάρτητα από το ψέμα περί αντιμετώπισης των ανισοτήτων.
Σε μια άλλη παράγραφο γράφει για το «ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κατεστημένο, του οποίου αποτελώ μέρος» και δίνει οδηγίες για την αντιμετώπιση (ξανά) του λαϊκισμού. Είναι φανερό πλέον σε ποιους απευθύνεται: στο κατεστημένο που φοβάται μην αλλάξουν τα πράγματα και πάψει να κάνει κουμάντο.
Επειδή αν ήταν πραγματικά «φιλελεύθερο» αυτό το κατεστημένο θα του είχε τραβήξει το αυτί για το σκάνδαλο των υποκλοπών και τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης.
Εν ολίγοις, όλο το άρθρο του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Economist έχει δύο στόχους. Ο ένας αφορά το εσωτερικό της Ελλάδας, την αυτοπροβολή του ως ηγέτη με διεθνές κύρος. Ο δεύτερος στόχος είναι να διαβαστεί στο εξωτερικό σαν: «Νίκησα την Αριστερά, θαυμάστε με! Θα μου δώσετε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ ή κάτι παρόμοιο, παρακαλώ;»
