Πρωθυπουργό αγκαζέ με την πεθερά σε επίσημη επίσκεψη σε ξένη χώρα δεν είχαμε ξαναδεί. Πρωθυπουργό να έχει μετατρέψει το Μαξίμου σε οίκο μόδας υπό την υψηλή εποπτεία της συζύγου του, επίσης. Ασε που για πρώτη φορά βλέπουμε όχι μόνο πεθερά, σύζυγο και τέκνα να εισβάλλουν στην εικόνα της εξουσίας, αλλά και τον σκύλο τους μέτοχο στην εξουσία της εικόνας. Η γάτα λείπει για να αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι γινόμαστε, αν δεν έχουμε ήδη γίνει, Κυριακιστάν ή Μαρεβία ή τέλος πάντων ιδιόκτητη δημοκρατία. Δημοκρατία-ατομική ιδιοκτησία. Αντε οικογενειακή ιδιοκτησία, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε την οικογένεια, ακόμη και την πεθερά, ως πατροπαράδοτο θεμέλιο του έθνους. Και τα πατροπαράδοτα οι Μητσοτάκηδες εικόνισμα τα έχουν από την εποχή του γενάρχη τους.
Πρέπει να ομολογήσουμε πάντως ότι ο Μητσοτάκης ως Καίσαρ δεν τα πάει κι άσχημα. Πρώτον, έχει κερδίσει το «άβε» από ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τμήμα της καλής κοινωνίας που περίμενε χρόνια και χρόνια να τελειώσουμε με εμπόδια όπως το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική δικαιοσύνη, τα κοινωνικά δικαιώματα, καθετί κοινωνικό εν γένει. Και να επανέλθουν οι δουλειές με το κράτος, οι απευθείας αναθέσεις, η επιλογή των «αρίστων» από τους «αρίστους» των επιλογών – καταλάβατε, έτσι; Οπως και η αξιολόγηση όλων των άλλων εκτός από τους ίδιους. Δεύτερον, έχει συμπήξει συμμαχία συμπαγούς συνεννόησης και συνενοχής με τους πατρικίους, ιδιαίτερα εκείνους που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Και, τρίτον, σκάβει ολημερίς κι ολονυχτίς για τα θεμέλια που θα στερεώσουν την εξουσία του – και εξουσία τους.
Συνεπώς μια σύσταση. Τον Μητσοτάκη πρέπει να τον πάρουμε σοβαρά όσο χαζός κι αν φαίνεται ή είναι. Κι άλλοι στην Ιστορία έλεγαν χαζομάρες κι έκαναν παλαβομάρες, αλλά την έκαψαν τη Ρώμη. Ο Κυριάκος λοιπόν ήρθε για να μείνει, σκάβοντας τον λάκκο για όσα θετικά η μεταπολίτευση και οι αγώνες έδωσαν στη χώρα. Δικαιώματα, ελευθερίες, μια κάποια διαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, έναν κάποιο σεβασμό στις μειοψηφίες, έναν κάποιο πλουραλισμό στην ενημέρωση, ακόμη και μια στοιχειώδη κοινωνική μέριμνα που ήταν μέχρι τώρα αυτονόητη. Να είναι οι συντάξεις υποχρέωση του κράτους, ας πούμε. Να ισχύει το οκτάωρο. Να μην επιτρέπεται στις τράπεζες να αρπάζουν τα σπίτια του κοσμάκη. Κάτι τέτοια απλά πράγματα, που κρατούσαν όμως την κοινωνία όρθια.
Στα παλιά του σανδάλια τού Καίσαρα όλα αυτά. Και λεγεωνάριους διαθέτει και πατρικίους και Κολοσσαίο. Και αντίχειρα στραμμένο προς τα κάτω. Θα τα ρημάξει όλα, γιατί το σινάφι που τον στηρίζει και η εμμονή που τον ορίζει απαιτούν μια Ελλάδα-οικόπεδο. Καθαρό από «συντεχνιακές» αντιστάσεις. Σκάβε, Καίσαρ, για να χτίσουμε επιτέλους την Ελλάδα των οραμάτων μας! Ο εστί μεθερμηνευόμενον για μας, παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους. Γιατί αν δεν βγούμε στους δρόμους τώρα, θα βρεθούμε στους πέντε δρόμους σε λίγο…
