«Ονειρό µου να αναχωρούν οι τουρίστες από την Ελλάδα µε αναµνήσεις από ηλιοβασιλέµατα». Με αυτήν τη φράση ο υπουργός Χάρης Θεοχάρης περιέγραψε στη Βουλή τις προθέσεις του για την ανάπτυξη του ελληνικού τουρισµού µετά την πανδηµία.
Ο υπουργός Τουρισµού προαναγγέλλει ΤΟ δικό του «Κορίτσια στον ήλιο», όπου ευτυχισµένες τουρίστριες Αναµπελ θα τρέχουν κυνηγηµένες από τον βοσκό Βόγλη που θα αναφωνεί το «στάσου, µύγδαλα» και λίγο αργότερα θα αναχωρούν για το εξωτερικό γεµάτες από ηλιοβασιλέµατα.
Εχει δικαίωµα σε όποιο όνειρο θέλει ο Χάρης Θεοχάρης, αλλά µέσα στην ελληνική Βουλή καλό είναι να µην αναπαράγει τις φαντασιώσεις του αλλά τα µέτρα που θα πάρει για τον ελληνικό τουρισµό. Εκτός από τον Θεοχάρη, πλείστοι άλλοι συνάδελφοί του το έχουν ρίξει στο όνειρο και στις διαβεβαιώσεις για το ελπιδοφόρο µέλλον. Ο Αδωνης Γεωργιάδης, µόλις δύo µέρες πριν, ανακοίνωσε για 15η φορά ότι µπαίνουν οι µπουλντόζες στο Ελληνικό. ∆εν θεωρώ καθόλου απίθανο το επόµενο διάστηµα ο (για λίγο ακόµη, λένε) υπουργός Ανάπτυξης να καβαλήσει καµιά µπουλντόζα για τις ανά-γκες του γυρίσµατος.
Υπάρχουν δηµοσιογράφοι πρόθυµοι να παρουσιάσουν το όνειρο κάθε υπουργού ως πραγµατικότητα και να σκηνοθετήσουν το «κορίτσια στον ήλιο» της ελληνικής κυβέρνησης. Μέχρι να φτάσει η ώρα εκείνη που η σκηνοθεσία θα βρεθεί αντιµέτωπη µε την πραγµατικότητα ευελπιστούν ότι θα έχουν κόψει όσα εισιτήρια είναι αναγκαία.
Ποιες είναι όµως οι εισπράξεις στις οποίες ποντάρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; ∆εν γνωρίζει ότι κάποια στιγµή η επικοινωνία δεν θα µπορεί να δικαιολογήσει το έλλειµµα της πολιτικής; Είναι δυνατόν τόσοι σύµβουλοι που επιµελούνται ακόµη και τη µορφή της τσάκισης του πουκαµίσου του να µην κατανοούν ότι σύντοµα τα πράγµατα θα είναι πολύ δύσκολα;
Προφανώς και τα καταλαβαίνουν όλα αυτά. Το µέληµά τους όµως είναι να κερδίσουν χρόνο. Προσπαθούν να συµπιέσουν σε µικρό χρονικό διάστηµα πληθώρα µεταβολών που θα επιτρέπουν στον Μητσοτάκη να µπορεί να λέει ότι τα πράγµατα είναι έτσι και δεν γίνεται διαφορετικά. Προσπαθούν δηλαδή να γυρίσουν το καράβι σε µια κατεύθυνση ώστε κάθε διαµαρτυρία για την κακή πορεία να σκοντάφτει στο επιχείρηµα ότι έτσι πλέον είναι η πορεία του καραβιού και αυτή οφείλει να είναι η κανονικότητα.
Πάρτε για παράδειγµα αυτό που συµβαίνει µε τις απευθείας αναθέσεις. Παλιότερα οι δηµοσιογράφοι έψαχναν στη ∆ιαύγεια για να αλιεύσουν κάποια απευθείας ανάθεση που µύριζε σκάνδαλο. Σήµερα η ∆ιαύγεια είναι γεµάτη από απευθείας αναθέσεις και σπανίζουν οι διαγωνισµοί. ∆εν τηρείται καµία αρχή διαφάνειας. Είτε πρόκειται για το προκλητικό µοίρασµα της διαφήµισης όπου επιλέξει η κυβέρνηση είτε για τα χρήµατα που παίρνουν εταιρείες ακόµη και συµβούλων του Μητσοτάκη, παγιώνεται µια κατάσταση στην οποία είναι απολύτως φυσιολογικό η κυβέρνηση να µην απολογείται σε κανέναν και οι πολίτες να καταναλώνουν σκηνοθετηµένες επιτυχίες που προσβάλλουν την κοινή λογική.
Πάµε πάλι στον κ. Θεοχάρη και στο όνειρό του. Κάτω από το όνειρο του υπουργού Τουρισµού υπάρχει η γνωστή εφιαλτική πραγµατικότητα για τον τουρισµό της χώρας. Η βαριά τουριστική βιοµηχανία της χώρας καταρρέει µέσα στην αβεβαιότητα, στους κακούς χειρισµούς και στα µεγάλα σκηνοθετηµένα λόγια. ∆εκάδες χιλιάδες εργαζόµενοι στον τουρισµό θα µείνουν άνεργοι, οι ξενοδόχοι θα δεχτούν σοβαρό πλήγµα και όλα τα σχετιζόµενα επαγγέλµατα φαίνεται δυστυχώς ότι θα γνωρίσουν πρωτοφανείς καταστάσεις. Την ίδια ώρα όµως ο υπουργός και ο πρωθυπουργός παρουσιά-ζουν την καµπάνια για τον τουρισµό στο Ζάππειο, η οποία το µόνο εντυπωσιακό που έχει είναι το κονδύλι 32 εκατοµµυρίων ευρώ που δίνεται µε ανάθεση σε εταιρεία για να διαφηµίσει τον ελληνικό τουρισµό µε παρωχηµένο τρόπο στο εξωτερικό. Ηδη η προκλητική ανάθεση έχει οδηγήσει σε παραίτηση τέσσερα µέλη του ∆Σ του ΕΟΤ, που δεν θέλουν να σηκώσουν το βάρος αυτής της ευθύνης.
Μπαίνουµε σε µια κανονικότητα δοµηµένη µε στοιχεία φαµίλιας Μητσοτάκη και προσωπικές φιλοδοξίες, µε θεσµικά ανεξέλεγκτες διαδικασίες και χρήµα που κόβουν από το λεφτόδεντρο τα εκπαιδευµένα χέρια φίλων, συγγενών και κοµµαταρχών. Οσο πιο γρήγορα πακτωθεί αυτή η κανονικότητα τόσο πιο δύσκολα θα απειληθεί το σύστηµα Μητσο-τάκη.
Κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης που θα επικαλείται προσπάθεια λύσης κάποιου προβλήµατος θα παίρνει τη µορφή event και εορτασµού κατά τα πρότυπα αυταρχικών καθεστώτων. Οσο µεγαλύτερο είναι το πρόβληµα και όσο µεγαλύτερο το σκάνδαλο διαχείρισής του τόσο µεγαλύτερος θα είναι ο «εορτασµός». ∆ιαφηµίσεις, powerpoint και βί-ντεο, µορφές που έχουν διαφηµιστεί ως οι σπουδαιότερες των σπουδαίων θα επιστρατευτούν στις νέες παραγωγές του σύγχρονου Τζέιµς Πάρις για να νικάει ο Μητσοτάκης κυρίως εκεί που στην πραγµατικότητα τα έχει κάνει µαντάρα.
Θεωρητικά δεν είναι δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Αµερικανοί πενήντα χρόνια µετά τη συντριπτική τους ήττα στο Βιετνάµ νικούν µέσα από τον κινηµατογράφο. Με τόσα εκατοµµύρια που µοιράζονται δεξιά και αριστερά, µε τον ίδιο τρόπο που κατασκευάστηκε ο Μητσοτάκης-«τι γκόµενος είσαι εσύ», µπορεί να κατασκευαστεί και ένας «Ράµπο το πρώτο αίµα στου Μαξίµου». Το ερώτηµα είναι αν το κοινό, και κυρίως αυτό που δεν καταναλώνει υλικό καναλιών αλλά ενηµερώνεται από το ίντερνετ, θα πληρώσει εισιτήριο για ένα τέτοιο έργο. Με τον Μητσοτάκη να το παίζει Σταλόνε.
ΥΓ.: Ο Νασίµ Τάλεµπ στο βιβλίο του «Μαύρος κύκνος» περιγράφει πώς οι µαύροι κύκνοι, οι απρόβλεπτες και ασυνήθιστες καταστάσεις, µπορούν να ανατρέψουν την πολιτική και κοινωνική πραγµατικότητα η οποία µοιάζει παγιωµένη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υποστηρίζουν κάποιοι, δεν κινδυνεύει από τους µαύρους κύκνους αλλά από το «µαύρο κότερο». Μια θαλαµηγό στα νότια προάστια όπου στενός άνθρωπος του πρωθυπουργού κάνει κάποιες επικίνδυνες συναντήσεις. Τόσο επικίνδυνες µάλιστα που σε όποιον µπαίνει γίνεται τεστ για τον κορονοϊό.