Στην απαστράπτουσα ατμόσφαιρα της αίθουσας του μουσείου αποκαλύφθηκε όλο το βάθος του έρωτά του στην αρχαία ελληνική γλώσσα και τέχνη. Oταν με συγκρατημένη συγκίνηση εξομολογήθηκε ότι ο ανασκολοπισμός του μουσείου είναι παλιό του όνειρο. Και όνειρο της Μαρέβας Του –οικογενειακό ας πούμε–, που «αθόρυβα και χωρίς να διεκδικήσει ποτέ οποιαδήποτε προβολή υπήρξε η καρδιά αυτής της μεγάλης προσπάθειας»
Οτι ομιλεί άπταιστα τα αγγλικά είναι πασίγνωστο. Οτι ομιλεί επίσης καλά γαλλικά είναι μάλλον σίγουρο, αφού διαθέτει το σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι. Με τα νέα ελληνικά βέβαια δεν μπορεί να εκφράσει την πολυεπίπεδη σκέψη του τόσο καλά. Ηθελε για παράδειγμα πριν από λίγες μέρες στην Κοζάνη να μιλήσει για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ενώ είχε κατά νου μειώσεις. Και μίλησε για μειώσεις, ενώ είχε κατά νου μειώσεις. Γλώσσα λανθάνουσα, είπαν ορισμένοι. Που αγνοούσαν, όμως, όπως κι εμείς, τη στενή του σχέση με τα αρχαία ελληνικά. Με τον αρχαίο πολιτισμό. Με τα αρχαία γενικώς. Συμπεριλαμβανομένης της Μενδώνη, της αρχαιοκαπηλίας και του αρχαιολογικού μουσείου της πρωτεύουσας.
Εκεί στο μουσείο πληροφορηθήκαμε την αρχαιολατρία του. Την είχαμε υποψιαστεί βέβαια με τον διαμελισμό των αρχαίων της Εγνατίας. Με το τσιμέντωμα της Ακρόπολης. Με τη σχέση στοργής με τον Λιγνάδη, που φιλούσε τον πλαστικό Παρθενώνα στην Επίδαυρο. Αλλά στην απαστράπτουσα ατμόσφαιρα της αίθουσας του μουσείου αποκαλύφθηκε όλο το βάθος του έρωτά του στην αρχαία ελληνική γλώσσα και τέχνη. Οταν με συγκρατημένη συγκίνηση εξομολογήθηκε ότι ο ανασκολοπισμός του μουσείου είναι παλιό του όνειρο. Και όνειρο της Μαρέβας Του –οικογενειακό ας πούμε–, που «αθόρυβα και χωρίς να διεκδικήσει ποτέ οποιαδήποτε προβολή υπήρξε η καρδιά αυτής της μεγάλης προσπάθειας».
Ετσι θα βάλει σπόνσορες σ’ αυτό και σε άλλα τέσσερα μουσεία. Να εισέλθει στα αρχαία η νέα επιχειρηματική τάξη για να μπει κι εκεί μια τάξη. Να διορίζονται οι διοικήσεις από τη Μενδώνη με κριτήρια managerial. Να αναλάβουν οι Στάσσηδες την αρχαία κληρονομιά για να μη μένει αναξιοποίητη. Να λειτουργήσουν και τα μεγάλα μουσεία μας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τα αρχαία να μην είναι φυλακισμένα στον αποπνικτικό κρατισμό. Να τα βγάλουν στον αέρα της ελεύθερης αγοράς τους. Να τα εξάγουν, να τα κοστολογήσουν, να ξεπλύνουν αρχαιοκάπηλους όπως εκείνους τους φιλότεχνους της συλλογής Στερν. Να δανείζουν, να τζιράρουν, να έχουν ισολογισμούς της προκοπής. Να εφαρμοστεί κι εδώ το καθεστώς της ΔΕΗ.
Εξω από την κατάφωτη αίθουσα όπου ο Μητσοτάκης παρουσίαζε την προμελέτη για το μουσείο των ονείρων του διαδήλωναν βέβαια οι αρχαιολόγοι. Και οι υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού. Ανήσυχοι και αγανακτισμένοι γιατί βγαίνει στο σφυρί της ιδιωτικοποίησης και η αρχαία κληρονομιά. Εκποιούνται η Ιστορία και η ταυτότητα της χώρας. Γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι τώρα η Ελλάδα βρίσκεται στη διαδικασία της νέας της ταυτότητας. Στην οποία απεικονίζονται πλέον οι Καρυάτιδες με την αναγραφή της τιμής πώλησης ή ενοικίου στο στήθος τους διά χειρός Μενδώνη. Εκτός από μία που για λόγους διαφήμισης της νέας ταυτότητας φέρει την κεφαλή της ίδιας της Μενδώνη. Χωρίς τιμή αυτή, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να την αγοράσει ή να τη νοικιάσει κανείς…
