Οταν ο_x000D_
Κυριάκος εκφράζει την αντίθεσή του με το οκτάωρο ως ξεπερασμένο, με το δώρο των_x000D_
Χριστουγέννων ως αντιπαραγωγικό, με τη 13η σύνταξη ως προεκλογικό επίδομα και_x000D_
καταψηφίζει όλες τις φιλεργατικές προτάσεις της κυβέρνησης, γίνεται φανερό ότι_x000D_
είναι συνεπής, αμετακίνητος, στυγνός –μπορείς να πεις– θιασώτης του_x000D_
νεοφιλελευθερισμού.
Εδώ συνεπώς έχουμε να κάνουμε με ιδεολογία. Ταξική όσο δεν παίρνει, αλλά ιδεολογία. Με τι έχουμε όμως να κάνουμε όταν επιδαψιλεύει για τα παιδιά στο Περιστέρι ένα μέλλον ψυκτικού ή συντηρητή ανελκυστήρων; Οταν δηλαδή βλέπει τις λαϊκές γειτονιές της χώρας μόνο ως φυτώρια για την καλλιέργεια και την παραγωγή προλετάριων; Ή έστω προλετάριων κάποιας ειδίκευσης;
Προφανώς έχουμε να κάνουμε με κάτι ακόμη χειρότερο από τον νεοφιλελευθερισμό. Με επιστροφή σε κατεψυγμένες αντιλήψεις του 18ου αιώνα, και ακόμη παλαιότερα, που θεωρούσαν φυσικά και απαραβίαστα τα στεγανά ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Προλετάριοι από πατέρα σε γιο. Καπιταλιστές από πατέρα σε γιο. Διανοούμενοι από πατέρα σε γιο. Διαχωρισμένοι όχι μόνο στα εισοδήματα αλλά και στα μητρώα του κράτους και στις γειτονιές και τις ευκαιρίες. Και μια τέτοια αντίληψη για να ανθίσει χρειάζεται τη φωτοσύνθεσή της. Μια κάποια πριγκιπική λάμψη, που κάνει τους φορείς της να αναρωτιούνται γιατί οι άνθρωποι που δεν έχουν ψωμί δεν τρώνε παντεσπάνι. Ή γιατί παιδιά από το Περιστέρι με όνειρα – πολλά με πτυχία και σπουδές– καταψύχονται στην ανεργία αντί να γίνουν ψυκτικοί.
Το θέμα είναι απλό. Ο Κυριάκος μεγάλωσε ως πρίγκιπας, σπούδασε ως πρίγκιπας, διαπαιδαγωγήθηκε ως πρίγκιπας, λογικό είναι και να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ως πρίγκιπας. Κατεψυγμένος πρίγκιπας άλλων εποχών, για την ακρίβεια. Να σκέφτεται ψυκτικούς όταν ακούει Περιστέρι. Υδραυλικούς όταν ακούει Αιγάλεω. Μπογιατζήδες όταν ακούει Χαϊδάρι. Και τραπεζίτες όταν ακούει Κηφισιά. Επιχειρηματίες όταν ακούει Εκάλη. Πανεπιστημιακούς όταν ακούει Ψυχικό. Μητσοτάκης από πατέρα σε γιο, θα αναρωτιέται σήμερα για ποιον λόγο θίχτηκαν τόσο πολλοί τόσο πολύ με την περί ψυκτικών σοφία του. Και τι εννοούσε ο Τσίπρας όταν τον κατηγόρησε ότι στο μυαλό του έχει καταργήσει και την κοινωνική κινητικότητα, που ακόμη και κάποιοι νεοφιλελεύθεροι εξυμνούν ως American dream.
Το παιδί δεν… Οχι γιατί είναι χαζό ή γιατί υστερεί σε μόρφωση. Ούτε γιατί η ευμάρεια που τον συνοδεύει εξ απαλών ονύχων τον κάνει τρυφηλό και προσανατολισμένο σταθερά στον ήλιο της ελίτ. Αλλά γιατί καταψύχθηκε πριγκιπικώς, μεγαλώνοντας χωρίς καμιά δυσκολία, με την προστασία μιας στρατιάς αυλικών και κυρίως με τη σιγουριά της στέψης όταν έρθει η ώρα του. Με τόση παγωνιά, φυσικό ήταν να παραμείνει ως κατεψυγμένος πρίγκιψ φτωχός κοινωνικά, πολιτικά, πνευματικά. Και θα ήταν ακόμη πιο φτωχός και πιο κατεψυγμένος αν γινόταν βασιλιάς. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό, καθώς υπάρχει μια αγεφύρωτη διαφορά ανάμεσα στους ψυκτικούς και τους κατεψυγμένους.
