Το μπουλούκι της συμφοράς που παριστάνει την κυβέρνηση. Αυτό ζούμε ενώ το δράμα της φωτιάς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο Μηταράκης αποκεφαλίζεται γιατί πηγαίνει να κάνει τα μπάνια του με φόντο τις φλόγες. Ο Πατούλης επειδή χορεύει ζεϊμπέκικα της φωτιάς. Και ο επικεφαλής του θιάσου φιλοτεχνεί με όλα αυτά και με την επιστράτευση των «αλιτήριων» εμπρηστών τού Κικίλια την εικόνα του. Κρυπτόμενος. Βγαίνει από το υπόγειο όπου τον έκρυψαν μόνο για να επισκεφτεί το συντονιστικό κέντρο της Πολιτικής Προστασίας. Με συνοδεία τις κάμερες. Και για να ευχαριστήσει «τους φίλους και συμμάχους» γιατί συνδράμουν την Ελλάδα στη μάχη με τις πυρκαγιές. Με συνοδεία τις κάμερες, εννοείται.
Με δυο λόγια, οι πυροσβέστες περιφέρουν την κούραση και την πίκρα τους. Οι πυρόπληκτοι την αγωνία για το αύριο. Οι υπουργοί την πολιτική άνοια, μαζί με το 41% που όλα τα ξεπλένει. Και ο Μητσοτάκης λικνίζεται μπροστά στον καθρέφτη της προπαγάνδας του. Χορογραφία ενός τύπου που αγιογραφεί τον εαυτό του. Ενταφιάζει κάτω από τους ογκόλιθους της συστημικής δημοσιογραφίας και των καναλιών τη συγκλονιστική καταστροφή και τον θάνατο δεκάδων αθώων. Τιμωρεί δήθεν τους επιλήσμονες. Και τελικώς περιφέρει με παγερό υπολογισμό την εικόνα του πάνω από τον όλεθρο. Φταίει ο άνεμος, φταίνε οι μετανάστες, φταίνε οι εμπρηστές, φταίει το κακό το ριζικό μας. Ο ίδιος μόνο δεν φταίει, όχι, αλλά είναι ο φύλακας άγγελός μας.
Ανείπωτη τραγωδία από τη μια, ανείπωτη φτήνια από την άλλη. Γιατί είναι φτηνό αυτό που κάνει ο εκλεκτός του λαού – αυτό δεν προέκυψε από τις κάλπες; Φτηνό να κρύβεται για να μη χαλάσουν την εικόνα του τα καμένα και οι νεκροί. Φτηνό να φορτώνει σε ορατούς και αόρατους εχθρούς τις ευθύνες της συμφοράς. Και φτηνά φτηνό να φιλοτεχνεί μια εικόνα που δεν την αγγίζει το δράμα, δεν τη χαράζει ο θάνατος, δεν τη θολώνει κανένα συναίσθημα. Κανένα ίχνος πολιτικής γενναιότητας. Καμία νύξη ενοχής και συγγνώμης. Αυτός που έλεγε πριν από όχι και πολύ καιρό ότι ποτέ δεν ήμασταν πιο έτοιμοι για τη μάχη της φωτιάς, ο αρχιστράτηγος της πυρόσβεσης, τρέχει τώρα να κρυφτεί πίσω από ειδικούς των εικόνων και εικόνες των ειδικών.
Ο πρωθυπουργός της αφασίας σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Απών εκεί που το δάκρυ συναντά το αίμα. Απών εκεί που η αυτοκριτική θα βοηθούσε να μην υπάρξουν άλλες τραγωδίες. Απών όταν η ασφάλεια μαχαιρώνεται, η δημοκρατία αποψιλώνεται, η πατρίδα καίγεται. Απών όταν η συγγνώμη είναι μια κάποια παρηγοριά γενναιότητας. Βάτος φλεγόμενη αλλά μη καιόμενη η εικόνα του. Για να την περιφέρει πάνω από τη συμφορά μαζί με τα ρετάλια της ασφάλειας και της σταθερότητας που έταξε…
