Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ για τα φαινόμενα βίας, την Τουρκία και την εφαρμογή της νομοθεσίας για τα ΑμεΑ.
Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη για την τρέχουσα επικαιρότητα, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Στέλιος Κυμπουρόπουλος αναφέρεται σε απελευθέρωση από ιδεολογικά βαρίδια για την αντιμετώπιση καταλήψεων, επικροτεί τις κινήσεις στην εξωτερική πολιτική και επισημαίνει ότι η χώρα διαθέτει «ικανοποιητική νομοθεσία για τα ζητήματα προσβασιμότητας και την απασχόληση στους φορείς του δημοσίου, αλλά έχουμε σημαντικά κενά σχετικά με την εφαρμογή της».
Πέρα από τον βασανισμό γυναίκας ΑμεΑ στο ΑΤ Ομόνοιας, σειρά κρουσμάτων ακραίας αστυνομικής καταστολής έχουν έρθει στη δημοσιότητα. Συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ δηλώνουν ότι μετά τις εκλογές λύθηκαν τα χέρια των αστυνομικών. Ποια η άποψή σας για αυτά τα φαινόμενα;
Αρχικά να σας πω ότι η ερώτησή σας προσπαθεί να προκαταλάβει καταστάσεις. Αναφέρεστε στο γεγονός του ΑΤ Ομόνοιας, το οποίο γνωστοποιήθηκε αυτή την περίοδο αλλά είχε συμβεί τον Οκτώβριο και ήδη από τότε οι δύο αστυνομικοί είχαν συλληφθεί με εντολή του αρχηγείου της ΕΛΑΣ και είχε διαταχθεί ΕΔΕ. Αρα η υγιής αντίδραση της ηγεσίας της αστυνομίας υπήρξε ακαριαία. Σε σχέση με τα περιστατικά ξεγυμνώματος φοιτήτριας στην Πατησίων και τις συλλήψεις στο Κουκάκι, πρόκειται για καταγγελίες που ερευνώνται, όπως πρέπει σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, αλλά ταυτόχρονα καλό είναι να μην υιοθετούνται άκριτα. Στην περίπτωση, για παράδειγμα, του κ. Ινδαρέ η αστυνομική επιχείρηση εποπτευόταν από δύο παριστάμενους εισαγγελείς. Αλλά ας αφήσουμε την περιπτωσιολογία και ας μπούμε στην ουσία. Μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε να εφαρμόζει αυτό για το οποίο είχε δεσμευτεί και προεκλογικά, δηλαδή να ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και να είναι αμείλικτη με κάθε παραβατική συμπεριφορά. Αυτό γίνεται με σχέδιο, μεθοδικότητα, διαρκή παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων και καλοσχεδιασμένες επιχειρήσεις. Η ΕΛΑΣ αν απελευθερώθηκε μετεκλογικά από κάτι είναι τα αναχρονιστικά πολιτικά και ιδεολογικά βαρίδια που δεν της επέτρεπαν να δράσει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις εγκλήματος (καταλήψεις δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας). Τίποτε παραπάνω.
Η κυβέρνηση δεν έχει αιτηθεί ακόμη την επιβολή των προαποφασισμένων κυρώσεων της ΕΕ κατά της Τουρκίας με φόντο τις προκλητικές ενέργειές της. Θεωρείτε ορθή ή λανθασμένη αυτήν τη διπλωματική στρατηγική;
Η Ελλάδα, όπως πάντα έτσι και τώρα, αντιμετωπίζει την τουρκική προκλητικότητα με σύνεση και σοβαρότητα. Εχουμε πετύχει να έχουμε την καταδίκη της Τουρκίας από την ΕΕ, την ενεργό συμπαράσταση της Γαλλίας και της Ιταλίας, αλλά και της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Με αποφασιστικότητα δείξαμε στην κυβέρνηση της Τρίπολης τη δυσαρέσκειά μας και ανοίξαμε διαύλους επικοινωνίας με τον στρατάρχη Χαφτάρ στη Βεγγάζη. Η στρατηγική της Ελλάδας είναι απολύτως επιτυχημένη και αποφασιστική. Πρέπει όλοι μας, παράλληλα με την κυβέρνηση, από όποια θέση και αν βρισκόμαστε, να ενημερώσουμε τη διεθνή κοινότητα. Και αυτό πολλοί από εμάς στην Ευρωβουλή το κάνουμε. Για να αναφερθώ στον εαυτό μου, ενημέρωσα συναδέλφους μου για την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο και τις κατά συρροή τουρκικές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και κατέθεσα ερώτηση προς την Επιτροπή ζητώντας της να λάβει θέση.
Από την έως τώρα εμπειρία σας στο Ευρωκοινοβούλιο, ποιες διαφορές έχετε εντοπίσει στην αντιμετώπιση ζητημάτων που αφορούν ΑμεΑ σε σχέση με τη διαμορφωμένη κατάσταση στην Ελλάδα;
Αρχικά να δηλώσω ότι ορθότερος όρος είναι ανάπηροι άνθρωποι και όχι ΑμεΑ. Να σας πω, δεν έχω εντοπίσει σημαντικές διαφορές. Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητική νομοθεσία για τα ζητήματα προσβασιμότητας και την απασχόληση στους φορείς του δημοσίου, αλλά έχουμε σημαντικά κενά σχετικά με την εφαρμογή της. Το κράτος και οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν, να κατανοήσουν και να δράσουν με γνώμονα τον σεβασμό στην κάθε είδους διαφορετικότητα και στις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της ΕΕ. Οφείλουμε να εργαστούμε για να βελτιώσουμε την πρόσβαση των ανάπηρων ανθρώπων στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην αγορά εργασίας, τη δημόσια διοίκηση, στο σύστημα υγείας. Νομοθετικά αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προωθήσουμε άμεσα είναι η ανεξάρτητη διαβίωση και η έννοια του προσωπικού βοηθού, που στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη υφίσταται. Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει χτες, εφόσον η ελληνική Βουλή το ψήφισε το 2012 στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ. Χαίρομαι γιατί η σχετική δέσμευση υπάρχει στην ατζέντα της σημερινής κυβέρνησης και έχει πλέον συγκροτηθεί από το αρμόδιο υπουργείο η σχετική επιτροπή. Αισιοδοξώ ότι το θέμα είναι πλέον μόνο διαδικαστικό και θα δούμε άμεσα σχετικές θεσμοθετήσεις. Σε επίπεδο πανευρωπαϊκό, όπως διαπίστωσα με την ιδιότητά μου ως προέδρου της αρμόδιας υποεπιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου, άμεση προτεραιότητα έχει η υιοθέτηση των πολιτικών της επίτευξης της αποϊδρυματοποίησης ανάπηρων συμπολιτών μας. Σε αυτή την κατεύθυνση πιέζουμε και κατευθύνουμε την Επιτροπή και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε γιατί έχουν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες.
Οι εκλογές στη Βρετανία επέτειναν την ανησυχία που προκαλεί η ενίσχυση ακραίων – λαϊκιστικών πολιτικών δυνάμεων. Ποια είναι η λύση προκειμένου οι πολίτες της ΕΕ να γυρίσουν την πλάτη στις αντισυστημικές φωνές;
Οι λαϊκιστές δεν ευδοκιμούν σε περιόδους ευημερίας, αλλά όταν τα κόμματα εξουσίας παρουσιάζονται ανίκανα να λύσουν προβλήματα ή όταν υποκλίνονται στα βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη και εγκαταλείπουν τον ορθολογισμό. Οι λαϊκιστές προσφέρουν απλοϊκές απαντήσεις και ψέματα αντί να εξηγούν την πολυπλοκότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε. Γι’ αυτό και όταν αναλάβουν την ευθύνη διακυβέρνησης παρασύρουν τη χώρα τους στην καταστροφή. Αυτό δυστυχώς συνέβη και στη Βρετανία. Η λύση βρίσκεται, σε επίπεδο ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό, στην αποκατάσταση της ποιότητας του δημόσιου λόγου που θα θέσει στο περιθώριο τις ακραίες πολιτικές φωνές. Ως Ενωση βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Θα επιλέξουμε ή την εμβάθυνση των δομών μας ή τη στασιμότητα για να καθησυχαστούν οι φοβίες και οι ανησυχίες τμήματος των ψηφοφόρων. Η ΕΕ χρειάζεται εμβάθυνση, νέες πρωτοβουλίες και μετεξέλιξη σε όλα τα επίπεδα.
