Να_x000D_
ασχολείται κανείς με τις αμέτρητες γκάφες του Κυριάκου μάλλον δεν έχει νόημα._x000D_
Εκείνα που θα είχε κάποιο νόημα να σχολιαστούν είναι η αλαζονεία, η έπαρση και_x000D_
ο στόμφος με τα οποία τις διαπράττει.
Προχτές βγήκε, με άψογη προφορά… Κολάμπια, να εξαγγείλει την ίδρυση ενός υπουργείου που ήδη υπάρχει. Παλαιότερα, σε μια επίδειξη λαϊκότητας, πυροδότησε την ανοησία για τον εξωγήινο. Και κάπου ανάμεσα, σε κατάσταση ακαδημαϊκής έξαψης, εκτόξευσε στον ουρανό της ψυχαγωγίας μας την επική φράση: «Κύριε Τσίπρα, δεν νομίζω ότι καταλάβατε τι είπατε. Γιατί ίσως ο Ρουσσώ και η έννοια της διάκρισης των εξουσιών να σας είναι λίγο ξένοι. Οταν κάνετε τέτοιες αναφορές, δεν αρκεί να σας τις γράφει κάποιος λογογράφος, πρέπει να τις καταλαβαίνετε κιόλας».
Εντάξει, την πάτησε. Παρά τα τρία πτυχία του, μπέρδεψε τον Ρουσσώ με τον Μοντεσκιέ, προς μεγάλη χαρά του αντιπάλου του. Συμβαίνει… Εκείνο όμως που δίνει διαστάσεις –συγγνώμη κιόλας– μαλακίας στο συμβάν είναι ότι το διαπράττει φορώντας την τήβεννο του σοφού. Ο Τσίπρας δεν καταλαβαίνει τι του γράφουν, ενώ ο ίδιος καταλαβαίνει! Κι αυτές οι πτώσεις του σε γκάφες, από τον άμβωνα της σοφίας του, κάτι λένε για τους γύρω του. Σκεφτείτε: ποιος ανόητος του γράφει τις ανοησίες και παρ’ όλα αυτά παραμένει δίπλα του; Πόσοι απρόσωποι οσφυοκάμπτες τον εξυμνούν ύστερα από κάθε γκάφα, χωρίς να τολμούν να τον προσγειώσουν στην πραγματικότητα που ξεκαρδίζεται; Πώς κοτζάμ κόμμα με αξιώσεις και σοβαρές πιθανότητες εξουσίας τον χειροκροτεί απέξω ενώ τον σιχτιρίζει από μέσα του;
Είναι προσωπικός και πολιτικός διασυρμός αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Τον αφήνουν να ζει στον κόσμο του, να φαντασιώνεται ότι είναι μεγάλος ηγέτης, ότι σκίζει σε κάθε συζήτηση στη Βουλή τον Τσίπρα, ότι προκαλεί πανικό στους αντιπάλους του, ότι, ότι, ότι. Τους βλέπεις να τον επευφημούν όρθιοι και αυτός να κατεβαίνει από το βήμα με το ευτυχισμένο χαμόγελο του Εκλεκτού και σε πιάνει φόβος. Πώς θα κυβερνήσουν αύριο; Τι θα συμβεί όταν οι γκάφες του γίνουν αποφάσεις για τη χώρα, για την κοινωνία, για τις διεθνείς μας σχέσεις; Πώς δεν συγκροτούν ένα επιτελείο της προκοπής, τουλάχιστον κάποια συλλογικότητα, βρε αδελφέ, που θα αναδείξει ό,τι θετικά έχει, αν έχει, και θα βάλει τέλος στις γκάφες του; Και πώς, τελικά, δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι τον στέλνουν αδιάβαστο στα νύχια της χλεύης;
Το γλείψιμο, θα πεις. Αρχηγός είναι, τον κανακεύουν, μέχρι το βράδυ της ήττας που θα τον καταβροχθίσουν. Δεν φταίει, όμως, αυτός. Τόσος είναι. Το βατερλό του είναι βατερλό των γελοίων στη ΝΔ. Φταίνε όλοι τους. Ενα κόμμα από επαγγελματίες αυλικούς, ανίκανο να δει και να πει την αλήθεια στον βασιλιά-γέλιο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου για γέλια.